Αυτή τη χρονιά οι επιστήμονες που κέρδισαν το Νόμπελ Ιατρικής δεν έπρεπε να περιμένουν να γεράσουν για να το αποκτήσουν.
Οι δύο επιστήμονες βραβεύθηκαν επειδή «ανακάλυψαν ένα θεμελιώδη μηχανισμό για τον έλεγχο της ροής γενετικών πληροφοριών», αναφέρει σε ανακοίνωσή της η Επιτροπή Νόμπελ του Ινστιτούτου Καρολίνσκα της Στοκχόλμης.
Οι εργασίες τους αφορούν το RNA (ριβοζονουκλεϊνικό οξύ), το οποίο χρησιμεύει ως ενδιάμεσος στην κυκλοφορία της γενετικής πληροφορίας από το DNA στις πρωτεΐνες. Οι δύο αμερικανοί ερευνητές ανακάλυψαν ένα μηχανισμό αποκαλούμενο «παρεμβολή RNA», ο οποίος επιτρέπει τον έλεγχο της ροής των γενετικών πληροφοριών και το μπλοκάρισμα ορισμένων γονιδίων.
Το φαινόμενο συναντάται στα φυτά και στα ζώα και αποτελεί σημαντικό μηχανισμό ρύθμισης του γονιδιώματος, κυρίως στην άμυνα απέναντι σε ιούς. Η εφαρμογή της παρεμβολής RNA αποτελεί ήδη σημαντικό εργαλείο έρευνας και αναμένεται να οδηγήσει σε εντελώς νέες θεραπείες μεταξύ άλλων για τον καρκίνο, τις ιογενείς λοιμώξεις, τις καρδιαγγειακές παθήσεις, ακόμη και για τον έλεγχο των υψηλών επιπέδων χοληστερόλης.
Μέσα σε όλα τα κύτταρα ενός οργανισμού, οι πληροφορίες που περιέχει το DNA μεταγράφονται σε ειδικά μόρια RNA (mRNA ή αγγελιαφόρος RNA) και μεταφέρονται στο μηχανισμό που παράγει πρωτεΐνες.
Οι δύο ερευνητές ανακάλυψαν ότι τα μόρια mRNA μπορούν να εξουδετερωθούν από άλλα μόρια RNA, τα οποία περιέχουν ακριβώς την ίδια πληροφορία αλλά είναι δομικά διαφορετικά, αφού αποτελούνται από δύο και όχι μία αλυσίδα. Αυτό σημαίνει ότι η λειτουργία ορισμένων γονιδίων μπορεί να διακοπεί με τη χορήγηση τέτοιων δίκλωνων μορίων RNA.
Ο Φάιρ είναι καθηγητής παθολογίας και γενετικής στην Ιατρική Σχολή του Στάνφορντ και ο Μέλο, ο οποίος έχει γεννηθεί το 1960, είναι καθηγητής μοριακής ιατρικής στην Ιατρική Σχολή της Μασαχουσέτης.
«Η έρευνά τους έχει οδηγήσει σε μια μεγάλη επιστημονική επανάσταση, αφού άνοιξε ένα νέο τομέα της βιολογίας με μεγάλες ιατρικές εφαρμογές» δήλωσε ο Νικ Χάστι, διευθυντής της Μονάδας Ανθρώπινης Γενετική του βρετανικού Συμβουλίου Ιατρικής Ερευνας στο Εδιμβούργο.
«Είναι επίσης μια από τις γρηγορότερες αναγνωρίσεις μιας ανακάλυψης, αφού η εργασία τους δημοσιεύθηκε το 1998 και έλαβαν το βραβείο το 2006» επεσήμανε ο ίδιος.
