“Στη σκια του Ορους Οχη”: Οταν το βιβλίο συναντά τη ζωή, γράφει ο Γιάννης Μακριδάκης

Για μένα ήταν ένα δώρο η γνωριμία μου με τη Κωνσταντίνα Καλουτά και με την μητέρα της Αγγελική Ξύδα, με τις οποίες χθες βράδυ (24/8/25) κάναμε μια υπέροχη και συγκινητική εκδήλωση για τις διεμφυλικές πραγματικότητες, με αφορμή το βιβλίο μου στη σκιά του όρους Όχη και την περίπτωση του Χιώτη, εκ χωρίου Καλαμωτής, Κωνσταντίνου Μωραΐτη, που μου το ενέπνευσε, αφού ήταν ένα πραγματικά πρωτοπόρο τρανς άτομο στο νησί, έχοντας κάνει επέμβαση αλλαγής φύλου το 1970.

Σας έχω πει πολλές φορές να έχουμε εμπιστοσύνη στο Χάος. Θα το ξαναπώ και τώρα. Όταν εναρμονιστούμε με το Χάος, έρχονται όλα και μας βρίσκουν. Όπως ήρθε και βρήκε εμένα, που έψαχνα κάτι άλλο, η περίπτωση της Κωνσταντίνας που έγινε Κωνσταντίνος το 1970 και κατόπιν του Κωνσταντίνου που έγινε Κωνσταντίνα σήμερα. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό.
Όταν χθες ανέγνωσα το ρεπορτάζ της παλιάς εφημερίδας που με ώθησε να ερευνήσω την υπόθεση και να γράψω την νουβέλα, η Κωνσταντίνα δίπλα μου με έκπληξη μου είπε ότι ακριβώς την ίδια ημερομηνία της είδησης, είκοσι εφτά χρόνια μετά, γεννήθηκε εκείνη!

Οι συμπτώσεις οργανώνονται από το Χάος πολλά χρόνια μέχρι να μας συμβούν. Η λογοτεχνία μου είναι σε πολλές περιπτώσεις αφιερωμένη στη μελέτη και στην ανάδειξη αυτών των γοητευτικών παραμέτρων του Χάους, που ορίζουν τις ζωές μας και τις επηρεάζουμε εμείς με κάθε μικρή ή μεγάλη μας κίνηση και απόφαση.

Δεν θέλω να πω με δικά μου λόγια τα όσα υπέροχα είπε χθες η Κωνσταντίνα διότι δεν μπορώ να τα εκφράσω με τον τρόπο που τα έδωσε. Θα πω μόνο ότι όταν ως συγγραφέας όταν την άκουσα για πρώτη φορά να λέει ότι θέλει να “διαβάζεται” από την κοινωνία ως κορίτσι, γοητεύτηκα με την λέξη που χρησιμοποίησε, σαν είναι η υπόσταση της βιβλίο.

Και πράγματι ήτανε ένα ανοιχτό βιβλίο χθες η Κωνσταντίνα. Μας ανέπτυξε με τρόπο συγκινητικό και θαυμαστό την βαθειά φιλοσοφημένη ματιά της επί της ζωής και του σύμπαντος της ανθρωπότητας, στον κοινωνικό χρονοχώρο που ζούμε αλλά και στο διηνεκές.

Μας έδωσε σπουδαία εργαλεία για να μπορούμε να αποδεχόμαστε, να σεβόμαστε, να αγαπάμε την διαφορετικότητα των ανθρώπων, όπως επισήμανε στη συζήτηση η αγαπητή Μαργαρίτα Μαρτάκη.

Μας μίλησε μέχρι και για κοινωνική βιοποικιλότητα που αυτοσυντηρείται σε αντίθεση με την μονοκαλλιέργεια που αρρωσταίνει και χρειάζεται συνεχώς επεμβάσεις, προφανώς για να έρθει κοντά και στα δικά μου αγροτικά ενδιαφέροντα, να με πάει στα χωράφια μου.

Φυσικά η παρουσία και η κατάθεση ψυχής της μητέρας της, που μας περιέγραψε όλα τα στάδια που διήλθε μέχρι την τελική συνειδητοποίησή της ότι ο μέχρι είκοσι ετών γιος της έγινε πλέον ένα πολύ όμορφο κορίτσι, ήταν μια σημαντική βοήθεια για κάθε άλλον γονιό που μπορεί βιώνει μια παρόμοια συνθήκη.

Ευχαριστώ πάρα πολύ τις δύο κυρίες, μητέρα και κόρη που μου έκαναν την τιμή να δεχτούν την τόσο σημαντική συμμετοχή τους σε αυτή την εκδήλωση. Κάναμε κι ένα ωραίο μνημόσυνο έτσι, στον πρωτοπόρο της τρανς σκηνής στο νησί, τον Κ. Μ. χθες βράδυ. Ελπίζω ότι το ένιωσε η ψυχή του και αγαλλίασε μετά τις τόσες δυσκολίες που πέρασε μέσα στο μπερδεμένο επίγειο σώμα της, όσο ζούσε.

Ευχαριστώ και όλους κι όλες που ήρθατε και που συμμετείχατε με τόσο ενδιαφέρον στην κουβέντα μας.

Με την Κωνσταντίνα και τη μητέρα της θα κάνουμε μια εκδήλωση – συζήτηση στο προσεχές μέλλον και στην Αθήνα. Θα ενημερωθείτε από εδώ, όταν κανονιστεί.