Στη μνήμη του Παναγιώτη, γράφει ο Γ. Μακριδάκης

Η ζωή και η εξόδιος ακολουθία του Παναγιώτη Παυλίδη (23/8/1968-25/7/2024) ήταν η απόδειξη της επιτυχίας του προγράμματος “Ψυχαργώ”, με το οποίο ήρθε, ξένος μεταξύ ξένων, πριν 22 χρόνια στη Χίο, μεταφερόμενος εδώ από το Δρομοκαΐτειο, για να μείνει στον ψυχιατρικό ξενώνα.

Βασανισμένο και εγκαταλελειμμένο παιδί από τα πρώτα του χρόνια, στον ξενώνα και στη Χίο βρήκε οικογένεια, φίλους και μια πατρίδα που την αγάπησε και στο τέλος μπήκε στην αγκαλιά της.

Τελείωσε εδώ το Εσπερινό γυμνάσιο, βρήκε δουλειά στην ΕΜΧ και πήρε μια μικρή σύνταξη, νοίκιασε σπίτι στο χωριό, κοντά στον ψυχιατρικό ξενώνα, αγαπήθηκε από την κοινωνία και πάντα με χαμόγελο μας υποδεχόταν λέγοντας σε όλους μας “γεια σου καλό μου παιδί“.

Το καλό παιδί, ο Παναγιώτης κηδεύτηκε λοιπόν σήμερα, στα 56 χρόνια του, στο χωριό Νεοχώρι της Χίου, όπου έζησε τα 22 τελευταία χρόνια της ζωής του και ήμασταν όλοι εκεί να τον αποχαιρετήσουμε.
Χωριό, τρόφιμοι και εργαζόμενοι του ξενώνα, η ΕΜΧ δια του διευθυντή, του πρώην διευθυντή, των στελεχών της, οι φίλοι του, που όλα αυτά τα χρόνια κάναμε παρέα μαζί του στη Φαίδρα και στο Καφαλτί.

Ο εφημέριος του ναού εκφώνησε συγκινητικό επικήδειο μιλώντας και για τον Ξένο της Μεγάλης Παρασκευής και δείχνοντας το μεγαλείο που κρύβει μες στην μικρότητα της η κάθε μικρή τοπική κοινωνία.

Για αυτό είμαι ακόμη περήφανος για το νησί. Επειδή έχει αποδείξει ότι διαθέτει κοινωνία που αγκαλιάζει τον Ξένο, τον αδύναμο, τον άνθρωπο που χρειάζεται τη συνδρομή των ανθρώπων.
Είναι ακόμη μια αγκαλιά ανοιχτή για τους αδύναμους το νησί.
Και ο ψυχιατρικός ξενώνας μια δομή, που και μόνο τον Παναγιώτη να είχε φροντίσει όλα αυτά τα χρόνια της λειτουργίας του, θα θεωρούνταν πως άξιζε να υπάρχει.