Σάββατο, 20 Ιουνίου 2009
Ριζικές αλλαγές στο υφιστάμενο σύστημα διαχείρισης των αρδευτικών υδάτων προτείνει η Πανελλήνια Συνομοσπονδία Ενώσεων Αγροτικών Συνεταιρισμών (ΠΑΣΕΓΕΣ), μέσω μελέτης του Ινστιτούτου Αγροτικής και Συνεταιριστικής Οικονομίας (ΙΝΑΣΟ), στην οποία προβλέπεται η τιμολόγηση του νερού με βάση τον όγκο κατανάλωσης, η κατάργηση των Τοπικών Οργανισμών Εγγείων Βελτιώσεων (ΤΟΕΒ) και η αντικατάστασή τους με έναν κεντρικό Φορέα Διαχείρισης αρδευτικού Νερού (ΦοΔΝΕ), αλλά και η αναδιάρθρωση των μη διατροφικών και «νεροβόρων» καλλιεργειών (π.χ. βαμβάκι).
Στη μελέτη, που παρουσίασε Ινστιτούτο της ΠΑΣΕΓΕΣ, περιγράφεται με μελανά χρώματα η κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας όσον αφορά τη χρήση και διαχείριση του αρδευτικού νερού στον αγροτικό τομέα, που χρησιμοποιεί το 86% του συνόλου των υδάτινων πόρων, τονίζοντας ότι από τα 236 υπόγεια υδροφόρα συστήματα που έχει σήμερα η Ελλάδα, τα 110 χαρακτηρίζονται πλέον ως απειλούμενα.
Επειδή μέχρι στιγμής η πολιτεία δεν έχει ολοκληρωμένη πολιτική για τη διαχείριση του νερού, το ΙΝΑΣΟ και μέσω αυτού η ΠΑΣΕΓΕΣ προτείνουν:
* Τη ριζική αλλαγή του υφιστάμενου νομικού πλαισίου για το αρδευτικό νερό.
* Την αντικατάσταση των 443 ΤΟΕΒ με Φορείς Διαχείρισης αρδευτικού Νερού σε πρωτοβάθμιο και δευτεροβάθμιο επίπεδο (μη κερδοσκοπικές επιχειρήσεις κοινωνικού σκοπού) και τη δημιουργία ενός κεντρικού ΦοΔΝΕ με μετοχικό κεφάλαιο στο οποίο θα συμμετέχει κατά 20%-25% το κράτος, 30%-40% η ΠΑΣΕΓΕΣ, 25%-30% η τοπική αυτοδιοίκηση και 10%-15% άλλοι φορείς.
* Την τιμολόγηση του νερού ανάλογα με την κατανάλωσή του (όγκο) και όχι ανάλογα με τις εκτάσεις που αρδεύονται. Αρμόδιος για την τιμολογιακή πολιτική στο αρδευτικό νερό να καταστεί ο ΦοΔΝΕ. Παράλληλα, προτείνεται η εγκατάσταση συστήματος ηλεκτρονικής υδροληψίας με κάρτα χρέωσης.
* Tην εκπόνηση προγραμμάτων για την ορθολογική χρήση των υδάτινων πόρων στις περιοχές που ήδη αντιμετωπίζουν ποσοτικά και ποιοτικά προβλήματα στην ύδρευση, όπως στη Θεσσαλία (ιδίως στους νομούς Μαγνησίας και Λάρισας), την Αργολίδα, το Κιλκίς και τα νησιά του Αιγαίου.
* Την αντικατάσταση των σημερινών ανοικτών αρδευτικών δικτύων με κλειστά δίκτυα υπό πίεση, καθώς και την αντικατάσταση των μεθόδων άρδευσης με κατάκλυση και καταιονισμό, με τη μέθοδο της στάγδην άρδευσης, καθώς και την εγκατάσταση νέας τεχνολογίας αντλιών.
* Τη στροφή σε λιγότερο «νεροβόρες» καλλιέργειες (εγκατάλειψη βαμβακοκαλλιέργειας κ.α.).
