Νίκος Θεοτοκάς: Η μετάλλαξη του ΠΑΣΟΚ

Του Νίκου Θεοτοκά
υποψήφιου Βουλευτή του Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς στη Χίο
 
«H πρωτόγνωρη συμμετοχή εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών στην ψηφοφορία για την ανάδειξη του νέου Προέδρου του ΠAΣOK, αποτελεί ένα σημαντικό μήνυμα για την πολιτική ζωή και ολόκληρη την κοινωνία», έγραψε πρόσφατα η κυρία Ελπίδα Τσουρή. Συμφωνώ απολύτως μ’ αυτήν τη διατύπωση. Όντως, δεν υπάρχει μόνο ένα, αλλά πολλά σημαντικά μηνύματα. Ποια είναι, όμως, αυτά;

Ας ψάξουμε τη θετική όψη του πράγματος. Ένα εκατομμύριο μέλη και φίλοι του ΠΑΣΟΚ διαδήλωσαν μπροστά στην κάλπη την προεκλογική τους υποστήριξη στον νέο αρχηγό του κόμματος. Κακό είναι αυτό; Ούτε καλό ούτε κακό. Σε κάθε εκλογές τα τελευταία χρόνια, πολύ μεγαλύτερος αριθμός μελών και οπαδών των δύο κομμάτων εξουσίας γεμίζουν τις πλατείες και τους δρόμους για να δηλώσουν έμπρακτα την κομματική τους προτίμηση. Και πολύ καλά κάνουν. Έτσι, λοιπόν, πολύ καλά έκαναν τα μέλη και οι φίλοι του ΠΑΣΟΚ, που συγκεντρώθηκαν προεκλογικά μπροστά στις κάλπες. Μια πανελλαδική προεκλογική συγκέντρωση, σε κάθε πόλη, σε κάθε χωριό που μάζεψε ένα εκατομμύριο ανθρώπους. Μετρημένους έναν-έναν.

Μέχρι εκεί, λοιπόν, στην επιφάνεια, όλα καλά. Όμως, από το σημείο αυτό και έπειτα, αρχίζουν τα παραμύθια και τα προβλήματα. Γράφει η κυρία Ε. Τσουρή: «H μεγάλη δημοκρατική παράταξη στο νέο ξεκίνημά της, με το Γιώργο Παπανδρέου στην ηγεσία της, έχει λάβει ισχυρή εντολή από τους Έλληνες πολίτες, για μια πορεία ουσιαστικής συμμετοχής, μια πορεία αλλαγών, ανατροπών και ρήξεων με καταδικασμένες στη συνείδηση του πολίτη συμπεριφορές και νοοτροπίες. […] Η ελληνική κοινωνία, με τρόπο ξεκάθαρο και κατηγορηματικό, έδωσε το στίγμα της ανανέωσης, αλλά και την απαίτηση της ενεργοποίησης και της συμμετοχής».
Ποιες είναι αυτές οι αλλαγές, οι ανατροπές, οι ρήξεις; Ποια είναι αυτή η ανανέωση; Ότι εκλέχτηκε ένας και μοναδικός υποψήφιος χωρίς να έχει πει ποιο είναι το πρόγραμμά του; Ότι στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ που προηγήθηκε άλλαξε δια βοής και μέσα σε τρεις ώρες το πρόγραμμα του κόμματος, χωρίς καμία απολύτως συζήτηση; Ότι, με απόφαση του νέου, πλέον, αρχηγού, χωρίς να ρωτηθεί κανένα όργανο, μέλη του σκληρού πυρήνα της Δεξιάς βρέθηκαν στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ, πλάι σε πρώην αριστερούς που βρέθηκαν στο περιβάλλον των κκ. Μπόμπολα και Κόκκαλη; Ότι το ΠΑΣΟΚ, από κόμμα αντιιμπεριαλιστικό έγινε, εν μια νυκτί, κόμμα φιλοαμερικανικό; Ότι το ΠΑΣΟΚ ξεχνά το σοσιαλιστικό του όνομα και κάνει αιχμή της πολιτικής του την ιδιωτικοποίηση του δημόσιου πλούτου; Ότι ιδιωτικοποιείται η παιδεία και η υγεία; Δημοκρατία λέγονται αυτά ή λαϊκιστικός αρχηγισμός; Το ΠΑΣΟΚ γίνεται αμερικανικό κόμμα νέου τύπου. Αυτό είναι κακό για τη δημοκρατία. Είναι, όμως, δικαίωμά τους και υπόθεση των μελών του συγκεκριμένου κόμματος.

Υπάρχει, όμως, και κάτι που δεν είναι δικαίωμά τους. Διότι εδώ καταλύεται η ίδια η δημοκρατία. Δεν ψήφισαν τον νέο αρχηγό μόνο τα μέλη του κόμματος. Τον ψήφισαν, όπως λένε, και οι πολίτες. Όπως θα δήλωναν την προτίμησή τους για ένα νέο προϊόν. Εδώ, όμως, κρύβεται ένα φίδι κολοβό. Τα ονόματα ενός εκατομμυρίου πολιτών, που ούτε ο ένας στους έξι είναι μέλος του ΠΑΣΟΚ, καταγράφτηκαν στα κομπιούτερ του κόμματος. Τι είναι αυτός ο κατάλογος; Τι πίεση ασκήθηκε στους πολίτες, ιδιαίτερα στα χωριά και τις συνοικίες όπου όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους, για να πάνε να γραφτούν και να ψηφίσουν; Πώς αυτό συνδέεται με τα ρουσφέτια, τους διορισμούς, τις συμβάσεις; Πώς αυτή η πρακτική εκμεταλλεύεται την αγωνία των ανθρώπων απέναντι στην ανεργία, στις δόσεις του δανείου που πληρώνουν, στο μοίρασμα των επιδοτήσεων, στις αποζημιώσεις; Αυτό, φοβάμαι, πάει να πει η φράση της κυρίας Τσουρή, ότι οι πολίτες «Διατύπωσαν […] τις μεγάλες προσδοκίες και τις ελπίδες που έχουν επενδύσει στη δημοκρατική παράταξη […] υπερβαίνοντας διαχωριστικές γραμμές και κομματικούς φραγμούς. […] Από την πλευρά μου θα συνεχίσω να αγωνίζομαι για την πλήρη δικαίωση αυτών των προσδοκιών». Των προσδοκιών όσων πολιτών πήγαν και γράφτηκαν στους καταλόγους, σ’ όποιο κόμμα κι αν ανήκαν μέχρι τότε. Διότι, έχουν όλοι δικαίωμα στο ρουσφέτι, αν δηλώσουν με την υπογραφή τους ότι είναι με το νέο πασόκ. Κάτι από τα χρόνια της Δεξιάς μου θυμίζει αυτό. Κάτι που δεν ταιριάζει στην αξιοπρέπεια των αριστερών και δημοκρατικών ανθρώπων. Ένας εκβιασμός που πέρασε σαν παιγνιδάκι, και που αφήνει πίσω του μια βαθιά πληγή στους θεσμούς και στη δημοκρατία.