“Μάρτης”!
Αποσπερίς την παραμονή της 1ης του Μάρτη, η γιαγιά μου η Ασπασία κρέμαζε στην κόκκινη τριανταφυλλιά του κήπου μας μια άσπρη και μια κόκκινη κλωστή.
Και το επόμενο πρωί, έπλεκε μ´ αυτές το βραχιολάκι του “μάρτη”, που μάς το έδενε στο χεράκι λέγοντας : “οπού ‘χει κόρη ακριβή, του Μάρτη ήλιος μην τη δει!”
´Ητανε το μαγικό της φυλαχτό, μην τυχόν κι ο πρώτος ήλιος της Άνοιξης μάς κάψει και χάσομε την ασπράδα μας… Μέχρι που μας έφυγε, η γιαγιά συνέχιζε το έθιμο κι ο “μάρτης” φτειαγμένος από τα χέρια της ερχόταν να μάς βρει -έστω και με κάποια καθυστέρηση- μέσα σε γράμματα στην Αθήνα κι ακόμη ως τη μακρινή Αγγλία!
Την παραμονή της Πρωτομαρτιάς η γιαγιά χτυπούσε και το γδάκι της από την εξώπορτα του σπιτιού λέγοντας “όξω ψύλλοι και κοριοί, μέσα Μάρτης και Λαμπρή και καλή Σαρακοστή!” Σαν ήμουνα πολύ μικρή, θυμάμαι τα γδάκια ν´αντηχούνε σ´όλες τις γειτονιές το βράδυ της τελευταίας μέρας του Φλεβάρη, μια αυτοσχέδια εαρινή συμφωνία που σήμαινε το τέλος του χειμώνα και τον ερχομό της πολυπόθητης Άνοιξης. Καθώς περνούσανε τα χρόνια, σωπάσανε κι αυτά σιγά-σιγά… Τι λέτε, βγαίνουμε απόψε στην αυλή να τα χτυπήσουμε τα γδάκια όπως παλιά;
Καλό μας μήνα αύριο!!
Της
Sophia Karasouli-Milobar από τη σελίδα της στο facebook
Διαφήμιση
