Χίος, 15 Δεκεμβρίου 2005
Φίλε Γιώργο,
Δεν νομίζουμε ότι χρειάζεται να χαιρετηθούμε. Ξέρεις εσύ το γιατί.
Είναι το ότι όλα αυτά τα τέσσερα χρόνια της ουράνιας θητείας σου δεν έλειψες στιγμή από κοντά μας, αλλά ούτε κι εμείς σ’ αφήσαμε να φύγεις.
Ήσουν πάντοτε δίπλα μας για να συζητάμε, ν’ ακούς τα προβλήματα και τις αγωνίες μας και να μας βοηθάς, με τις ιδέες σου, τις αξίες σου, το ήθος σου, τη σοβαρότητά σου, την εντιμότητά σου και τη γνώμη σου, που είναι πάντοτε τόσο τεκμηριωμένη ώστε είναι αδύνατον να μπορέσει κάποιος να σου εναντιωθεί.
Θα συνεχίσουμε λοιπόν την κουβέντα μας.
Όμως σήμερα δεν θα συζητήσουμε για μεμονωμένα θέματα. Θα μιλήσουμε για όλα, τα δικά σου και τα δικά μας. Για όλα εκείνα που σφράγισες ανεξίτηλα, δηλαδή για τα πάντα, αφού υπάρχεις μέσα σ’ όλα όσα άφησες φεύγοντας. Κι εκείνα που έμειναν κι εκείνα που γκρεμίστηκαν. Γιατί είναι αλήθεια ότι έμειναν αρκετά, όπως πολλά είναι κι εκείνα που τα διέλυσαν οι βάρβαροι. Είναι γνωστό ότι “είθισται τοις Κλαζομενίοις ασχημονείν”.
Καθιέρωσες άμεση και καθολική δημοκρατία.
Αγωνίστηκες και επέβαλλες τη μέγιστη διαφάνεια στη διοίκηση και παρείχες πλήρη ενημέρωση στους πολίτες.
Εργάσθηκες σκληρά για τη βελτίωση της ποιότητας σε όλο το φάσμα των υπηρεσιών της διοίκησης, σεβόμενος το μόχθο και την αξιοπρέπεια των στελεχών.
Διέθεσες στο προσωπικό όλα τα απαραίτητα μέσα και τους πόρους για να εκτελούν αξιοπρεπώς την εργασία τους.
Αντιμετώπισες με σοβαρότητα και δικαιοσύνη τα προβλήματα των πολιτών χωρίς κούφιες υποσχέσεις και άνομες συναλλαγές.
Πολέμησες το μικροκομματισμό, τη διαπλοκή και τους συμφεροντολόγους.
Επέβαλλες τη δικαιοσύνη και την αξιοκρατία. Γιατί εσύ ενσωματώνεις όλες τις αξίες, γι’ αυτό και όλοι (εκτός από τα τρωκτικά) σε αγαπούν. Δυστυχώς οι βάρβαροι λεηλάτησαν τις αξίες. Τώρα βασιλεύουν οι απαξίες.
Αγωνίστηκες για να μεγαλώσεις τη Χίο. Και την έφτασες πολύ ψηλά. Ευτυχώς υπάρχουν κάποιοι που συνεχίζουν τη δική σου προσπάθεια και ταξιδεύουν το νησί του μαστιχιού σε όλο τον κόσμο.
Όμως υπάρχουν και οι Λαιστρυγόνες που, το μόνο που κάνουν, είναι να προσπαθούν να καταβροχθίσουν το καλό για να μεγαλώνουν το μικρόκοσμό τους. Επειδή μόνο γι’ αυτό νοιάζονται. Και δυστυχώς τους βρίσκουμε διαρκώς μπροστά μας.
Εναντιώθηκες σθεναρά σ’ όλους αυτούς υπερασπιζόμενος τις αξίες σου.
Οραματίστηκες μια Χίο μεγάλη και σπουδαία, όπως ήταν κάποτε. Κέντρο του Πολιτισμού και της Οικονομίας. Που να διαθέτει όλα τα αναγκαία έργα υποδομής:
Φράγματα, Νοσοκομείο, Λιμάνια, Σχολεία, Μεγάλους Οδικούς Άξονες, Θεματικά Μουσεία, Έργα Ανάδειξης της Πολιτιστικής Κληρονομιάς (Βίγλες, Κάστρα, Αρχαιολογικούς Χώρους), Δίκτυο Ιστορικών – Φυσικών και Πολιτιστικών Διαδρομών, Ιχθυόσκαλα και Αλιευτικά καταφύγια, Εκθεσιακά και Συνεδριακά Κέντρα, Μεγάλες Επιχειρήσεις, Ερευνητικά και Τεχνολογικά Κέντρα, την ανάδειξη του Κολεγίου ως χώρου Δημόσιας Διοίκησης και άλλα πολλά.
Έκανες πάρα πολλά απ’ αυτά που οραματίστηκες. Και ό,τι καλό υπάρχει σήμερα έχει την υπογραφή σου: ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΛΟΥΤΑΣ. Κι αν έμενες, είμαστε σίγουροι ότι θα είχες τελειώσει όλα όσα ονειρεύτηκες για τη Χίο. Το όνειρο για μια μεγάλη και πλούσια Χίο θα το είχες κάνει πραγματικότητα. Όμως κι από εκεί που είσαι συνεχίζεις, και μια μέρα είμαστε βέβαιοι ότι θα γίνουν όλα όπως τα θέλησες.
Με τη δική σου την ισχυρή θέληση επέβαλλες η Δημόσια Διοίκηση να εργάζεται για το δημόσιο συμφέρον και μόνο γι’ αυτό. Οι άλλοι, που σκοπό είχαν να εξυπηρετήσουν άλλα συμφέροντα δεν έμειναν, τους ξέβρασε το κύμα της δημιουργίας και το πανηγύρι της δουλειάς. Κι εσύ τους ξέχασες. Όμως, δεν σε ξέχασαν αυτοί.
Συνέχισαν να σε πολεμούν με λύσσα και άσβεστο μίσος, όπως το σκοτάδι που θέλει να σβήσει το φως. Γιατί εσύ ΕΙΣΑΙ φως.
Όμως, μέσα στη μέθη της χαράς ξέχασες ανοιχτή την κερκόπορτα της καρδιάς σου. Από εκεί μπήκαν τα ποντίκια και στη σκότωσαν.
Αλλά δεν έπαψες να είσαι φως. Γι’ αυτό και “των φονιάδων το αίμα με φως ξεπληρώνεις”*.
Έτσι, είσαι πάντα εδώ, δίπλα μας σε κάθε στιγμή, για να συνεχίσουμε από κει που μείναμε. Και να είσαι βέβαιος ότι μαζί σου θα το τελειώσουμε.
Φίλε Γιώργο,
Δεν νομίζουμε ότι χρειάζεται να χαιρετηθούμε. Ξέρεις εσύ το γιατί.
Είναι το ότι όλα αυτά τα τέσσερα χρόνια της ουράνιας θητείας σου δεν έλειψες στιγμή από κοντά μας, αλλά ούτε κι εμείς σ’ αφήσαμε να φύγεις.
Ήσουν πάντοτε δίπλα μας για να συζητάμε, ν’ ακούς τα προβλήματα και τις αγωνίες μας και να μας βοηθάς, με τις ιδέες σου, τις αξίες σου, το ήθος σου, τη σοβαρότητά σου, την εντιμότητά σου και τη γνώμη σου, που είναι πάντοτε τόσο τεκμηριωμένη ώστε είναι αδύνατον να μπορέσει κάποιος να σου εναντιωθεί.
Θα συνεχίσουμε λοιπόν την κουβέντα μας.
Όμως σήμερα δεν θα συζητήσουμε για μεμονωμένα θέματα. Θα μιλήσουμε για όλα, τα δικά σου και τα δικά μας. Για όλα εκείνα που σφράγισες ανεξίτηλα, δηλαδή για τα πάντα, αφού υπάρχεις μέσα σ’ όλα όσα άφησες φεύγοντας. Κι εκείνα που έμειναν κι εκείνα που γκρεμίστηκαν. Γιατί είναι αλήθεια ότι έμειναν αρκετά, όπως πολλά είναι κι εκείνα που τα διέλυσαν οι βάρβαροι. Είναι γνωστό ότι “είθισται τοις Κλαζομενίοις ασχημονείν”.
Καθιέρωσες άμεση και καθολική δημοκρατία.
Αγωνίστηκες και επέβαλλες τη μέγιστη διαφάνεια στη διοίκηση και παρείχες πλήρη ενημέρωση στους πολίτες.
Εργάσθηκες σκληρά για τη βελτίωση της ποιότητας σε όλο το φάσμα των υπηρεσιών της διοίκησης, σεβόμενος το μόχθο και την αξιοπρέπεια των στελεχών.
Διέθεσες στο προσωπικό όλα τα απαραίτητα μέσα και τους πόρους για να εκτελούν αξιοπρεπώς την εργασία τους.
Αντιμετώπισες με σοβαρότητα και δικαιοσύνη τα προβλήματα των πολιτών χωρίς κούφιες υποσχέσεις και άνομες συναλλαγές.
Πολέμησες το μικροκομματισμό, τη διαπλοκή και τους συμφεροντολόγους.
Επέβαλλες τη δικαιοσύνη και την αξιοκρατία. Γιατί εσύ ενσωματώνεις όλες τις αξίες, γι’ αυτό και όλοι (εκτός από τα τρωκτικά) σε αγαπούν. Δυστυχώς οι βάρβαροι λεηλάτησαν τις αξίες. Τώρα βασιλεύουν οι απαξίες.
Αγωνίστηκες για να μεγαλώσεις τη Χίο. Και την έφτασες πολύ ψηλά. Ευτυχώς υπάρχουν κάποιοι που συνεχίζουν τη δική σου προσπάθεια και ταξιδεύουν το νησί του μαστιχιού σε όλο τον κόσμο.
Όμως υπάρχουν και οι Λαιστρυγόνες που, το μόνο που κάνουν, είναι να προσπαθούν να καταβροχθίσουν το καλό για να μεγαλώνουν το μικρόκοσμό τους. Επειδή μόνο γι’ αυτό νοιάζονται. Και δυστυχώς τους βρίσκουμε διαρκώς μπροστά μας.
Εναντιώθηκες σθεναρά σ’ όλους αυτούς υπερασπιζόμενος τις αξίες σου.
Οραματίστηκες μια Χίο μεγάλη και σπουδαία, όπως ήταν κάποτε. Κέντρο του Πολιτισμού και της Οικονομίας. Που να διαθέτει όλα τα αναγκαία έργα υποδομής:
Φράγματα, Νοσοκομείο, Λιμάνια, Σχολεία, Μεγάλους Οδικούς Άξονες, Θεματικά Μουσεία, Έργα Ανάδειξης της Πολιτιστικής Κληρονομιάς (Βίγλες, Κάστρα, Αρχαιολογικούς Χώρους), Δίκτυο Ιστορικών – Φυσικών και Πολιτιστικών Διαδρομών, Ιχθυόσκαλα και Αλιευτικά καταφύγια, Εκθεσιακά και Συνεδριακά Κέντρα, Μεγάλες Επιχειρήσεις, Ερευνητικά και Τεχνολογικά Κέντρα, την ανάδειξη του Κολεγίου ως χώρου Δημόσιας Διοίκησης και άλλα πολλά.
Έκανες πάρα πολλά απ’ αυτά που οραματίστηκες. Και ό,τι καλό υπάρχει σήμερα έχει την υπογραφή σου: ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΛΟΥΤΑΣ. Κι αν έμενες, είμαστε σίγουροι ότι θα είχες τελειώσει όλα όσα ονειρεύτηκες για τη Χίο. Το όνειρο για μια μεγάλη και πλούσια Χίο θα το είχες κάνει πραγματικότητα. Όμως κι από εκεί που είσαι συνεχίζεις, και μια μέρα είμαστε βέβαιοι ότι θα γίνουν όλα όπως τα θέλησες.
Με τη δική σου την ισχυρή θέληση επέβαλλες η Δημόσια Διοίκηση να εργάζεται για το δημόσιο συμφέρον και μόνο γι’ αυτό. Οι άλλοι, που σκοπό είχαν να εξυπηρετήσουν άλλα συμφέροντα δεν έμειναν, τους ξέβρασε το κύμα της δημιουργίας και το πανηγύρι της δουλειάς. Κι εσύ τους ξέχασες. Όμως, δεν σε ξέχασαν αυτοί.
Συνέχισαν να σε πολεμούν με λύσσα και άσβεστο μίσος, όπως το σκοτάδι που θέλει να σβήσει το φως. Γιατί εσύ ΕΙΣΑΙ φως.
Όμως, μέσα στη μέθη της χαράς ξέχασες ανοιχτή την κερκόπορτα της καρδιάς σου. Από εκεί μπήκαν τα ποντίκια και στη σκότωσαν.
Αλλά δεν έπαψες να είσαι φως. Γι’ αυτό και “των φονιάδων το αίμα με φως ξεπληρώνεις”*.
Έτσι, είσαι πάντα εδώ, δίπλα μας σε κάθε στιγμή, για να συνεχίσουμε από κει που μείναμε. Και να είσαι βέβαιος ότι μαζί σου θα το τελειώσουμε.
Οι φίλοι σου
Όλοι όσοι σε αγαπούν
Διαφήμιση