Κι όμως, πάτησαν το ένα γλαρόνι του υδροβιότοπου με το 4Χ4 κ το σκότωσαν, φαίνονται πεντακάθαρα τα ίχνη της δολοφονίας πάνω στις ροδιές στην άμμο. Η θλίψη μου είναι μεγάλη.
Απέμεινε το άλλο μόνο του να περπατάει γύρω από το νεκρό ταίρι του κ να αναρωτιέται για την κακοψυχιά των ανθρώπων κ για το αν δεν έχουν τελικά δικαίωμα τα πλάσματα αυτά ούτε μια νερολακούβα να χουν για βιότοπο σ’ αυτή τη γη.
Γυρίζοντας στο σπίτι στεναχωρημένος, βρήκα να με περιμένουνε στην πόρτα δύο γυναίκες της περιοχής, που ήρθαν να με ρωτήσουν γιατί δεν αφήνω τον Δήμο να καθαρίσει την παραλία από τα κλαδιά κ τα κουκουνάρια που κατέβασε ο χείμαρρος τον χειμώνα, γιατί δεν αφήνω να μπαζώσουνε τον νερόλακκο για να ενωθεί η παραλία κ να περνάνε τα αυτοκίνητα όπως γινόταν παλιότερα, γιατί, γιατί, γιατί, χίλια δυο γιατί, που τα άκουγα μες στη θλίψη μου κ σκεφτόμουν τι κρίμα που λόγω της πανδημίας δεν έφυγα να πάω στην Ικαρία, “και τι να τον κάνουμε τον υδροβιότοπο”, μου λένε σε μια στιγμή, “έχει κοπεί η Βολισσό στα δύο που δεν αφήνεις να στρωθεί ο δρόμος”, δεν απαντούσα, μόνο τις άκουγα, ώσπου κάποια στιγμή τους είπα ότι εγώ δεν έχω καμιά ανάμειξη στο ότι δεν καθαρίζει ο δήμος την παραλία, για να ακούσω το εξής: “στο χωριό πάντως ακούγεται ότι από τότε που ήρθε ο Μακριδάκης, χάλασε η Βολισσό”.
Αυτό είναι σπουδαίος τίτλος σκέφτηκα αλλά ο νους μου πέταξε αμέσως σ’ ένα ποστ πρόσφατο του Nikos Sarantakos
που έγραφε ότι τα θηλυκά εις -ος δεν μπορούν να τα συνηθίσουν οι άνθρωποι κ λένε ή Χίο, η Θέρισσο κλπ. Άντε λοιπόν να συνηθίσουν να ζουν με τον υδροβιότοπο, με τα γλαρόνια κ με κάτι “παράξενους” που τα νοιάζονται.
που έγραφε ότι τα θηλυκά εις -ος δεν μπορούν να τα συνηθίσουν οι άνθρωποι κ λένε ή Χίο, η Θέρισσο κλπ. Άντε λοιπόν να συνηθίσουν να ζουν με τον υδροβιότοπο, με τα γλαρόνια κ με κάτι “παράξενους” που τα νοιάζονται.
Κρίμα, πολύ κρίμα
Διαφήμιση
