Στο σημερινό ταξίδι στο παρελθόν θα κάνω μια «στάση» στο 2003 και στην έναρξη της συνεργασίας μου με την εταιρεία Χανδρής Ελλάς Ινκ, των αδελφών Χανδρή.
Είχα κλείσει 10 χρόνια συνεχούς συνεργασίας (πήγα Ανθυποπλοίαρχος και έφυγα Πλοίαρχος) με την εταιρεία Tsakos Shipping & Trading s.a του καπετάν Παναγιώτη Τσάκου, και αποφάσισα ότι ήρθε η ώρα να αλλάξω «σινιάλο».
Ετσι στα μέσα του Ιούλη 2003 συνάντησα τον κύριο Σωτήρη Σαραντή που ήταν ο υπεύθυνος του γραφείου της εταιρείας Χανδρή στη Χίο, τον κύριο Σωτήρη είχα την τιμή και την χαρά να τον γνωρίζω από τα παιδικά μου χρόνια μιας και ο αείμνηστος πατέρας μου πήγαινε με την εταιρεία Χανδρή και όποτε συναντιόμαστε με τον κύριο Σωτήρη πάντα με προέτρεπε να πάω και εγώ στην εταιρεία.
Δίνω ιδιαίτερη μνεία στον κύριο Σωτήρη γιατί είναι ένας εξαίρετος άνθρωπος που όσα και να γράψω για τον ΑΝΘΡΩΠΟ Σωτήρη Σαραντή, θα είναι λίγα.
Ενώ ήμουνα με άλλη εταιρεία πάντα θα περνούσα από το γραφείο, να τον χαιρετήσω και να τα πούμε.
Στη νέα δουλειά
Ετσι και εκείνη την καλοκαιρινή ημέρα του Ιουλίου πήγα στο γραφείο και αφού ανταλλάξαμε μερικές κουβέντες του είπα: «Κύριε Σωτήρη ήρθα για δουλειά».
Με την έκφραση του προσώπου του αμέσως κατάλαβα ότι το χάρηκε και χωρίς δεύτερη κουβέντα μου έδωσε να συμπληρώσω την φόρμα της εταιρείας για να την προωθήσει στο γραφείο του Πειραιά.
Ήταν θυμάμαι ημέρα Δευτέρα και πριν φύγω από το γραφείο μου λέει: «Την Πέμπτη θα έχεις νέα μου».
Και πράγματι την Πέμπτη το μεσημέρι με ενημέρωσε ότι την ερχόμενη Δευτέρα θα πρέπει να βρίσκομαι στο γραφείο του Πειραιά για να μιλήσω με τους πιθανών «αυριανούς» συνεργάτες μου.
Πράγματι τη Δευτέρα το πρωί βρισκόμουν στα κεντρικά γραφεία της εταιρείας Χανδρής Ελλάς Ινκ, και η μέρα πέρασε με συναντήσεις και συζητήσεις με τον Διευθυντή της εταιρείας, καθώς και τους Διευθυντές όλων των τμημάτων.
Το απόγευμα είχαμε συμφωνήσει για την έναρξη της συνεργασίας μας και όπως με ενημέρωσαν προγραμμάτισαν για το μπάρκο μου τέλη Αυγούστου με αρχές Σεπτέμβρη 2003.
Το επόμενο διάστημα θα έπρεπε να είμαι στο γραφείο για μερικές ημέρες έτσι ώστε να περάσω από διάφορα σεμινάρια, για να «γνωρίσω» το σύστημα λειτουργίας της εταιρείας.
Όταν τελείωσαν τα σεμινάρια επέστρεψα στην Χίο για να συνεχίσω τις διακοπές μου μέχρι να έρθει η μέρα που θα έφευγα για το επόμενο μπάρκο, με την εταιρεία Χανδρής Ελλάς και όπως όλοι γνωρίζετε οι μέρες της ξεγνοιασιάς, της ανάπαυσης και των διακοπών περνάνε τόσο γρήγορα σαν.. αέρας!.
Στο “Μαριέττα Χ”
Μια εβδομάδα πριν τα τέλη Αυγούστου ενημερώθηκα από τον Κύριο Σαραντή ότι η αναχώρηση μου για το πλοίο «Μαριέττα Χ» έχει προγραμματιστεί για τις 30 Αυγούστου και θα επιβιβαζόμουν στο πλοίο εν πλω κατά το πέρασμα του ανοιχτά από το Αμπιτζάν της Ακτής Ελεφαντοστού με προορισμό το Λάγος της Νιγηρίας.
Το «Μαριέττα Χ» ήταν Oil/chemicalTanker (δεξαμενόπλοιο μεταφοράς πετρελαίου και χημικών), είχε κατασκευαστεί στα ναυπηγεία AG WESER στο Μπρέμεν της τότε Δυτικής Γερμανίας το έτος 1981 για εταιρεία Γερμανικών συμφερόντων με αρχικό όνομα«St.Petri», ήταν 45,500 τόνων με μήκος 183 μέτρα και πλάτος 32 μέτρα και το 1985 αγοράστηκε και εντάχθηκε στον στόλο της εταιρείας Χανδρής Ελλάς.
Πέρασαν οι μέρες και στις 29 Αυγούστου 2003 το βράδυ αφού αποχαιρέτησα την οικογένεια μου αναχώρησα για τον Πειραιά όπου μετά από τα διαδικαστικά της προ-ναυτολόγησης «πέταξα» μαζί με άλλον ένα ναυτικό στις 30 Αυγούστου με την Air France για το Αμπιτζάν μέσω Παρισιού-Γαλλίας.
Φθάσαμε τις απογευματινές ώρες στο Αμπιτζάν όπου και παραμείναμε για ένα βράδυ σε ξενοδοχείο και την επόμενη ημέρα το πρωί αφού περάσαμε τους καθιερωμένους ελέγχους από το τελωνείο του λιμανιού επιβιβαστήκαμε σε λάντζα για να συναντήσουμε το «Μαριέττα Χ» σε προκαθορισμένο στίγμα.
Πράγματι μετά από μερικές ώρες είμασταν δίπλα στο «Μαριέττα Χ» το οποίο είχε ελαττώσει ταχύτητα για την επιβίβασή μας.
Στη ράδα του Λάγος
Το πλοίο ήταν φορτωμένο με Marine Gas Oil (MGO) από το Άμστερνταμ της Ολλανδίας με λιμάνι εκφορτώσεως το Λάγος της Νιγηρίας, αλλά λόγω του ότι ήταν άγνωστο το πόσο θα καθόταν στη ράδα του Λάγος και επειδή ήμουν καινούργιος στην εταιρεία, η εταιρεία αποφάσισε να επιβιβαστούμε καθώς το πλοίο θα πέρναγε ανοιχτά από το Αμπιτζάν για να παραλάβω όσο γινόταν καλύτερα από τον πλοίαρχο που θα αντικαταστούσα και που τύγχανε να είναι ένας πολύ καλός φίλος-συνάδελφος και συμπατριώτης ο καπτά Ματθαίος Τσουκαλάς.
Φθάσαμε στο Λάγος και ενημερωθήκαμε από τον πράκτορα να παραμείνουμε όσο γίνεται μακριά από την είσοδο του λιμανιού για λόγους ασφαλείας από «πειρατές-κλέφτες» που έκαναν εφόρμηση τα βράδια στα πλοία που βρίσκονταν στην ράδα και ότι η παραμονή μας υπολογίζεται για αρκετό διάστημα.
Ετσι αποφασίσαμε και βάλαμε τρεις νυχτοφύλακες για να υπάρχει όσο γίνεται καλύτερη ασφάλεια.
Φυσικά από την πρώτη ημέρα της επιβίβασής μου ο καπτά Ματθαίος ξεκίνησε να με ενημερώνει για ότι έχει σχέση με το τωρινό ταξίδι, τους ναυλωτές και τις υποχρεώσεις μας απέναντι τους. Να γίνεται σιγά-σιγά η παράδοση του πλοίου η οποία πραγματοποιήθηκε τελικά μετά από δεκαπέντε ημέρες όταν και πλησιάσαμε κοντά στο λιμάνι όπου θα ξεφορτώναμε μια παρτίδα σε άλλο πλοίο με sts operation (ShiptoShip), δηλαδή θα πλευρίζαμε σε άλλο πλοίο και θα ξεφορτώναμε την παρτίδα, την όλη διαδικασία είχε αναλάβει μια Αγγλική εταιρεία που ήταν ειδική στις φορτοεκφορτώσεις μεταξύ πλοίων.
Ανάληψη καθηκόντων
Αν δεν με απατά η μνήμη μου στις 25 Σεπτεμβρίου 2003 παρέλαβα από τον καπτά Ματθαίο Τσουκαλά τη διαχείριση του πλοίου και μετά από μερικές ημέρες ξεφορτώσαμε την παρτίδα στο άλλο πλοίο και επιστρέψαμε πάλι στο γνωστό σημείο εν αναμονή μεθόρμισης στο λιμάνι του Λάγος για την εκφόρτωση του υπόλοιπου φορτίου.
Πέρασε ο Σεπτέμβρης είχαμε μπει πλέον στον Οκτώβρη, και βρισκόμαστε εκεί στην ράδα εν αναμονή οδηγιών για εκφόρτωση. Δόξα το Θεό δεν είχαμε κανένα συμβάν από επιδρομή «πειρατών-κλεφτών». Στις 14 Οκτώβρη ενημερώθηκα από τον πράκτορα ότι “αύριο στις 7 το πρωί πρέπει να είμαστε στον πλοηγικό σταθμό για την επιβίβαση του πλοηγού για την μεθόρμισή μας στο Τέρμιναλ εκφορτώσεως”.
Πράγματι την επομένη, 15 Οκτώβρη του 2003, στις 7 το πρωί είμασταν στον πλοηγικό σταθμό όπου και επιβιβάστηκε ο πλοηγός και εν συνεχεία δέσαμε στον ντόκο του κρατικού Τέρμιναλ στο Λάγος. Το μεγάλο σόου ήταν όταν ανέβηκαν οι τοπικές αρχές για την ελευθεροκοινωνία του πλοίου, είχαν έρθει γύρω στα 10 άτομα (λιμενικοί, τελωνειακοί, γιατροί, κ.α.) και ο μοναδικός στόχος τους ήταν τι θα μπορέσουν να πάρουν με χίλιους δυο τρόπους και εκβιασμούς περισσότερα «δώρα» από το πλοίο (τσιγάρα, τρόφιμα, καφέδες, αναψυκτικά κ.α.)…
Μιλάμε σε φέρνουν στο «αμήν», αλλά πρέπει να συγκρατηθείς όσο μπορείς για να μην έχεις και άλλα επακόλουθα.
Αφού τελείωσε το «παζάρι» και πήραν αυτά που συμφωνήσαμε πήραμε την ελευθεροκοινωνία και μετά από λίγο ξεκινήσαμε την εκφόρτωση…
Στο Λάγος η εκφόρτωση συνεχιζόταν με πολύ χαμηλούς ρυθμούς και με αρκετά σταματήματα από πλευράς του Τέρμιναλ, και γι’ αυτό τον λόγο η εκφόρτωση κράτησε 10 ημέρες. Ετσι αναχωρήσαμε από το Λάγος στις 25 Οκτωβρίου 2003 με οικονομική ταχύτητα για την Ευρώπη αναμένοντας οδηγίες για το επόμενο ταξίδι μας.
Στη Μεσόγειο
Το ταξίδι συνέχιζε κανονικά και όταν περάσαμε τα Κανάρια νησιά πήρα οδηγίες από την εταιρεία να συνεχίσω με προορισμό το Πόρτο της Πορτογαλίας, τελικά με νεότερες οδηγίες προσεγγίσαμε έξω από το Καντίζ της Ισπανίας όπου και φουντάραμε εν αναμονή επόμενου ταξιδιού.
Είχαμε φτάσει στις 10 Νοεμβρίου και παραμείναμε μέχρι της 23 Νοεμβρίου οπότε και πήραμε οδηγίες για να πλεύσουμε για την Ιταλία και συγκεκριμένα στο λιμάνι Σάντα Παναγία για να φορτώσουμε Marine Gas Oil (MGO) για εκφόρτωση στο λιμάνι Ασκελόν του Ισραήλ.
Μετά από λίγες ημέρες και συγκεκριμένα στις 27 Νοεμβρίου φτάσαμε στην Σάντα Παναγία και φύγαμε 29 Νοεμβρίου για το λιμάνι εκφορτώσεως που ήταν ταξίδι μερικών ημερών και έτσι στις 4 Δεκεμβρίου φθάσαμε στο Ασκελόν κάτω από ειδικές συνθήκες λόγω της «διαμάχης» που υπήρχε μεταξύ των Αραβικών κρατών της περιοχής και του Ισραήλ.
Φθάνοντας στο Ασκελόν πήραμε πλοηγό και δέσαμε στο Τέρμιναλ εκφορτώσεως όπου μετά από τα διαδικαστικά της αφίξεως ξεκινήσαμε την εκφόρτωση. Eνημέρωσα τον πράκτορα να κανονίσει για την επομένη το πρωί στις 8 να με συνοδεύσει να κάνω προληπτικά γενικές αναλύσεις αίματος. Το πρωί της 5ης Δεκεμβρίου σηκώθηκα να ετοιμαστώ και πηγαίνοντας στην τουαλέτα να πλύνω το πρόσωπό μου παρατήρησα ότι η δεξιά πλευρά της μύτης μου ήταν πρησμένη και έτσι όταν ήρθε ο πράκτορας πήγαμε στο γενικό νοσοκομείο για να δούμε από τι προήλθε αυτό το πρήξιμο.
Περιπέτεια υγείας ευτυχώς σε λιμάνι
Μετά από εξονυχιστικό έλεγχο ενημερώθηκα ότι πρέπει να παραμείνω στο νοσοκομείο για θεραπεία γιατί είχα μολυνθεί πιθανόν από τσίμπημα κουνουπιού, στην αρχή «κλώτσησα» και δεν ήθελα να μείνω και τότε ο γιατρός ( Ρουμάνος στην καταγωγή, αποδείχθηκε ένας εξαιρετικός γιατρός) με ενημέρωσε ότι εάν δεν παραμείνω για να κάνω την κατάλληλη θεραπεία η μόλυνση θα προχωρούσε προς τον εγκέφαλο μου και θα επερχόταν ο θάνατος. Γύρεψε σε περίπτωση που επιμένω να φύγω για το πλοίο να υπογράψω ότι έφυγα με δική μου ευθύνη.
Αμέσως ήρθα σε επαφή με το γραφείο της εταιρείας και ενημέρωσα για την κατάστασή μου τον υπεύθυνο λειτουργίας των πλοίων (Operation Manager) κύριο Δημήτρη Λαγαρία, ο οποίος χωρίς δεύτερη κουβέντα ζήτησε να παραμείνω στο νοσοκομείο και θα κανονίσει άμεσα για την αντικατάστασή μου.
Εδώ θέλω να πω δυο λόγια για τον κύριο Λαγαρία, έναν εξαίρετο άνθρωπο και συνεργάτη που ήταν για τους πλοιάρχους ο πατέρας-αδελφός-φίλος, το στήριγμά μας και δημόσια θέλω να τον ευχαριστήσω για άλλη μια φορά για ότι έκανε για τους πλοιάρχους του, φυσικά κρατώ επαφή μαζί του.
Έκανα εισαγωγή στην χειρουργική πτέρυγα του νοσοκομείου. Μεγάλη εντύπωση μου έκανε ο διαχωρισμός του νοσοκομείου, ήταν τετραώροφο και κάθε όροφος ήταν χωρισμένος σε πτέρυγες και στο κέντρο κάθε πτέρυγας υπήρχε μεγάλο καθιστικό για τους επισκέπτες και τραπεζαρία. Επίσης μεγάλη εντύπωση τα αυστηρά μέτρα ασφαλείας για να εισέλθεις στο νοσοκομείο.
Αμέσως με την εισαγωγή μου ξεκίνησα ενδοφλέβια αντιβίωση και από τα δύο χέρια για την αντιμετώπιση της μόλυνσης και την επόμενη το πρωί με επισκέφθηκαν οι γιατροί. Δυστυχώς η μόλυνση είχε προχωρήσει προς τα πάνω φθάνοντας στο ύψος των ματιών, με ενημέρωσαν ότι εάν η μόλυνση δεν αρχίσει να υποχωρεί το επόμενο 24ωρο θα πρέπει να κάνω επέμβαση.
Και η αγωνία της συζύγου
Το κωμικοτραγικό της υπόθεσης ήταν ότι η γραμματεία του νοσοκομείου κατά λάθος έδωσε στην εταιρεία μου το ραπόρτο ενός άλλου πλοιάρχου από την Ουκρανία που έτυχε να νοσηλεύεται με έμφραγμα της καρδιάς, έτσι η εταιρεία μέσω του κυρίου Σαραντή ενημέρωσε την σύζυγό μου για την δύσκολη κατάσταση που βρισκόμουνα και καταλαβαίνετε την ψυχική κατάσταση της συζύγου μου ακούγοντας τα νέα μου, και ότι πρέπει να ετοιμαστεί για να έρθει το γρηγορότερο στο Ασκελόν. Είχαν κρατήσει δωμάτιο σε ξενοδοχείο που ήταν ακριβώς δίπλα στο νοσοκομείο και ο κύριος Σαραντής έκανε ότι χρειαζόταν έτσι ώστε να ανανεωθεί άμεσα το διαβατήριο της που είχε λήξει.
Το απόγευμα επικοινώνησα με την σύζυγό μου και κατάλαβα από τον τόνο της φωνής της ότι ήταν τρομοκρατημένη και συνεχώς με ρωτούσε πως είμαι επαναλαμβάνοντας μου συνέχεια να μην καπνίζω και ότι αύριο θα βρίσκεται στο Ασκελόν.
Την επόμενη το πρωί πέρασαν οι γιατροί και με ενημέρωσαν ότι η μόλυνση είχε σταματήσει τον «ανήφορο» οπότε αυτό ήταν καλό σημάδι και δεν θα χρειαζόταν επέμβαση.
Όταν έφτασε η σύζυγός μου στο νοσοκομείο και είδε σε ποια πτέρυγα νοσηλευόμουν και την κατάστασή μου με ενημέρωσε για το τι είχε πληροφορήσει η γραμματεία του νοσοκομείου το γραφείο της εταιρείας κάτι που με παρέμβαση του θεράποντα γιατρού μου λύθηκε η κακή πληροφόρηση.
“Αντίδωρο”
Έμεινα στο νοσοκομείο για άλλες 4 ημέρες, παρέα με την σύζυγό μου η οποία όλες αυτές τις μέρες δεν πήγε καθόλου στο ξενοδοχείο παραμένοντας δίπλα μου και όταν έφτασε η ώρα του εξιτηρίου ευχαρίστησα από καρδιάς γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό και ο θεράπων ιατρός αποχαιρετώντας μου είπε :«φίλε ήσουν πολύ τυχερός στην ατυχία σου γιατί εάν πάθαινες αυτό το περιστατικό στον ωκεανό δύσκολα θα γύριζες ζωντανός στο σπίτι σου».
Τότε έβγαλα τον σταυρό που φορούσα στο λαιμό μου και τον έδωσα στον γιατρό που ήταν χριστιανός ορθόδοξος για να θυμάται τον Έλληνα καπετάνιο.
Η εταιρεία κανόνισε με τον πράκτορα μετά την έξοδο μου από το νοσοκομείο να παραμείνουμε για δύο μέρες σε ξενοδοχείο στο Τελ-Αβίβ και μετά πετάξαμε για την Αθήνα και επιστροφή στην Χίο.
Αυτή λοιπόν ήταν η πρώτη γνωριμία και η αρχή της 8χρονης συνεργασίας μου με την εταιρεία Χανδρής Ελλάς, μια τέλεια συνεργασία με εξαιρετικούς συνεργάτες τόσα στα πλοία όσο και στο γραφείο.
Οσο για το «Μαριέττα Χ» συνέχισε τα ταξίδια του και παρέμεινε στον στόλο της εταιρείας μέχρι τον Αύγουστο του 2004 οπότε και πουλήθηκε σε άλλη εταιρεία με το όνομα «Champion Ventura”.
Κλείνοντας, να ευχηθώ σε όλους σας, Καλή χρονιά με υγεία και ότι το καλύτερο, στους Μάχιμους καλά ταξίδια με καλές ειδήσεις και ασφαλή επάνοδο.
Με εκτίμηση
Στέλιος Κουμπιάς
Συνταξιούχος Πλοίαρχος Ε.Ν
Πρόεδρος ΠΕΣ ΝΑΤ
