“Το μυστικό είναι να μην αντιμετωπίζεις το τραγούδι σαν ημερήσιο ή περιοδικό τύπο αμφιβόλου ποιότητας” σημειώνει σε συνέντευξή του -στην τελευταία για το 2006- ο Παντελής Θαλλασινός στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΜΥΡΟΒΟΛΟΣ (τεύχος 320).
Η συνέντευξη έγινε με αφορμή τη νέα δουλειά του Παντελή Θαλασσινού που φέρει τον τίτλο “Το Καλαντάρι” με 12 τραγούδια ένα για τον κάθε μήνα του χρόνου και όπως σημειώνει στον πρόλογό της η εφημερίδα “… ο συμπατριώτης μας Παντελής Θαλασσινός κατέθεσε απόψεις, θέσεις, αντιλήψεις, που αναδύουν έναν όμορφο, τρυφερό «Θαλασσινό» αεράκι που κατακτά τις καρδιές όλων μας!…”.
Η συνέντευξη έγινε με αφορμή τη νέα δουλειά του Παντελή Θαλασσινού που φέρει τον τίτλο “Το Καλαντάρι” με 12 τραγούδια ένα για τον κάθε μήνα του χρόνου και όπως σημειώνει στον πρόλογό της η εφημερίδα “… ο συμπατριώτης μας Παντελής Θαλασσινός κατέθεσε απόψεις, θέσεις, αντιλήψεις, που αναδύουν έναν όμορφο, τρυφερό «Θαλασσινό» αεράκι που κατακτά τις καρδιές όλων μας!…”.
Ερ.: Ποιο ήταν το βασικό κίνητρο για τον καινούριο σας δίσκο; Tι σας ώθησε να μελοποιήσετε αυτά τα τραγούδια, που φαινομενικά ίσως και να μην αφορούν το πλατύ κοινό;
Απ.: Κατ’ αρχήν το κίνητρο μου είναι πάντα το ίδιο, δηλ. να κάνω ένα δίσκο που εγώ ο ίδιος να τον θεωρώ καλό και εκτενέστερα να καλύπτει τις προσδοκίες αυτών που περίμεναν κάτι καλό ή ακόμα και καλύτερο από μένα. Όσο κι αν αυτό φαντάζει εγωιστικό, είναι μία αλήθεια που πηγάζει από την ευθύνη και την αγωνία, του να ικανοποιήσεις τους ήδη φίλους των τραγουδιών σου. Στη συγκεκριμένη στιγμή θέλησα να κάνω μια δουλειά που να έχει θέμα. Ένα θέμα σαν να είναι ένα τραγούδι με 12 μέρη.
Απ.: Κατ’ αρχήν το κίνητρο μου είναι πάντα το ίδιο, δηλ. να κάνω ένα δίσκο που εγώ ο ίδιος να τον θεωρώ καλό και εκτενέστερα να καλύπτει τις προσδοκίες αυτών που περίμεναν κάτι καλό ή ακόμα και καλύτερο από μένα. Όσο κι αν αυτό φαντάζει εγωιστικό, είναι μία αλήθεια που πηγάζει από την ευθύνη και την αγωνία, του να ικανοποιήσεις τους ήδη φίλους των τραγουδιών σου. Στη συγκεκριμένη στιγμή θέλησα να κάνω μια δουλειά που να έχει θέμα. Ένα θέμα σαν να είναι ένα τραγούδι με 12 μέρη.
Την ώθηση για το «ΚΑΛΑΝΤΑΡΙ» μου την έδωσαν οι στίχοι του Ηλία Κατσούλη και τα εικαστικά έργα της Γιούλας Ροζάκου, κι αυτό έγινε λίγα χρόνια πριν δηλ. το 2002, όταν δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό «Δίφωνο». Τώρα το αν αυτά τα τραγούδια αφορούν το πλατύ κοινό, είναι διαδικασία σκέψης που αποφεύγω να θέτω το μυαλό μου. Εξ άλλου κανείς δεν ξέρει η, να προεξοφλήσει τι μπορεί να συγκινήσει τους ακροατές. Όταν κάτι συγκινεί εσένα τον ίδιο, επικοινωνιακά και λογικά, περιμένεις κι ελπίζεις στη μετάδοση του συναισθήματος, εκτός αν το κοινό σου δεν είναι υποψιασμένο, προετοιμασμένο να το δεχθεί. Θεωρώ όμως ότι ο ήδη ακροατής μου, είναι εκπαιδευμένος σε κάτι που προέρχεται από τους ίδιους δημιουργούς.
Ερ.: Tα τραγούδια σου πάνε κατευθείαν στην καρδιά. Υπάρχει τελικά, κάποια συνταγή που μπορεί να ακολουθήσει κάποιος για να δημιουργήσει τραγούδια που να αγγίζουν το κοινό;
Απ. Όπως ξανά είπα είναι θέμα ακροατή. Ενδεχομένως σε κάποιους τα τραγούδια μου να μιλάνε στην καρδιά. Πιστέψτε με, ότι σ’ αυτούς αναφέρομαι. Όμως σίγουρα θα υπάρχουν κι αυτοί που τα θεωρούν αδιάφορα ή ακόμη και ανοησίες.
Η μόνη συνταγή για να βρεις φίλους είναι να δείξεις ποιος είσαι, με ειλικρίνεια και να ανοίξεις στον άλλον την καρδιά σου. Το τραγούδι είναι μια μορφή επικοινωνίας με τους γύρω σου, άλλες φορές άμεσα, αλλά και πολλές φορές μόνο με ήχο, μέσω του ραδιόφωνου ή των cds.
Το κοινό μας μοιάζει. Όταν όντας δημιουργός, μπορέσεις και νιώσεις μέσος ακροατής κι ακούσεις το τραγούδι, όπως κοιτάς τον καθρέφτη το πρωί, απαλλαγμένος από το σύνδρομο του Νάρκισσου, εκεί θα δεις τι είναι αληθινό και τι όχι. Με μία λέξη η συνταγή είναι η Αλήθεια.
Απ. Όπως ξανά είπα είναι θέμα ακροατή. Ενδεχομένως σε κάποιους τα τραγούδια μου να μιλάνε στην καρδιά. Πιστέψτε με, ότι σ’ αυτούς αναφέρομαι. Όμως σίγουρα θα υπάρχουν κι αυτοί που τα θεωρούν αδιάφορα ή ακόμη και ανοησίες.
Η μόνη συνταγή για να βρεις φίλους είναι να δείξεις ποιος είσαι, με ειλικρίνεια και να ανοίξεις στον άλλον την καρδιά σου. Το τραγούδι είναι μια μορφή επικοινωνίας με τους γύρω σου, άλλες φορές άμεσα, αλλά και πολλές φορές μόνο με ήχο, μέσω του ραδιόφωνου ή των cds.
Το κοινό μας μοιάζει. Όταν όντας δημιουργός, μπορέσεις και νιώσεις μέσος ακροατής κι ακούσεις το τραγούδι, όπως κοιτάς τον καθρέφτη το πρωί, απαλλαγμένος από το σύνδρομο του Νάρκισσου, εκεί θα δεις τι είναι αληθινό και τι όχι. Με μία λέξη η συνταγή είναι η Αλήθεια.
Ερ. Δίνετε και είσαι ξεχωριστή περίπτωση στο χώρο. Χωρίς πολλά-πολλά εξώφυλλα και κινήσεις εντυπωσιασμού. Καθιερώθηκες μέσα από ένα χαμηλόφωνο προφίλ, που είχε όμως λαϊκή αποδοχή. Είσαστε έτσι και στη ζωή σας;
Απ.: Όλα έχουν να κάνουν με το πως είσαι σαν άνθρωπος. Προσπαθείς μέσα απ’ την ασχολία σου, ή αν θες απ’ αυτό που αγαπάς να είσαι πάνω απ’ όλα ο εαυτός σου.
Αν προβάλεις τον πραγματικό σου εαυτό, μπορείς και να τον υποστηρίξεις και να τον υπερασπίσεις σ’οτιδήποτε. Είναι πολύ πιο εύκολο να υποδύεσαι, τον εαυτό σου, παρά να παίζεις κάποιον άλλο.
Ερ.: Πόσο συμφωνείτε στον όρο «έντεχνο» και πόσο καλοφτιαγμένα μπορεί να είναι κάποια τραγούδια κεφάτα, που όμως δεν θα ακυρωθούν σε μικρό διάστημα από την κυκλοφορία τους; Απ.: Τα τραγούδια έχουν να κάνουν εκτός από τη μουσική, και με το στίχο. Tο έντεχνο τραγούδι πήρε το όνομα του το ’60 που άρχισαν να χρησιμοποιούν, αντί για στίχους, ποίηση.
Στην ουσία δεν υπάρχει διαχωρισμός.
Όμως θα σας φέρω παράδειγμα δυο εφημερίδες. Σε ποιον αναφέρεται το «Ποντίκι», και σε ποιόν αναφέρεται το «Καρφί»; Στους ίδιους ανθρώπους; Προφανώς όχι.
Θα μπορούσαν όμως να αλλάξουν πρόσωπο αντίστροφα από άλλους ανθρώπους άλλης αισθητικής και σοβαρότητας. Έχει να κάνει με τα θέματα που διαλέγουν και ποιοι τα διαλέγουν. Πόσο διαχρονικά άρθρα μπορεί να έχει η εφημερίδα «Τράφικ» η το «Λοιπόν»; Το μυστικό είναι να μην αντιμετωπίζεις το τραγούδι σαν ημερήσιο η περιοδικό τύπο, αμφιβόλου ποιότητας. Μην το αντιμετωπίζεις σαν μέσο για τους στόχους σου, γιατί έχει μεγάλη δύναμη. Έχει τη δύναμη να γυρίσει σε λίγο καιρό και να σε φτύσει.
Ερ.: Από την άλλη ο όρος λαϊκό τραγούδι έχει διευρυνθεί τόσο πολύ τα τελευταία χρόνια, που νιώθω πως κάπου έχασε τόσο το δρόμο του από τη μία, όσο και την ίδια του τη σημασία από την άλλη. Ποια η δική σας γνώμη;
Απ.: Λαϊκό είναι οτιδήποτε προέρχεται απ’ το λαό, και απευθύνεται σ’ αυτόν, με οποιαδήποτε μορφή. Λαϊκά τραγούδια κάνουμε όλοι και το πιστεύω αυτό.
Απ.: Λαϊκό είναι οτιδήποτε προέρχεται απ’ το λαό, και απευθύνεται σ’ αυτόν, με οποιαδήποτε μορφή. Λαϊκά τραγούδια κάνουμε όλοι και το πιστεύω αυτό.
Ερ.: Μιλήστε μας για τις δύο διαφορετικές πλευρές σας. Αυτή της προσωπικής επαφής που υπάρχει όταν τραγουδάτε στη σκηνή κι αυτή του στούντιο που προσπαθείτε με τις νότες και τη φωνή σας να τους φέρετε πιο κοντά.
Απ.: Η μουσική παίζεται ζωντανά. Το στούντιο και τα πλειμπάκ ήταν μία ανακάλυψη, για να μη γνωρίζονται οι μουσικοί, που παίζουν σ’ ένα δίσκο, μεταξύ τους. Συμβαίνει κι αυτό, μη γελάσετε. Η επαφή με τον κόσμο καθρεφτίζει τη αλήθεια.
Στο Live μπορείς με διορθωτικές κινήσεις, να σώσεις μία βραδιά, ενώ στο στούντιο, μπορείς να κάνεις λάθος στο λάθος και να καταστρέψεις μία παρά που ωραία δουλειά, γιατί δεν βλέπεις τις άμεσες αντιδράσεις του κοινού που είναι κι ο αποδέκτης.
Εξ άλλου το στούντιο είναι μια μόνο στιγμή αποτυπωμένη κάπου, και απλά την αναπαραγάγεις όσες φορές θέλεις. Όμως πάντα θα είναι η ίδια στιγμή.
Απ.: Η μουσική παίζεται ζωντανά. Το στούντιο και τα πλειμπάκ ήταν μία ανακάλυψη, για να μη γνωρίζονται οι μουσικοί, που παίζουν σ’ ένα δίσκο, μεταξύ τους. Συμβαίνει κι αυτό, μη γελάσετε. Η επαφή με τον κόσμο καθρεφτίζει τη αλήθεια.
Στο Live μπορείς με διορθωτικές κινήσεις, να σώσεις μία βραδιά, ενώ στο στούντιο, μπορείς να κάνεις λάθος στο λάθος και να καταστρέψεις μία παρά που ωραία δουλειά, γιατί δεν βλέπεις τις άμεσες αντιδράσεις του κοινού που είναι κι ο αποδέκτης.
Εξ άλλου το στούντιο είναι μια μόνο στιγμή αποτυπωμένη κάπου, και απλά την αναπαραγάγεις όσες φορές θέλεις. Όμως πάντα θα είναι η ίδια στιγμή.
Ερ.: Από τη μία πλευρά η πολιτική, από την άλλη τα συναισθήματα. Μπορούν να συνδυαστούν ανάλογα; Γιατί νιώθω πως η αγάπη στις μέρες μας, έχει κι αυτή αλλάξει, ξεπουληθεί, όπως και τα πολιτικά μας πιστεύω.
Απ.: Για ποια πολιτική θα πρέπει να μιλήσουμε; Γι’ αυτήν που γίνεται με βάση τη βούληση του ανθρώπου- πολίτη-λαού, ή αυτή που γίνεται σε βάρος του για να πλουτίζουν οι λίγοι; Η διαχείριση του πλούτου του πλανήτη γίνεται από χέρια πλούσια. Δεν υπάρχει κοινωνική, δικαιοσύνη. Οι άνθρωποι μισούν ο ένας τον άλλο. Ξέρετε γιατί; Γιατί ο καπιταλισμός έχει κηρύξει πόλεμο και οι μάχες γίνονται σώμα με σώμα πλέον. Όταν φωνάζεις για ισότητα και πανανθρώπινη ελευθερία, σε βαράνε κι από πάνω.
Απ.: Για ποια πολιτική θα πρέπει να μιλήσουμε; Γι’ αυτήν που γίνεται με βάση τη βούληση του ανθρώπου- πολίτη-λαού, ή αυτή που γίνεται σε βάρος του για να πλουτίζουν οι λίγοι; Η διαχείριση του πλούτου του πλανήτη γίνεται από χέρια πλούσια. Δεν υπάρχει κοινωνική, δικαιοσύνη. Οι άνθρωποι μισούν ο ένας τον άλλο. Ξέρετε γιατί; Γιατί ο καπιταλισμός έχει κηρύξει πόλεμο και οι μάχες γίνονται σώμα με σώμα πλέον. Όταν φωνάζεις για ισότητα και πανανθρώπινη ελευθερία, σε βαράνε κι από πάνω.
Ερ.: Ποια πιστεύετε πως είναι η διαφορά μεταξύ ενός καλού τραγουδιού από εκείνο, ενός μεγάλου τραγουδιού; Tι είναι αυτό που το κάνει, ας πούμε να τραγούδιουνται ξανά και ξανά και να μένουν αναλλοίωτα στο χρόνο; Απ.: Αυτό ακριβώς που είπατε και εννοείτε. Το να ακούγεται ένα τραγούδι για πάρα πολλά χρόνια. Ο κόσμος και μόνο αυτός. Το τραγούδι γράφεται μια φορά, και ο κόσμος του δίνει διάρκεια ζωής, κι αυτό είναι το μαγικό. Αυτό αφορά όχι μόνο το τραγούδι, όλα τα δημιουργήματα. Ακόμη και το εργόχειρο της γιαγιάς μου. Το καλό και το μεγάλο, είναι σχετικές έννοιες, κλάσματα ανάλογα με τον χρόνο και τη διάρκεια. Αδόκιμος όρος. Κανόνας.
Ερ.: Υπάρχει κάτι που θα μπορούσατε να πείτε ότι σας έχει επηρεάσει πάρα πολύ στη ζωή σας; Που του οφείλετε δηλαδή αυτό που βλέπουμε σε σας, που σκέφτεστε και ενεργείτε μ’ αυτόν τον τρόπο;
Απ.: Εγώ νομίζω ότι δεν διαφέρω από τους άλλους. Με κάνετε να αισθάνομαι σαν να είμαι διαφορετικός ενώ δεν είμαι. Μάλλον ο κόσμος έχει συνηθίσει να εξισώνει τους- καλλιτέχνες- (μάλλον λάθος όρο χρησιμοποιώ- αλλά δεν βρίσκω άλλον πρόχειρο) με το άφθαρτο και το γυαλιστερό, ενώ είναι πολύ πιο ευάλωτοι, και αδύναμοι. Όσο για το αν μ επηρεάζουν πράγματα, ναι μ επηρεάζει ότι περνάει απ’ τις αισθήσεις μου Το ίδιο πράγμα μπορεί να επηρεάσει διαφορετικά τον καθένα. Υπάρχουν διαφορετικοί άνθρωποι, ενώ φαντάζουν τόσο ίδιοι.
Απ.: Εγώ νομίζω ότι δεν διαφέρω από τους άλλους. Με κάνετε να αισθάνομαι σαν να είμαι διαφορετικός ενώ δεν είμαι. Μάλλον ο κόσμος έχει συνηθίσει να εξισώνει τους- καλλιτέχνες- (μάλλον λάθος όρο χρησιμοποιώ- αλλά δεν βρίσκω άλλον πρόχειρο) με το άφθαρτο και το γυαλιστερό, ενώ είναι πολύ πιο ευάλωτοι, και αδύναμοι. Όσο για το αν μ επηρεάζουν πράγματα, ναι μ επηρεάζει ότι περνάει απ’ τις αισθήσεις μου Το ίδιο πράγμα μπορεί να επηρεάσει διαφορετικά τον καθένα. Υπάρχουν διαφορετικοί άνθρωποι, ενώ φαντάζουν τόσο ίδιοι.
Σας ευχαριστώ και ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ
