«Επειτα από τους leaders ανακοινώνουν ανατιμήσεις και οι λεγόμενοι followers, αυτοί δηλαδή που έπονται στα μερίδια αγοράς και καθορίζουν τη στρατηγική τους αφού προηγουμένως δουν πώς κινούνται οι μεγάλοι», συμπληρώνει ο ίδιος.
Τι επικαλούνται στις αναγγελίες των ανατιμήσεων οι επιχειρήσεις για να δικαιολογήσουν το γεγονός, από τη στιγμή που απουσιάζει στην παρούσα φάση η… «πετρελαϊκή κρίση»; Στις περισσότερες περιπτώσεις αναφέρονται γενικά και αόριστα σε αύξηση των τιμών των πρώτων υλών, σε κάποιες άλλες περιπτώσεις δεν αναφέρεται καν ο λόγος, ενώ ορισμένες -πιο ειλικρινείς- λένε ξεκάθαρα ότι αναδιαμορφώνουν το περιθώριο κέρδους.
Από τις αλυσίδες των σουπερμάρκετ υποστηρίζουν ότι στην πραγματικότητα πρόκειται για ανατιμήσεις που θεωρούνται πλέον «παραδοσιακές» στο πρώτο δίμηνο κάθε νέου έτους.
Από τους νέους τιμοκαταλόγους προκύπτει όμως και το εξής: σε αρκετές κατηγορίες προϊόντων οι πρώτες ανατιμήσεις του έτους ξεπερνούν κατά πολύ τον προσδοκώμενο -από την κυβέρνηση- ετήσιο ρυθμό μεταβολής των τιμών όπως αυτός καταγράφεται στον προϋπολογισμό του 2007 (πληθωρισμός 3,3%). Στα ζυμαρικά, για παράδειγμα, οι αυξήσεις στις τιμές ξεκινούν από 4,3% και φτάνουν μέχρι και στο 9,7%, ενώ μεγάλες είναι και οι αυξήσεις στα μπαχαρικά (7% κατά μέσο όρο), στα είδη καθαριότητας (6%), στα γαλακτοκομικά (από 0,9% έως 5,3%) και στα νωπά κοτόπουλα (5,2%). Στον αντίποδα, χαμηλότερες είναι οι αυξήσεις στις τιμές των καλλυντικών (1,2%), στις ζωοτροφές (2%) και στα είδη ατομικής υγιεινής (2,3%).
Εκτός, όμως, από τα ράφια των σουπερμάρκετ, «πρωτοχρονιάτικη» αύξηση θα υπάρξει και στις αντλίες των βενζινάδικων, καθώς από 1ης Ιανουαρίου οι καταναλωτές θα έρθουν αντιμέτωποι και με την αύξηση κατά 5,75% στον ειδικό φόρο κατανάλωσης στα καύσιμα που θα οδηγήσει την τιμή πώλησης της απλής αμόλυβδης κατά δύο λεπτά υψηλότερα ανά λίτρο.
Ο συνδυασμός βέβαια των αυξήσεων στα τρόφιμα, στα είδη καθημερινής χρήσης και στα καύσιμα πρόκειται να πλήξει κυρίως τα χαμηλά εισοδήματα. Τα τρόφιμα, για παράδειγμα, μπορεί να συμμετέχουν με ποσοστό 30% στον υπολογισμό του δείκτη τιμών καταναλωτή, αλλά στην πραγματικότητα οι χαμηλόμισθοι και οι συνταξιούχοι ξοδεύουν πολύ μεγαλύτερο ποσοστό του εισοδήματός τους για τρόφιμα.
Ετσι, εάν η άνοδος των τιμών των τροφίμων είναι υψηλότερη του μέσου δείκτη τιμών, τότε χαμηλόμισθοι και συνταξιούχοι υφίστανται μείωση του πραγματικού τους εισοδήματος.
