Ετσι σαν μνημόσυνο, γράφει ο Αντ. Τσατσαρώνης

όταν στα ξάφνου ακούστηκε ΣΤΟ VHF απεγνωσμένα η κραυγή του αξιωματικού :
<< MAY DAY- MAY DAY-THIS IS BOW MARINER –BOW MARINER…WE ARE ON FIRE –WE ARE ON FIRE….>>.

Τρεις φορές και μετά σιγή ασυρμάτου.

28 ΦΛΕΒΑΡΗ 2004.
Είκοσι ένας ναυτικοί εξαφανίζονται στα παγωμένα νερά του Ατλαντικού…
Μεταξύ τους και ο πολύ καλός φίλος και συμμαθητής μου Στρατής Κάβουρας, πλοίαρχος στο εν λόγο πλοίο….

Πικρή η Θάλασσα… Στα τόσα χρόνια ζωής μου πολλές φορές θρήνησα… Συμπατριώτες-συμμαθητές – φίλοι – συγγενείς μένουν άταφοι στα υγρά σκοτάδια των Ωκεανών…Πολλές φορές οι εκκλησίες του Βροντάδου γεμίσανε από τον πόνο ανθρώπων…
Με τραγικότερη εκείνη του “Αίγλη” το ’63 και του “Flag Theofano” το ’90…