Μεγάλη η λύπη, η θλίψη μου τότε που πήρε απόφαση να κλείσει το μαγαζί κ να μετοικήσει στη Λευκάδα. Πάνε πολλά χρόνια κ δεν τον είχα ξαναδεί ποτέ από τότε αλλά τον είδα σήμερα με μεγάλη χαρά κ συγκίνηση.
ΧΙΒ η πινακίδα του αυτοκινήτου του, που ήρθε κ με υποδέχτηκε στο σταθμό του λεωφορείου. Χαίρε Ιάκωβε Βλάκα, που έφυγες από τη Χίο κ ήρθες στη Λευκάδα, μου είπε γελαστός ότι σημαίνει το ΧΙΒ!
Με πήγε στο σπίτι κ φάγαμε με την οικογένειά του, ψάρια, όπως παλιά στο ουζερί, στο Φρούριο της Χίου.
Ύστερα έβγαλε από την βιβλιοθήκη του τα άλμπουμ με τις παλιές φωτογραφίες κ είδαμε τη ζωή μας ξανά, έβγαλε κ μερικά από τα βιβλία μου, μαζί κ την πρώτη έκδοση των Συρματένιων, το πρώτο βιβλίο που έγραψα κ εξέδωσα μόνος μου τότε, που δεν είχα ποτέ μου διανοηθεί ότι θα γράψω κ άλλα, κ διάβασα μέσα την αφιέρωση που του είχα κάνει, ίσως η πρώτη αφιέρωση της συγγραφικής μου ζωής
Άντε τώρα να πάω το βράδυ στην παρουσίαση.
Η συνάντηση με το Γιακοβάκι, του Γ. Μακριδάκη
Στη Λευκάδα συνάντησα έναν αγαπημένο μου άνθρωπο. Τον Ιάκωβο. Το Γιακοβάκι, έτσι τον λέγαμε πάντα, από τον καιρό που είχε το ουζερί στην Ιχθυόσκαλα κ ύστερα μες στο Φρούριο στη Χίο κ ήταν το δεύτερο σπίτι μας, ιδίως εμένα που κάθε νύχτα μετά τη δουλειά στο περιοδικό ή την γύρα μου από τις έρευνες στα βουνά κ στα χωριά, πάντοτε στον Ιάκωβο πήγαινα για να σβήσω τη μέρα με σούμα.
Διαφήμιση