« Μέτρο διαπαιδαγώγησης», την είπε ο κ. Προϊστάμενος και «αγάπης» συμπλήρωσε, που αναγκάζει τα παιδιά να ξεχωρίζουν «τα θέλω» από «τα πρέπει». Προχωρώντας ακόμα μακρύτερα αποκάλεσε την κοινωνία ευνουχισμένη, γεμάτη από ιδιώτες επειδή αντιμετωπίζει για δώδεκα ολόκληρα χρόνια με ανοχή την συμπεριφορά αυτή των παιδιών, καθώς πλησιάζει η διάλυσή της.
Ανατριχιάζω όταν σκέπτομαι ότι ανήκω κι εγώ στην ευνουχισμένη κοινωνία, χωρίς αντανακλαστικά αυτοσυγκράτησης και επειδή είμαι και ιδιώτης, δηλαδή πολύ χαζός, πρέπει να παραδεχτώ ότι έχει δίκιο, αλλά για τους δικούς μου λόγους.
Έχει δίκιο αφού αποδέχομαι σαν ευνούχος και δεν αντιδρώ στην πολιτική του Υπουργείου. Αυτή που με υποχρεώνει να πληρώνω το μισό τού μισθού μου σε φροντιστήρια , επειδή το σχολείο δεν παρέχει στο παιδί μου τις απαραίτητες γνώσεις που χρειάζονται, για να ανταποκριθεί στις υψηλές απαιτήσεις της Επιτροπής των Πανελληνίων Εξετάσεων.
Που προσπαθεί να καλύψει την ανεπάρκεια αυτή του εκπαιδευτικού συστήματος, λειτουργώντας επίσημα φροντιστήριο μέσα στο σχολείο.
Έχει δίκιο που με αποκαλεί ιδιώτη, αφού παρακολουθώ απαθής και ευνουχισμένος το Υπουργείο, που δεν έχει στείλει στην αρχή της σχολικής χρονιάς όλα τα βιβλία και τους καθηγητές που χρειάζονται για να διδάξουν το παιδί μου, αλλά στο τέλος του Γενάρη. Που το βάζει να κάνει μάθημα σε υπόγεια και ανήλιες αποθήκες.
Που δεν αντιδρώ όταν το υπουργείο αλλάζει τα βιβλία με άλλα, που πολλά είναι κακογραμμένα, χωρίς να επιμορφώσει τους δασκάλους και χρησιμοποιεί το παιδί μου σαν πειραματόζωο, χωρίς να γνωρίζει το τελικό αποτέλεσμα, καθιστώντας το πιθανά ιδιώτη σαν τον πατέρα του.
Ιδιώτης είμαι, με περικεφαλαία μάλιστα, που πληρώνω εγώ για να διοργανώνονται ανέξοδα διάφορες εκδηλώσεις για να προβληθεί το δήθεν έργο του Υπουργείου, όταν έχω βάλει το παιδί μου κάθε μέρα να τρέχει στους δρόμους για να μάθει μουσικά όργανα, χορό, θέατρο σε ιδιωτικές σχολές ή να αθλείται σε σωματεία .
Και όταν με το καλό τελειώσει το λύκειο και πάει στο πανεπιστήμιο, εκεί που του δίνουν τα βιβλία λίγες μέρες πριν από τις εξετάσεις, εκεί όπου οι φοιτητές συνδικαλιστές, κολλητοί των καθηγητών, παίρνουν τα πτυχία τους χωρίς να δίνουν εξετάσεις, είμαι βλάκας που δεν αντιδρώ. Και όταν τελειώσει το πανεπιστήμιο, αφού θα έχω ξοδέψει μερικές χιλιάδες ευρώ, που θα τα έχω στερήσει από άλλα μέλη της οικογένειάς μου, θα πάρει το πτυχίο του, θα το κρεμάσει με μια κορνίζα στον τοίχο του σαλονιού μας για να το καμαρώνουμε μαζί με τη μητέρα του, εκείνο θα δουλεύει ντελιβεράς σε κάποια πιτσαρία.
Είμαι ιδιώτης λοιπόν, βλάκας στον μέγιστο βαθμό ή όπως αλλιώς θέλετε πείτε το, ευνουχισμένος που δεν αντιδρώ ακόμη και σήμερα, γιατί κάποιοι θέλουν να τιμωρήσουν τα παιδιά που προσπάθησαν να ξεφύγουν από το χαρακτηρισμό του ευνουχισμένου βλάκα που συνοδεύει τους γονείς τους, επειδή μας έβαλαν στο περιθώριο, επειδή κατάλαβαν ότι είμαστε ανίκανοι να διαχειριστούμε ακόμη και τη δυστυχία τους , ότι τους φτιάξαμε μια διαλυμένη κοινωνία, ένα ζοφερό μέλλον, γιατί δυστυχώς είναι οι μόνοι που ξέρουν τι θέλουν και τι τους πρέπει πραγματικά στη ζωή τους.
Έχει δίκιο ο κ. προϊστάμενος . Μόνο ευνουχισμένοι ιδιώτες θα μπορούσαν να σκεφτούν έτσι.
Πιτσιλαδής Σαράντος
