Αρχική Πολιτισμός Κυδιάντα: Σύναξις μυροφόρων

Κυδιάντα: Σύναξις μυροφόρων

74



Την ημέρα ταφής του Θεανθρώπου, επέλεξαν σα μέρα μνήμης του χωριού τους οι κάτοικοι της ερηπωμένης Κυδιάντας στη Χίο. Το χωριό που εγκαταλείφθηκε λίγα χρόνια μετά τον εμφύλιο πόλεμο κάθε Μεγάλη Παρασκευή παίρνει ζωή.
Με το φως της Ανατολής να ξεπροβάλει από τα αντικρινά βουνά της Μικράς Ασίας μερικές σκιές ανεβαίνουν τη ρεματιά για να φτάσουν στην εκκλησιά του Αϊ- Γιάννη.
Πιστοί στο ραντεβού τους, εδώ και τριάντα χρόνια σχεδόν, τα ξενιτεμένα παιδιά του χωριού που αποτέλεσε το ανταρτοχώρι της Χίου, φθάνουν για να προσκυνήσουν.
Στολισμένη η φύση, γαληνεμένη στην ησυχία του πρωινού υποδέχεται τις «μυροφόρες», που μαζεύουν αγριολούλουδα, κρινάκια, μαργαρίτες και παπαρούνες από  τους γειτονικούς -έρημους- αγρούς.
Ο παμπάλαιος επιτάφιος τοποθετείται με προσοχή έξω από την Ωραία Πύλη. Σιμά στο Θεάνθρωπο η μητέρα του ζωγραφισμένη πάνω σε καραβόπανο από χέρι άγνωστου ταπεινού ανθρώπου.


Με το φως του πρωινού να χαϊδεύει τα πρόσωπα, τα καντήλια και τα κεριά να τρεμοπαίζουν από το αεράκι, ανάβουν το θυμιατό και η μυρωδιά του λιβανιού μπερδεύεται με τις μυρωδιές του βουνού.
Τα πάθη τα Σεπτά ψάλλονται από όλους όσοι και φέτος ήταν πιστοί στο ραντεβού. Μάλιστα είχαν να το λένε ότι φέτος συγκεντρώθηκαν περισσότεροι από ποτέ.
Με κατάνυξη σηκώνουν τον επιτάφιο και χωρίς την παρουσία ιερέα κάνουν την περιφορά γύρω από τη μικρή εκκλησιά. Η καμπάνα αντιλαλεί θλιβερά στην ερημιά της εξοχής μέχρι πέρα μακριά στα ψηλά βουνά.
Ο Επιτάφιος κρατιέται εκεί στην είσοδο της εκκλησιάς για να περάσουν γονατιστοί ένας- ένας όλοι οι προσκυνητές ψιθυρίζοντας ευχές και ανανεώνοντας το ραντεβού για του χρόνου στην ερημωμένη Κυδιάντα, το χωριό τους, για την πρώτη περιφορά Επιταφίου…

Διαφήμιση