Στα 9μερα της Παναγίας, πηγαίναμε με τα πόδια στην ταπεινή εκκλησούλα της Παναγιάς της Αγκιναριώτισσας, όπου συχνά τέτοιες μέρες λειτουργούσε ο συχωρεμένος θείος μου, ο παππά-Αυγουστίνος Χαβιάρας…
Θυμάμαι κατεβαίναμε τα Παπαδάκικα, περνούσαμε ένα από τα γεφυράκια του Παρθένη κοντά στο Βαρβάσι, κι ακολουθώντας ένα στενό εξοχικό δρομάκι φτάναμε στην Αγκιναριώτισσα.
Θυμάμαι κατεβαίναμε τα Παπαδάκικα, περνούσαμε ένα από τα γεφυράκια του Παρθένη κοντά στο Βαρβάσι, κι ακολουθώντας ένα στενό εξοχικό δρομάκι φτάναμε στην Αγκιναριώτισσα.
Πόσο περίεργο μου φαινόταν σαν ήμουνα μικρή που είχαν ως κι οι αγκινάρες την δικιά τους Παναγιά!Λένε πως είχαν βρει παλιά την εικόνα της Παναγίας σ’ ένα χωράφι της περιοχής, ανάμεσα στις αγριοαγκιναριές, κι από εκεί βγήκε το μοναδικό αυτό προσωνύμιο της Παναγίας.
Τώρα που κάμανε τον Παρθένη σαν τα μούτρα τους, όπως θα έλεγε η συχωρεμένη η μητέρα μου, πού να βρεθεί πια το γεφυράκι για την Αγκιναριώτισσα…
(Η φωτογραφία της εκκλησίτσας, της Παναγιάς της Αγκιναριώτισσας είναι του Γιάννη Μισετζή.)
Διαφήμιση