Γνωστό ότι μια εικόνα ίσον χίλιες λέξεις.
Όμως, ότι χίλιες (περίπου) εικόνες ισούνται με μία λέξη: «ρατσισμός», μας το έμαθε ο Δήμαρχος.
Μάλιστα, μαζί, με το συνοδευτικό κείμενο της πρόσφατης ανάρτησής του, οι λέξεις γίνονται δύο: υποδαύλιση ρατσισμού.
Μιλάμε για υποδαύλιση κεκαλυμμένη με κινητήριο μοχλό τον εκφοβισμό των πολιτών.
Πιο ειδικά, τον πρόστυχο εκφοβισμό γιατί εδώ γεννάται το ερώτημα:
πώς ο Δήμαρχος, που κατασπατάλησε χρήμα για να στολίσει τα Χριστούγεννα και να ανυψώσει το θρησκευτικό μας συναίσθημα, στις φωτογραφίες αναξιοπαθούντων δυστυχισμένων βλέπει εχθρούς;
Πώς τις χρησιμοποιεί ως φόβητρο κι όχι ως κίνητρο για αλληλεγγύη;
Πάλι καλά που δεν έβαλε και εικόνες πτωμάτων στο νερό για να υποδηλώσει τη θαλάσσια ρύπανση.
Έτσι κι αλλιώς δεν τιμά κανέναν Δήμαρχο η επιχείρηση εκφοβισμού των πολιτών. Κυρίως όμως, κατακριτέα είναι η στάση εκείνου για τον οποίο όλοι υποψιαζόμαστε πως ανώτερος στόχος του είναι η πώληση εκδούλευσης στους Μηταράκη-Μητσοτάκη.
Μπροστά στο αλισβερίσι αυτό αψηφά και τον θεσμικό του ακόμη ρόλο που υπαγορεύει προσφορά υπηρεσίας στο θέλημα και στα συμφέροντα του τόπου και του λαού.
Και ο λαός εκφράστηκε ομόφωνα στο δημοτικό συμβούλιο.
Αλλά, εν τέλει, ίσως πρόκειται απλώς για ζήτημα παρανόησης παρώνυμων λέξεων: άλλο γλειφτική κι άλλο γλυπτική.
Και την γλυπτική στη Δημοκρατία την φιλοτεχνεί ο λαός, κι όσο πιο βαθιά σκαλίζει τον πηλό της, τόσο πιο κοντά φτάνει στην ουσία της και τόσο πιο πολύ δυναμώνει η ματιά και η φωνή του.
Και στο Θόλος, ο λαός θα ακουστεί βροντερά κι η ματιά του θα καίει κ. Δήμαρχε.
