Ο τίτλος του παρόντος κειμένου και θα ταίριαζε και θα μπορούσε να είναι: «ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΧΙΟΥΣ ΑΝΑΦΟΡΑ» (ή ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ).
Το έγραψα και θέλω να το γνωστοποιήσω και ως καθήκον και ως ένδειξη βαθιάς εκτίμησης προς όλους τους συμπατριώτες μας (εξαιρούνται βέβαια οι τραγικά ολιγάριθμοι καιροσκόποι και ιδιοτελείς και μωροφιλόδοξοι και, επομένως, και αμελητέοι).
Το έγραψα ως ένδειξη εκτίμησης προς όλους του Χιώτες, οι οποίοι με σπάνιο για την εποχή μας ηθικό σθένος αντιμετώπισαν τη σε χρόνους δημοκρατίας και από άνθρωπο που υποκρίνεται τον δημοκρατικό αλόγιστη περιφρόνηση και αναιδή καταπάτηση του Συντάγματος. Από άνθρωπο που συνηθίζει να υποτιμά τη νοημοσύνη των Ελλήνων, από άνθρωπο που απέδειξε περίτρανα ότι «ου μετέχει αιδούς και δίκης» και επομένως, όπως κατηγορηματικά αποφαίνεται ο Ζεύς (η Θεότητα) δια στόματος του Σωκράτη, αποτελεί «νόσον της πόλεως».
Και δεν αρκέσθηκε σε αυτό ο άνθρωπος εκείνος. Δεν αρκέστηκε, όποιος κι αν είναι αυτός, στην καταπάτηση του Συντάγματος. Εχρησιμοποίησε για τον σκοπό του το ψεύδος και τη συκοφαντία. Ενήργησε με άμετρον αρριβισμό, όχι γιατί είναι τολμηρός, αλλά γιατί ήταν βέβαιος ότι η στρεβλή βουλευτική ασυλία του εξασφαλίζει πλήρη ατιμωρησία, ενώ το λογικό, το ηθικό και το ωφέλιμο θα ήταν να «αποσχηματίζεται» όποιος «τοιαύτα γε ρέζοι» κατά τον Όμηρο, όποιος τολμά τέτοιες ενέργειες.
Τις ημέρες αυτές, στις 16 Μαρτίου ακριβέστερα, ο αγώνας μας έφθασε σε κομβικό σημείο:
Η αίτηση μας για ακύρωση των αντισυνταγματικών διατάξεων του Νόμου και των ασύγγνωστων μεθοδεύσεων του Υπουργείου Υγείας συζητήθηκε στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Και οι δύο εισηγητές απεφάνθησαν κατηγορηματικά ότι καταπατήθηκε το Σύνταγμα.
Μετά την ευτυχή αυτήν έκβαση, όχι κουρασμένος, αλλά αποκαρδιωμένος και –εύχομαι εσφαλμένως – πεπεισμένος ότι είναι πολύ αμφίβολο αν θα ευνομηθεί σύντομα ο αγαπημένος μας και αξιαγάπητος τόπος μας, η Ελλάδα, και για διάφορους άλλους λιγότερο σπουδαίους λόγους, έκρινα και επήρα την απόφαση να αποσυρθώ από την πρώτη γραμμή ευχαριστημένος και χαρούμενος για ό,τι επιτύχαμε, αλλά πικραμένος για ό,τι εν δημοκρατία αντιμετωπίσαμε: τον αριβισμό και τη συκοφαντία.
Ελπίζω – εζύγισα πολύ τη λέξη και την επαναλαμβάνω – ελπίζω ότι τα υπόλοιπα μέλη του Συμβουλίου θα βαδίσουν και αγωνιστικά και με σωφροσύνη και με αφοσίωση την πορεία και θα διανύσουν τον βραχύ και ανοιχτόν πια δρόμο που υπολείπεται. Και υπόσχομαι ότι, αν χρειασθεί και όποτε χρειασθεί, θα είμαι συνοδοιπόρος και συνυπερασπιστής.
Τα παραπάνω δεν αποτελούν τον βασικό λόγο, για τον οποίο έγραψα τούτο το κείμενο. Σ’ αυτό με οδήγησαν κυρίως τα παρακάτω:
Θεωρώ καθήκον να απευθύνω ευχαριστίες πολλές προς ΟΛΟΥΣ τους Χιώτες, όλους τους συμπατριώτες μας, γιατί στάθηκαν σθεναρά στο πλάι μας.
Να ευχαριστήσω τον κ. Νομάρχη, τους κ. Δημάρχους, τους προέδρους και τα τα Διοικητικά Συμβούλια όλων των Συλλόγων και Σωματείων της Χίου και μεμονωμένες εκλεκτές προσωπικότητες της Χίου και των Αθηνών.
Να ευχαριστήσω τον εν Αθήναις ιστορικό Σύλλογο των Χίων της Αττικής «Ο ΚΟΡΑΗΣ», που συνεχίζει να στέκεται πολύ ψηλά και ευτυχεί να έχει άριστην ηγεσία.
Ευχαριστώ τους χιλιάδες μη Χιώτες, που παρακολούθησαν όλην την περιπέτεια και συμπαρίστανται ολόψυχα στον αγώνα μας.
Ευχαριστώ ολόψυχα τον αξιόλογο και αξιέπαινο τύπο και τα Μέσα Ενημέρωσης του νησιού μας και της Δυτικής Αθήνας.
Ευχαριστώ τον καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Νίκον Αλιβιζάτο για όσα προσέφερε.
Ακόμη:
Τίποτα δεν μου επιτρέπει να παραλείψω να εκφράσω με άφατη χαρά και ικανοποίηση ευχαριστίες προς το Προσωπικό και το Σωματείο των Εργαζομένων, που αντιμετώπισαν με πολλή σύνεση, με αγάπη προς το Δρομοκαϊτειο, με σεβασμό προς το κληροδότημα και τον κληροδότη την όλην κατάσταση και αγωνίστηκαν με τόλμη και αμεροληψία κατά των ανεπίτρεπτων ενεργειών και συμπεριφορών της δοτής διοικήσεως, που ήδη δεν είναι ολίγες ούτε μικρές.
Και τελειώνω αναφέροντας – ταπεινά βέβαια – τροποποιημένη τη φράση ενός μεγάλου ποιητή μας:
Τώρα ξαναγυρίζω στο σπίτι μου και στα γηρατειά μου. Και παρακαλώ τον Θεό να μην με αναγκάσουν τα πράγματα – οι αυθαιρεσίες ή οι ατασθαλίες που ήδη έχουν σημειωθεί – να ξαναμιλήσω για τούτο το ζήτημα.
Θεωρώ καθήκον να απευθύνω ευχαριστίες πολλές προς ΟΛΟΥΣ τους Χιώτες, όλους τους συμπατριώτες μας, γιατί στάθηκαν σθεναρά στο πλάι μας.
Να ευχαριστήσω τον κ. Νομάρχη, τους κ. Δημάρχους, τους προέδρους και τα τα Διοικητικά Συμβούλια όλων των Συλλόγων και Σωματείων της Χίου και μεμονωμένες εκλεκτές προσωπικότητες της Χίου και των Αθηνών.
Να ευχαριστήσω τον εν Αθήναις ιστορικό Σύλλογο των Χίων της Αττικής «Ο ΚΟΡΑΗΣ», που συνεχίζει να στέκεται πολύ ψηλά και ευτυχεί να έχει άριστην ηγεσία.
Ευχαριστώ τους χιλιάδες μη Χιώτες, που παρακολούθησαν όλην την περιπέτεια και συμπαρίστανται ολόψυχα στον αγώνα μας.
Ευχαριστώ ολόψυχα τον αξιόλογο και αξιέπαινο τύπο και τα Μέσα Ενημέρωσης του νησιού μας και της Δυτικής Αθήνας.
Ευχαριστώ τον καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Νίκον Αλιβιζάτο για όσα προσέφερε.
Ακόμη:
Τίποτα δεν μου επιτρέπει να παραλείψω να εκφράσω με άφατη χαρά και ικανοποίηση ευχαριστίες προς το Προσωπικό και το Σωματείο των Εργαζομένων, που αντιμετώπισαν με πολλή σύνεση, με αγάπη προς το Δρομοκαϊτειο, με σεβασμό προς το κληροδότημα και τον κληροδότη την όλην κατάσταση και αγωνίστηκαν με τόλμη και αμεροληψία κατά των ανεπίτρεπτων ενεργειών και συμπεριφορών της δοτής διοικήσεως, που ήδη δεν είναι ολίγες ούτε μικρές.
Και τελειώνω αναφέροντας – ταπεινά βέβαια – τροποποιημένη τη φράση ενός μεγάλου ποιητή μας:
Τώρα ξαναγυρίζω στο σπίτι μου και στα γηρατειά μου. Και παρακαλώ τον Θεό να μην με αναγκάσουν τα πράγματα – οι αυθαιρεσίες ή οι ατασθαλίες που ήδη έχουν σημειωθεί – να ξαναμιλήσω για τούτο το ζήτημα.
ΦΩΤΟ ΑΡΧΕΙΟΥ: δεξιά ο κ. Τσικής.
Διαφήμιση
