Περί αντιμονίου και Γριάς λοιπόν…
Διαβάζοντας το άρθρο του φίλου μου του Γιάννη με σκέψεις άλλων… σκέφτηκα πόσο ηλίθιοι είμαστε που διαμαρτυρηθήκαμε όλα αυτά τα χρόνια για κάποια αυτονόητα πράγματα σε τούτο το Νησί… Και ο Γιάννης μαζί…αφού για αυτά πάλευε και ο ίδιος μέσα από την εφημερίδα Αλήθεια.
Γιατί δεν το βουλώσαμε όταν τα σκατά, έτρεχαν από τα ξενοδοχεία στην παραλία του Καρφά και κάναμε πικετοφορίες πχ ή όταν οι Δήμαρχοι και Νομάρχες πότιζαν αλάτι, αρσενικό και υδράργυρο τον κοσμάκη απ’ την λεκάνη του Κορακάρη και Κατράρη και γύρευαν να μας πείσουν πόσο καλό θα έκανε η λειωμένη πίσσα της σωλήνας του Ναγού στα νεφρά μας. (Τότε μας κατηγορούσανε ότι δυσφημίζαμε το Νησί) .
Ή γιατί διαμαρτυρηθήκαμε όταν μεταξύ Λαγκάδας και Βροντάδου στο Θόλος ήθελαν να στήσουν βαριά βιομηχανική ζώνη με διαλυτήρια, τσιμέντα, σιλό και μαούνες γιομάτο καύσιμα δεμένες πάνω στα βράχια του Θόλους και να μπαζώσουνε την Αγία Ειρήνη και τους Ποταμούς μέχρι το Νησάκι του Αγίου Στεφάνου για να στήσουμε 100.000 κοντέινερ που κανείς δεν ήξερε που θα τα πηγαίναμε.
Κι αλήθεια πάλι δεν κατάλαβα γιατί διαμαρτυρηθήκαμε το 2006 όταν ήθελαν να ρημάξουν το 10% του εδάφους του Νησιού στήνοντας 200 150μετρες ανεμογεννήτριες που δεν θα παρήγαγαν ούτε ένα κιλοβάτ 20 χρόνια τώρα αφού η Χίος είναι νησί μη συνδεδεμένο με Ελλάδα…
Ή γιατί δεν αφήσαμε να κάψουνε και τον Δημοτικό κήπο, μόνο τρέχαμε σαν ηλίθιοι χρόνια στις φωτιές φτιάχνοντας ομάδες πυρόσβεσης ζητώντας από το 1988 την παρουσία πυροσβεστικών εναέριων μέσων στο αεροδρόμιο και αποκέντρωση επαρκούς πυροσβεστικής κάλυψης για ολόκληρο το νησί.
Τοτε θυμάμαι όλοι γελούσανε στο Δημοτικό Συμβούλιο. Οι προτάσεις τους φαινότανε ουτοπικές.
Μέχρι που κάψαμε ολόκληρο το Νησί και ησυχάσαμε.
Όπως και τώρα θέλουν να μας πείσουν πόσο καλό θα κάνει το αντιμόνιο στην υγεία και στην τσέπη μας μας κάνοντας ορυχείο την Βόρεια Χίο…
Και για να μπούμε στο ψητό και να μην λέμε ηλιθιότητες περί ανάπτυξης και οικολογίας και ότι κάποιοι σταματούν έργα.
Κανείς δεν σταματάει τίποτα… ΤΙΠΟΤΑ.
Κανένα έργο δεν σταματάει από μόνο του.
Εκτός και αν είναι ΠΑΡΑΝΟΜΟ.
Ενα έργο σταματάει μόνο με ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ του Συμβουλίου της Επικρατείας όπου φορές πήγαμε (βλέπε πχ απόφαση ακύρωσης του αποχαρακτηρισμού του Κορακάρη από αναδασωτέα ) ή όταν υπάρχει γενική άρνηση και αγώνας από τους πολίτες (βλέπε Δομές στο Αίπος και τον αγώνα των κατοίκων Λαγκάδας, Συκιάδας, Βροντάδου για να μην ρημάξουν το Θόλος).
Τα υπόλοιπα είναι λόγια .
Λόγια απλού εντυπωσιασμού… και για να πετάμε την μπάλα στις εξέδρες.
Ή για να καλύψουμε την ανικανότητα μας να τελειώσουμε έστω και ένα μεγάλο έργο όπως αυτό του φράγματος Κόρης Γεφύρι ή Μαρίνας Χίου, ή να λύσουμε επιτέλους το υδρευτικό πρόβλημα που επί 100 χρόνια τώρα ταλανίζει το Νησί.
Καλημέρα…
Διαφήμιση
