Το έχω αναφέρει πολλές φορές. Χθες απομόνωσα μια φράση, αλλά δεν έγινε κατανοητή, έτσι… ξεκάρφωτη, όπως έλεγε και ο Ήρωας (μου) της ιστορίας.
Επανέρχομαι με αυτούσιο το στιγμιότυπο.
Επανέρχομαι με αυτούσιο το στιγμιότυπο.
Αληθινή ιστορία από την παρακαταθήκη που μας άφησε ο πατέρας μου, ο Παντελής ο Βορριάς:
Ήταν μια δύσκολη ημέρα για τα γαϊδούρια μας. Ξημερώματα είχε ξεκινήσει ο πατέρας μου να τα φορτώνει κοπριά και να την πηγαίνει στα χωράφια.
Αργά το απόγευμα επέστρεφε στο χωριό από το τελευταίο φορτίο.
Τα ζώα κουρασμένα πήγαιναν άδεια και πίσω το αφεντικό τα ακολουθούσε περπατώντας.Στο έμπα του χωριού συναντήθηκε με ένα συγχωριανό, το Βασίλη Σιταρά (συγχωρεμένοι κι οι δυο).
Του λέει ο Βασίλης:
– Ε Παντελή ελωλάθης; Εχεις του γαδάρους και πάνε λιμπερτοί κι εσύ πορπατείς;
Κι ο πατέρας μου:
– Βασίλη. Ο Θεός τω γαδάρω είναι ο άθρωπος!!!!!!
Σ.σ. Με αφορμή το βασανισμό γαϊδουριού από αντιδήμαρχο Δήμου Ζίτσας και την ευθανασία του ζώου λόγω των τραυμάτων που έφερε.
Διαφήμιση
