Ανακοίνωση ΕΣΑΚ-ΔΕΕ για τις κινητοποιήσεις καθηγητών

    12

    ΕΣΑΚ – ΔΕΕ
                       Για ποιους λόγους αγωνιζόμαστε       
    “Λυπάμαι που πάλι,
             άλλοι είναι στη φωτιά
             κι άλλοι χειροκροτούνε”    Συνάδελφοι,
    Η προεκλογική δίνη της περιόδου που διανύουμε, παρέσυρε ακόμη και το ασάλευτο των συνδικαλιστικών πλειοψηφιών σε ΔΟΕ – ΟΛΜΕ, που αναγκάστηκαν να συσκευάσουν εισηγήσεις και προγράμματα δράσης προς όφελος κομματικών προεκλογικών σκοπιμοτήτων.  Όλοι όσοι συναίνεσαν σε αυτήν την κατάσταση,  επιδιώκουν ένα καλύτερο εκλογικό αποτέλεσμα για την πολιτική ή συνδικαλιστική τους επιβίωση και ιδιαίτερα οι δυνάμεις της αυτοαποκαλούμενης “εκπαιδευτικής αριστεράς”.  Εμείς, απέναντι σε αυτόν τον καιροσκοπισμό και την μικροπρέπεια, υψώνουμε ατίθασο τείχος αντιπαράθεσης και δεν προσυπογράφουμε εισηγήσεις και αιτήματα αντίθετα με τα ανάγκες της εκπαίδευσης και τα πραγματικά συμφέροντα των εκπαιδευτικών, των μαθητών και γενικότερα του λαού μας.  Είναι αδύνατον για μας να υποκύψουμε σε συντεχνιακές αντιλήψεις και να μετατραπούμε σε βαλβίδες εκτόνωσης της δίκαιης οργής του κλάδου για την οικονομική του εξαθλίωση και την αποπνιχτική πραγματικότητα της σχολικής ζωής, που ολοένα χειροτερεύει από την καταιγιστική επίθεση των μέτρων της “μεταρρύθμισης” κάτω από τις εντολές της Ε.Ε. και τις μεθοδεύσεις των κυρίαρχων συνδικαλιστικών ηγεσιών  και των υποταγμένων συμμάχων τους. 


    Πρωτοβάθμια εικόνα………
    Αυτοί μιλάνε για το ολοήμερο σχολείο και τη βελτίωσή του, ενώ δε θέλουν να ξοδέψουν ούτε ένα ευρώ άμεσα για ωρομίσθιους και καραδοκούν για τη στιγμή που θα αναπτύξουν τα τμήματά του με υποψήφιους ψηφοφόρους τους.  Βέβαια, στοχεύουν στην παγίωση και ενίσχυση αυτού του θεσμού και μέσα από ζώνες ευέλικτων μαθήσεων όπως αγωγή υγείας, καταναλωτή, κομπιούτερς, ξένη γλώσσα κ.α., από τις πρώτες τάξεις του Δημοτικού, σε μία ηλικία δηλαδή, όπου το παιδί δε γνωρίζει ούτε τη γλώσσα του, ούτε τη γραφή της, ούτε καν να συλλογίζεται και να εντάσσεται στη σχολική ομάδα μπορεί. Και όλα αυτά γιατί; Το ολοήμερο πρόκειται να αντικαταστήσει κατά τους σχεδιασμούς τους τον κλασικό τύπο του Δημοτικού και του Γυμνάσιου και δε θα είναι σχολείο μόρφωσης, όπως το διαφημίζουν, αλλά χώρος ψυχοσωματικής εξουθένωσης των παιδιών και πρόσθετο οικονομικό βάρος για τους γονείς, που ανάλογα με το πορτοφόλι τους θα οδηγούν τα παιδιά τους σε μέτριο, καλύτερο ή απαράδεχτο “σχολείο”.  Μα πάνω απ’ όλα, εκείνο που γυρεύουν είναι η μετατροπή της βασικής εκπαίδευσης σε ένα εργαστήριο που θα προετοιμάζει τους νέους ανθρώπους να γίνουν σφάγια της αγοράς, χωρίς καμία δυνατότητα να αναπτύξουν την κρίση τους και να καλλιεργήσουν την προσωπικότητά τους, αρκεί  να αποκτήσουν τις στοιχειώδεις δεξιότητες που απαιτεί η Ε.Ε. και να αποστηθίσουν τα κυρίαρχα δόγματά της.
    Γι’ αυτό, λέμε ΟΧΙ στο ολοήμερο κλουβί των πειραματόζωων – μαθητών και των περιφερόμενων, εξαρτημένων και υποαμειβόμενων “εκπαιδευτών” τους και απαιτούμε πρώτα δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή και στη συνέχεια σχολείο ολοκληρωμένης διαπαιδαγωγητικής εργασίας, που θα καλύπτει το σύνολο των μορφωτικών αναγκών των μαθητών, χωρίς να χρειάζεται ένα δεύτερο σχολείο επί πληρωμή μετά το κανονικό.


    Δευτεροβάθμια εικόνα…..
    Η διαρροή από την υποχρεωτική εκπαίδευση και το λιγότερο κρατικό κόστος υπαγορεύουν τη συγκρότηση λιγότερων και πληθωριστικών τμημάτων στα Γυμνάσια, ενώ το μαθητικό δυναμικό φθίνει στο διπλό μορφωτικά ανισότιμο δίκτυο Λύκειο – ΤΕΕ, με αποτέλεσμα τη διχοτόμηση των οργανικών θέσεων, την ανασφάλεια των εκπαιδευτικών και την έξωση των παιδιών στο δρόμο.  Παράλληλα, η βία των  μέτρων της “μεταρρύθμισης” ενισχύει την τάση εγκατάλειψης του σχολείου, την αδιαφορία των μαθητών και την υποβάθμιση των εκπαιδευτικών σε ένα σχολείο που καταργεί την όποια μορφωτική, παιδαγωγική και κοινωνική λειτουργία θάπρεπε νάχει.  Αυτοί  (ΠΑΣΚ, ΔΑΚΕ, ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ, ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ) εισηγούνται τη διατήρηση της ανισοτιμίας Λύκειου – ΤΕΕ, αναπαράγουν το μύθο της αναβάθμισης και ιδιαίτερα των ταπεινών ΤΕΕ και μιλάνε για δωδεκάχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση και όχι για ενιαίο, κοινό για όλους τους μαθητές, δωδεκάχρονο σχολειό, γιατί θέλουν να συντηρήσουν τον ταξικό διαχωρισμό της εκπαίδευσης και των εκπαιδευτικών και την αμορφωσιά των νέων. Έτσι,  μας καλούν σε απεργίες, που  αναδεικνύουν  τελικά το επίδομα των 176 ευρώ σαν κυρίαρχο αίτημα. Εμείς αντίθετα,  επιμένουμε στην κατάργηση του διπλού δικτύου Λύκειο – ΤΕΕ και αγωνιζόμαστε για ένα άλλο σχολείο, ενός μοναδικού τύπου για όλους τους μαθητές, πλούσιους και φτωχούς που θα τους εξοπλίζει με πραγματικά εφόδια για τη ζωή, έτσι ώστε να την ορίζουν και να την παίρνουν στα χέρια τους, σχολείο αληθινής μόρφωσης και δημιουργίας, το Ενιαίο 12χρονο Βασικό Υποχρεωτικό Σχολείο.


    Και τα κοινά τους σημεία  
    Και ενώ η παιδεία βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα,  αυτοί με θράσος μας εξαπατούν ζητώντας “αξιολόγηση” που να μη συνδέεται δήθεν με το μισθό.  Λένε δηλαδή ΝΑΙ στην αξιολόγηση, αρκεί να μην πειράξετε τις άθλιες αμοιβές μας, και μάλιστα σε μια περίοδο  που  δόγμα για τις εργασιακές σχέσεις αποτελεί η σύνδεση μισθού – αποδοτικότητας, η οποία κατοχυρώνεται ήδη από ένα πανίσχυρο θεσμικό οπλοστάσιο (νόμος Πολιτεία, Δ/υ.Κ., νέο μισθολόγιο). Μα πάνω απ’ όλα, αυτό το αίτημα συγκαλύπτει την ουσία της επιχείρησης ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ του εκπαιδευτικού έργου και των σχολικών μονάδων, η οποία δεν στοχεύει μόνο στην ιδεολογική χειραγώγηση αλλά έρχεται να επιταχύνει την ιδιωτική – οικονομική λειτουργία της εκπαίδευσης και να ανοίξει τις πόρτες της στους χορηγούς, στους σπόνσορες και στις επιχειρήσεις ώστε να έχουν  κυρίαρχο λόγο και ρόλο στα εκπαιδευτικά πράγματα. Προετοιμάζουν ένα  σχολείο αγοραίο που θα σερβίρει φτηνά υποκατάστατα γνώσης, αντικείμενα της πιο άγριας εμπορευματοποίησης.  Εμείς απαντάμε με το μεγάλο ΟΧΙ στην αξιολόγηση και επίμονα φωνάζουμε: κατάργηση του νόμου 2986/2002, κανείς αξιολογητής στην τάξη και κανείς έμπορος – μεγαλοεπιχειρηματίας στα σχολειά, μεταμφιεσμένος   σε παιδαγωγό και ρυθμιστή των εργασιακών μας σχέσεων, των εκπαιδευτικών προγραμμάτων και της συνείδησης της νεολαίας.


    Δημαγωγία και εξαπάτηση.  Η δική μας αγωνιστική  αντίληψη και προοπτική.
    Αυτοί δημαγωγούν και παραπλανούν ζητώντας το διορισμό όλων των αναπληρωτών με τρεις συμβάσεις, αυτοί που είναι οι κύριοι υπεύθυνοι για την κατάργηση της επετηρίδας και την ομηρία των νέων συναδέλφων από τους κομματικούς μηχανισμούς. Όσο για το γνωστό ρεφραίν “να ζούμε με αξιοπρέπεια από τους μισθούς μας”, εμείς λέμε απερίφραστα και ξεκάθαρα ότι το αίτημα για 35% αύξηση που απαιτούμε σαν ΕΣΑΚ-ΔΕΕ είναι ικανό να καλύψει τις μισθολογικές απώλειες, αλλά παράλληλα πεποίθησή μας είναι ότι οι αγώνες για επιμέρους ζητήματα κλαδικού χαρακτήρα έχουν τη σημασία  και την αξία τους,  δεν μπορούν όμως να είναι αποτελεσματικοί, δεν μπορούν με άλλα λόγια να ανατρέψουν από μόνοι τους την αντιλαϊκή και αντιεκπαιδευτική πολιτική που μας επιτίθεται πολυμέτωπα.  Η απάντηση και αντεπίθεση πρέπει να γίνει μέσα από ένα κοινό μέτωπο πάλης και δράσης όλων των εργαζομένων, το ΠΑΜΕ,  μέτωπο ταξικής ενότητας και πάλης για ουσιαστικές αλλαγές στην εργασία, στην παιδεία, στην υγεία, στην κοινωνική ασφάλιση και στην κοινωνία. Αυτοί αντίθετα, εφαρμόζουν το “διαίρει και βασίλευε” καλλιεργώντας την εχθροπάθεια ανάμεσα σε εργαζόμενους με  κοινά συμφέροντα και προβλήματα. Για όλους τους παραπάνω λόγους καταψηφίσαμε τις εισηγήσεις τους.  Λέμε όμως ναι στον αγώνα, όπως πάντα, γιατί  αποτελεί βήμα και πεδίο ανάδειξης και συνειδητοποίησης του βάθους των προβλημάτων της εκπαίδευσης και των εκπαιδευτικών.  Με αυτούς τους όρους προσπαθούμε να δώσουμε  συνοχή, διάρκεια και σωστό προσανατολισμό σ’ αυτόν τον αγώνα, επιμένοντας σε παράλληλες με τον απεργιακό αγώνα πρωτοβουλίες και δραστηριότητες, που θα σφυρηλατούν την ενότητα και θα ενισχύουν το ταξικό μέτωπο των εργαζομένων, μέσα από τους φορείς τους σε τοπικό επίπεδο, έχοντας σα  θεμελιακή αρχή την ταξική ενότητα και συσπείρωση με βάση τα κοινά προβλήματα και εκείνα τα  αιτήματα που ασκούν δυναμική πολιτική πίεση και φτάνουν σε κατακτήσεις.
    Γι’ αυτό,
    Λέμε ΟΧΙ στο σχολείο και στην κοινωνία της αγοράς.
     Αντιστεκόμαστε στην αξιολόγηση.- χειραγώγηση και κατηγοριοποίηση σχολείων-εκπαιδευτικών
    Παλεύουμε για μισθούς που θα καλύπτουν τις απώλειες της μακροχρόνιας λιτότητας και θα ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες μας
    Αγωνιζόμαστε για την παιδεία των λαϊκών αναγκών και των οραμάτων.  Είμαστε σίγουροι πως οι εκπαιδευτικοί δε θα σκύψουν το κεφάλι και δε θα δεχτούν τον εμπαιγμό του υποταγμένου και επικίνδυνου συνδικαλισμού. 
    ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ του ΠΑΜΕ τη Δευτέρα 6/10/2003 στην Ομόνοια, ώρα 11.00 π.μ.

    Διαφήμιση