Δια χειρός
Γενκτονίες και ολοκαυτώματα
ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΣΙΛΙΚΟΥ
Τ η Δευτέρα που μας πέρασε, 22 Μαΐου (παραμονή της δολοφονίας του Γρηγόρη Λαμπράκη, το 1963), ο καθηγητής του Πανεπιστημίου της Βιέννης κ. Πολυχρόνης Ενεπεκίδης (ο Πόντιος, κι ας μην ξεχνάμε πως η ίδια αυτή Βιέννη προεδρεύει σήμερα στην Ε.Ε.) έκανε μια πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση: να γίνει στη Χίο το πρώτο διεθνές συνέδριο για τα ολοκαυτώματα (δηλαδή τις γενοκτονίες), αφού εκεί συντελέστηκε το πρώτο ολοκαύτωμα το 1822. (Υπάρχουν στη Νέα Μονή της Χίου ακόμα τα κρανία μικρών παιδιών και γυναικών, τρυπημένα από τουρκικές ξιφολόγχες.)
Στο συνέδριο αυτό, που θα είναι παγκόσμιο, μπορούν (και πρέπει) να συμμετέχουν ακόμα και… οι ερυθρόδερμοι (συμπλήρωσε με το ακαταμάχητο χιούμορ του).
Και πρότεινε στην εφημερίδα μας, και πιο συγκεκριμένα στον διευθυντή της τον κ. Σεραφείμ Φυντανίδη να ηγηθεί αυτής της πρότασης-πρόκλησης.
Διότι μόνον έτσι, πιστεύει ο διάσημος καθηγητής, ο καθ’ ημάς Νόαμ Τσόμσκι, ότι μπορεί η Τουρκία να εξαναγκαστεί να παραδεχτεί ορισμένες αδήριτες αλήθειες. Μόνο διεθνοποιώντας τη σημασία των ολοκαυτωμάτων, οι Τούρκοι θα μπορούσαν να παραδεχτούν το ολοκαύτωμα του Μικρασιατικού Ελληνισμού.
Η σφαγή (ή το ολοκαύτωμα) της Χίου το 1822, έμεινε στην Ιστορία περισσότερο μέσω των καλλιτεχνών και λιγότερο των ιστορικών. Ας θυμηθούμε, είπε, τον Βίκτωρα Ουγκώ («Το ελληνόπαιδο», που τελειώνει με τον φοβερό στίχο: «Θέλω μπαρούτι και βόλια») και τον διάσημο πίνακα του Ευγένιου Ντελακρουά.
Ο ι γραμμές αυτές γράφονται κάτω από τη συγκινησιακή φόρτιση των δύο F16, όπου το θύμα ήταν πάλι ο Ελληνας. Και γι’ αυτό η ομιλία του καθηγητή στο Μουσείο Μπενάκη αποκτά ιδιαίτερη επικαιρότητα.
Ο κ. Πολυχρόνης Ενεπεκίδης (πολύχρονος να είναι) στην ομιλία του (αληθινά χαρισματικός αφηγητής) με βάση τα μυστικά αρχεία της Βιέννης, του Βερολίνου και της Βέρνης (που τα διάβασε ο ίδιος σε γοτθική γραφή) παρουσίασε πλήθος καινούργιες πληροφορίες.
Οπως π.χ. την άποψη του φοβερού Μέτερνιχ (του Κίσινγκερ της εποχής) που αλλάζει από φιλότουρκος και γίνεται φιλέλληνας το 1839, λέγοντας στον Αυστριακό πρεσβευτή του Πρόκες φον Οστεν (από το Γκρατς) ότι «η Αθήνα πρέπει να μεταφερθεί στην Κωνσταντινούπολη».
Συμπληρώνοντας με το καυστικό χιούμορ του ο κ. Ενεπεκίδης ότι «δυστυχώς συνέβη το αντίθετο: η Κωνσταντινούπολη ήρθε στην Αθήνα».
Πρότεινε ακόμα να μεταφρασθεί στα ελληνικά το οκτάτομο έργο του στρατάρχη του Μπίσμαρκ, του Χέλμουτ Μόλσκε (που τιμάται με 6 ανδριάντες στο σημερινό Βερολίνο), του νικητή του πολέμου του 1870-1871 εναντίον των Γάλλων, όπου ο ένδοξος αυτός στρατάρχης, ενισχύοντας τη Μεγάλη Ιδέα, προτείνει να κυματίζει η γαλανόλευκη στην Αγιά-Σοφιά, αντί της οθωμανικής ημισελήνου. Με το αιτιολογικό ότι: «Οι Ελληνες στα Στενά (εννοεί του Βοσπόρου) είναι συνηθισμένοι να υπερασπίζονται Θερμοπύλες».
Ο μως στο σημείο που ο κ. Ενεπεκίδης ήταν αποκαλυπτικός ήταν όταν αντέστρεψε την επικρατούσα θεωρία ότι οι Γερμανοί έσπρωξαν τους Τούρκους στη γενοκτονία του Μικρασιατικού Ελληνισμού.
Ανέφερε χαρακτηριστικά ότι όταν ο επιτελικός στρατηγός Λίμαν φον Σάντερς, υπεύθυνος για την προστασία των μικρασιατικών παραλίων, είχε τις πληροφορίες από την αντικατασκοπία του (λανθασμένες βέβαια, ως κρίνεται εκ των υστέρων) ότι επίκειται απόβαση των Αγγλο-γάλλων στις αρχαίες Κυδωνίες (σημερινό Αϊβαλί), έδωσε εντολή όπως μεταφερθεί με στρατιωτικά οχήματα ο ελληνικός πληθυσμός της πόλης, 10 χιλιόμετρα στην ενδοχώρα. Οι Τουρκαλάδες, πράγματι, χρησιμοποίησαν τα στρατιωτικά καμιόνια που τους έστειλε ο στρατηγός, μετέφεραν τους Ελληνες δέκα χιλιόμετρα στην ενδοχώρα, τους κατέβασαν από τα καμιόνια και μετά τους εξαπέστειλαν πεζή στην ατέλειωτη πορεία στα ενδότερα (όρα «Νούμερο», του Ηλία Βενέζη).
Γι’ αυτό, κατέληξε πως η γενοκτονία Ελλήνων, Ποντίων, Αρμενίων κ.τ.λ. δεν είχε καμιά σχέση με το ολοκαύτωμα των Εβραίων, των Τσιγγάνων, των κομμουνιστών από το Γ’ Ράιχ. Η γενοκτονία «α λα τούρκα» δεν είχε συγκεκριμένο Αουσβιτς. Ηταν… περιπατητικός εξολοθρεμός. Δεν είχε στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Η τουρκική πονηριά ήταν ο θάνατος διά της εξαντλήσεως στο αχανές της Ασίας. Οχι οι φούρνοι, τα κρεματόρια, η λογική της Δύσης. Υπήρχε μια λογική της Ανατολής.
Λοιπόν, τι λες, Σεραφείμ; Να γίνει το πρώτο παγκόσμιο συνέδριο για τις Γενοκτονίες; Στη Χίο, φυσικά. Ή και στην Κάρπαθο, εκεί που τα F16 συγκρούστηκαν κι ο Ηλιάκης-Ηλιος θα λάμπει για πάντα πάνω από τα γαλάζια δικά μας νερά. (Την υφαλοκρηπίδα την αφήνουμε για μοιρασιά, σαν την κωλοτρυπίδα. Αρκεί να μην ισχύσει και πάλι «το οθωμανικό δίκαιο».)
