“Για τη λατρεία της βίας και την τηλεοπτική ενημέρωση… Σήμερα το απόγευμα κλήθηκα από «μεγάλο» ελληνικό κανάλι να σχολιάσω τηλεφωνικά τα προχθεσινά τραγικά γεγονότα στη Φιλοσοφική Σχολή της Πράγας.
Καθώς ανέμενα στην τηλεφωνική γραμμή άκουγα επί ένα τέταρτο ανατριχιαστικές λεπτομέρειες για την πατροκτονία. Ακολούθησαν το ίδιο ανατριχιαστικές λεπτομέρειες με ακραίους χαρακτηρισμούς (μακελειό, μακελάρης) για τα γεγονότα της Πράγας. Αναφέρθηκα στο γεγονός διερωτώμενος τι είδους πρότυπα δημιουργεί η υπερπροβολή της βίας και η χρήση τέτοιων ακραίων χαρακτηρισμών από τα ΜΜΕ στο κυνήγι του εντυπωσιασμού και των ποσοστών ακροαματικότητας.
Μάλλον δεν έγινα κατανοητός από τους συντελεστές του δελτίου. Ακολουθεί η παρέμβασή μου στην Εφημερίδα των Συντακτών.
Την ώρα που εκδηλώθηκε η επίθεση δίδασκα στο Ινστιτούτο Ελληνικών και Λατινικών Σπουδών που συστεγάζεται με την Πρυτανεία του Πανεπιστημίου του Καρόλου. Καταλάβαμε ότι κάτι συμβαίνει από τις σειρήνες των περιπολικών και τη φασαρία στους διαδρόμους, την ώρα που εισέβαλλαν στην Πρυτανεία οι αστυνομικοί θεωρώντας ότι ο δράστης βρίσκεται σε αυτό το κτίριο. Μετά τη λήξη του μαθήματος πληροφορηθήκαμε από ηλεκτρονικό μήνυμα της Γραμματείας της Φιλοσοφικής ότι ο δράστης βρισκόταν στην έδρα της Φιλοσοφικής Σχολής, περίπου 500 μέτρα από την Πρυτανεία.
Η μαρτυρία τού Κώστα Τσίβου,
επίκουρου καθηγητή Νεοελληνικών Σπουδών
στο Πανεπιστήμιο Καρόλου της Πράγας,
στον τόπο της προχτεσινής τραγωδίας,
και τα ερωτήματα της επόμενης μέρας
Η ενημέρωση που είχαμε στην αρχή έκανε λόγο για ένοπλο που κινείται στους διαδρόμους. Σύμφωνα με τις οδηγίες που δόθηκαν στους διδάσκοντες, έπρεπε να κλειδώσουμε τις αίθουσες και να σβήσουμε τα φώτα. Μετά πληροφορηθήκαμε τα συμβάντα που έγιναν στο κοντινό κτίριο της Φιλοσοφικής με όλες τις δραματικές τους διαστάσεις…
Προσπαθούμε να αντιληφθούμε τι έγινε, τι συνέβη και εκεί που στο Πανεπιστήμιο δεν είχε σημειωθεί κανένα σοβαρό επεισόδιο, ξαφνικά θρηνούμε 15 φοιτητές και συναδέλφους της Φιλοσοφικής Σχολής. Μια τραγωδία χωρίς προηγούμενο στα ακαδημαϊκά χρονικά της χώρας, στην ιστορία της χώρας…
Οι σκέψεις μας στις οικογένειες των θυμάτων, στις οικογένειες των βαριά τραυματισμένων που παραμονές Χριστουγέννων πληροφορήθηκαν πως τα παιδιά τους βρίσκονται στις καταστάσεις των αγνοουμένων, στις μονάδες εντατικής των νοσοκομείων. Οι σκέψεις μας στους φοιτητές και στους συναδέλφους που έζησαν από κοντά αυτή την τραυματική εμπειρία. Προσπαθούμε να συνέλθουμε, να καταλάβουμε τι έγινε.
Δεν μπορούμε να διανοηθούμε πώς θα είναι η καθημερινότητά μας από τον καινούργιο χρόνο. Ποιο θα είναι το αύριο στη Σχολή μας, στο Πανεπιστήμιο, στα υπόλοιπα σχολεία; Τι θα αλλάξει μετά από αυτή την τραγωδία στη δημόσια σφαίρα μιας χώρας που μέχρι χθες φάνταζε τόσο ασφαλής; Σκεφτόμαστε, τι κάνει έναν άνθρωπο να εισβάλλει στο σχολείο του, όπου φερόταν ως επιμελής φοιτητής, και εντελώς απρόκλητα να δολοφονήσει, να τραυματίσει τόσους συνομηλίκους του;
Κι ένα ακόμα κρίσιμο ερώτημα, στο οποίο οι αστυνομικές και κυβερνητικές αρχές της Τσεχίας ακόμα δεν απάντησαν: Πώς είναι δυνατόν ένα άτομο με επιβεβαιωμένη διάγνωση ψυχιατρικού ιστορικού να είναι νόμιμα κάτοχος τόσων όπλων, επιθετικών όπλων, ικανών να σπείρουν τον όλεθρο; Πότε προλάβαμε να γίνουμε «Αμερική» και δεν το συνειδητοποιήσαμε;
Οι φοιτητές μας, πέραν από τις εκδηλώσεις συμπαράστασης προς τις οικογένειες των θυμάτων και των τραυματιών, άρχισαν ήδη να συλλέγουν υπογραφές με τις οποίες ζητούν τη διενέργεια επισταμένων ελέγχων στις άδειες οπλοφορίας και τον περιορισμό της ασυδοσίας που υπάρχει στη χρήση όπλων, τον περιορισμό αυτής της λατρείας της βίας και των λεγόμενων «αστυνομικών σίριαλ» που κατά κόρον προβάλλουν τα τηλεοπτικά ΜΜΕ.
του Κώστα Τσίβου, από την ανάρτησή του στην προσωπική του σελίδα στο facebook και αναδημοσίευση από την ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ
