ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: e-poema.eu, ηλεκτρονικό περιοδικό για την ποίηση
Οπισθόφυλλο
Δρώντας ως ανεμοβρόχι
Του Κώστα Μαρδά
Το πρώτο μου ποιητικό βιβλίο «Αθήνα με Θολό Ποτάμι» (Aγκυρα, 2009) το ετοίμαζα… «κρυφά». Εδώ και τριάντα χρόνια. Συνάζοντας ποιήματα από τα φοιτητικά μου χρόνια της Μεταπολίτευσης έως τη σημερινή, ύστερη, δημοσιογραφική μου θητεία.
Το έγραψα λοξοδρομώντας από τη δημοσιογραφική διαδρομή η οποία, εκτός από το ψυχοφθόρο αγώγι, απέφερε και τους ωραίους καρπούς επτά βιβλίων ιστορικοπολιτικού περιεχομένου. («Η Ελλάδα στα δίχτυα των Βάσεων», «Πίσω από τον Ηλιο», «Αλέξανδρος Παναγούλης – Πρόβες Θανάτου», «Τα Μεγάλα Παιδιά της Βουλής», «Βάσεις, Αίμα και Πετρέλαιο», «17+1 Ονόματα», «Προ-Ιμια Πολέμου»).
Η τωρινή ποιητική έκδοση έχει το νόημα ότι θέλησα να βλαστημήσω και να εκκλησιαστώ. Να σιωπήσω και να φωνάξω. Να εξομολογηθώ, αλλά κυρίως , ν’ αποκρύψω -υπαινισσόμενες- την ολότητά των εικόνων μου, την ανείπωτη πλευρά των πραγμάτων.
Στα ποιήματα εγκαταβιούν νεκροί, αγάλματα, μάτια, χέρια, νύχτες, λεωφορεία, φορέματα. Κυριακές πολλές. Και θεοί πολλοί. Και λογής άλλα σύμβολα αυθεντικά της ύπαρξης, που χωρίς αυτά καμία ποίηση δεν μπορεί να λειτουργήσει.
Ιδίως μια ποίηση λυρικής ωμότητας, που επιδιώκει να επικοινωνήσει με το ποιητικό σώμα της νιτσεϊκής αντίληψης για την ύπαρξη, δρώντας ως ανεμοβρόχι.
Τραγούδια
Λίπος, ψευτιές και δάκρυα
δεν θέλω στα τραγούδια.
Μαχαίρια θέλω στο ρεφρέν
αίμα, σπαθιά στις ρίμες.
Πολιτεία
Απόψε
η πολιτεία μου φεύγει.
Απόψε οι ζητιάνοι
θα ελεούν τους πλούσιους.
Οι πόρνες
θα εξομολογούν τους ιερωμένους.
Οι κατάδικοι
θα περιπολούν σαν αστυνομικοί.
Οι εφημερίδες
θα τυπώνονται σε φύλλα από τριαντάφυλλα.
Κρασί κι άσπρα γαρίφαλα
θα πετουν τα σιντριβάνια.
Απόψε
θα ζητήσω πίσω
όλους τους θανάτους.
Γιατί αύριο
η πολιτεία μου θα ξανάρθει.
Θεά μουγκή και εκδικήτρια.
Εύρημα
Ξύπνησα
κρατώντας στην αγκαλιά μου
μια γυναίκα.
Ηταν λυσίκομη
ήτανε όμορφη
και δεν μιλούσε.
Κάποιοι θεοί
μου είπανε
πως μικρή
ήταν νησί.
Δολοφονία
Μ’ έριξε στην άσφαλτο.
Με ποδοπάτησε.
Με έγδυσε.
Πάτησε τη σκανδάλη.
Και μου ‘ριξε στο μέτωπο τρις!
Κι ύστερα με τις λέξεις.
Κι όταν βεβαιώθηκε
πως είχα ξεψυχήσει
έφυγε χαμογελαστός.
Κι ήτανε φίλος μου.
Απρίλης ήταν
γύρισε Μάρτης
και δεν με ζήτησε κανείς.
(ποιήματα από τη συλλογή “Αθήνα με θολό ποτάμι”, Αγκυρα, 2009)
Σχόλιο για το βιβλίο
O Μαρδάς, είναι μια βρύση που στάζει αργά αργά, για να σε βασανίσει. Ελάχιστοι στίχοι. Δουλεμένοι μέσα σε ποικίλα εργαστήρια, ώσπου να πάρουν την τελική μορφή τους. Σ’ αυτήν, όμως, την τελική μορφή, δεν χωράει τίποτ’ άλλο. Και ούτε κάτι περισσεύει. Τα πάντα, είναι ζυγιασμένα με τη ζυγαριά του χρυσικού, που δεν κάνει λάθη, δεν χαρίζει, δεν κλέβει…
Η ποίηση του Μαρδά πηγάζει από τα έγκατα ενός ανθρώπου, που θα τον έλεγα κυνικό, αν δεν έβλεπα, από τους στίχους πάντοτε, ότι είναι απελπισμένος…
ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
