ΟΙ ΤΥΡΟΠΙΤΕΣ ΤΣΗ ΤΣΙΚΝΟΠΕΦΤΗΣ
Τούτοι οι πρόσφυγες οι Μικρασιάτες σώσανε τις βασανισμένες ψυχές τους με τη βαθειά Πίστη τους στο Θεό και την προσήλωσή τους στα έθιμα τση Πατρίδας. Ετσά την Τσικνοπέφτη τ’ αντέτι ήτονε οι τυρόπιτες του τηγανιού κι ο κόσμος ούλος να χαλνούσε το έθιμο θα γινούντανε. Οι κοπέλες νεσκουμπωνούντανε κι ηζυμώνανε στη πήλινη γαβάθα κι η μάνα δώστου με τη ματσόβεργα ν’ ανοίξει το φύλλο τση κρούστας λιμπισίμιο. Τα υλικά όλοι τα εξοικονομούσανε, αλευράκι και λαδάκι για το τηγάνι. Και τυρί κεφαλάκι ξυστό να κουκίσουνε από πάνω για να αρμυριστούνε. Κι όσο για το αυγουλάκια δεν ηπολείπανε τα κλουμάσια από τσ’ αυλές μαθές. Κι η γιαγιά να φυλάει το τηγάνι… Γιατί άμα λέμε τυρόπιτες βάλε με το νου σου ένα βουνό στον μεγάλο τον ταβά. Γιατί και φτωχοί που ηκαταντήσανε τα μπερεκέτια τσ Ανατολής ήτονε η ευκή κι η στάση ζωής τους. Μήτε να τος λειφτεί, μήτε να ρτει καράρι, κάλλιο να περίσσευγε. Και το πρώτο μοιράδι ήτανε των μοναχών και των πικραμένων. Πρώτους τους σκεφγούντανε και τους συντρέχανε μην είναι πιότερο το παράπονό τους γιορτές και σκόλες.
Μ.Σ. Βαρβασίου Χίου Βιβλιοθήκη “ο Φάρος”, 15/02/2023
Τηγανητές τυρόπιτες, που διπλώνονται σαν μαξιλαροθήκες και είναι παρόμοιες με τους γκιουζλεμέδες, που έφτιαχναν σε περιοχές της Μικράς Ασίας, όπως στο Αϊβαλί.
«Τις Τσικνοπέμπτες παίρνανε μπρος τα τηγάνια», διηγούνται η Φούλα και η Μαρία, που μας διηγήθηκαν τις ιστορίες ξεριζωμού των οικογενειών τους και πώς από τον Τσεσμέ και το Λυθρί της Σμύρνης βρέθηκαν στη Χίο. «Πιάνανε τα τηγανίσματα από νωρίς και φτιάχνανε βουνά από τυρόπιτες».
Παραδοσιακά στη γέμιση χρησιμοποιούσαν ξερό κατσικίσιο τυρί, αλλά τώρα βάζουν ανάμεικτα τυριά διάφορα και αυγά, που τα κορίτσια πήραν από το κοτέτσι του παπά.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΤΑΓΗ ΑΠΟ ΤΟ gastronomos.gr ΕΔΩ
Διαφήμιση
