Μεταξύ αυτών που φιλοξενεί τις απόψεις τους στο θέμα είναι και ο δικός μας σκηνοθέτης Δήμος Αβδελιώδης:
«Όλες οι θρησκείες έχουν δώσει στην άνοιξη το χαρακτήρα της αναγέννησης. Περικλείει το ζεύγος του έρωτα και του θανάτου. Η γέννηση της άνοιξης έχει βαρύ τίμημα γιατί προϋποθέτει τον θάνατο του παλιού. Κι αυτός ο συνδυασμός δημιουργεί πάντοτε ένα ρίγος, μια ρωγμή στην ανθρώπινη συνείδηση.
Οι όποιες κινηματογραφικές εικόνες, εάν δεν είναι σχεδιασμένες με έναν τρόπο αφαιρετικό, ελλειπτικό και ταυτόχρονα συμβολικό, ώστε να περιγράφουν όχι τις λεπτομέρειες αλλά το σύνολο της έκφρασης, δεν έχουν νόημα. Ένα ωραίο ανθισμένο τοπίο, εάν δεν συνδυάζεται με τις έννοιες που προαναφέραμε, δεν λέει τίποτε. Οι εικόνες αποκτούν σημασία εάν παραπέμπουν σε ένα μύθο. Και αυτός ο μύθος είναι πάντοτε οι ανθρώπινες πράξεις, μέσα από τις οποίες φωτίζεται ένα θέμα.
Το ιδανικό σάουντρακ για μια ταινία για την άνοιξη νομίζω ότι είναι η μουσική του Βιβάλντι. Είναι ο μόνος που μας έχει δώσει με απόλυτη σαφήνεια, λεπτότητα, λεπτομέρεια, συμβολισμό, την οξεία παρατήρησή του πάνω στη φύση. Η μουσική του πειθαρχεί απόλυτα στη νομοτέλεια των εποχών. Ο ρυθμός, η χρήση των οργάνων, η χρήση της μελωδίας περιγράφουν σε πρώτο επίπεδο τα φυσικά φαινόμενα και σε δεύτερο τον “χορό” του έρωτα με το θάνατο».
ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ – 16/04/2009
