Σε λίγο και μετά τις διακοπές του Πάσχα οι μαθητές όλων των βαθμίδων θα επιστρέψουν στις αίθουσες διδασκαλίας για το “κλείσιμο” μιας σχολικής χρονιάς με πολλά προβλήματα, κι όχι μόνο αυτά που δημιούργησε η covid-19 αλλά κι άλλα σοβαρότερα ή μη.
Για την εκπαίδευση λοιπόν και την λογοτεχνία συζητάμε στο chiosnews.com με την κυρία Τζένη Συρρή-Χαννάκη εκπαιδευτικό (νυν συνταξιούχο) Μέσης Εκπαίδευσης η οποία όλη την θητεία της υπηρέτησε εδώ στην ιδιαίτερη πατρίδα της τη Χίο.
Πρώτη ερώτηση το bullying- μπούλινγκ στα σχολεία που πλέον είναι σχεδόν καθημερινό φαινόμενο.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Τζέννη Συρρή – Χαννάκη
συνταξιούχος Εκπαιδευτικός – ποιήτρια
Γράφει η Τασσώ Γαΐλα.
Κυρία Τζένη ξεκινήσατε την καριέρα σας σαν εκπαιδευτικός το 1977. Εκείνες τις πρώτες δεκαετίες της υπηρεσίας σας δηλαδή του ‘70 και του ‘80 υπήρχε ο εκφοβισμός κλπ. μεταξύ των μαθητών;
Εσείς βρεθήκατε αντιμέτωπη με κάποιο τέτοιο θέμα;
-Όχι τέτοια περιστατικά βίας δε γινόταν σαν τα σημερινά. Υπήρχαν βέβαια και φυσικό είναι μικροδιαφορές και διαφωνίες μεταξύ των παιδιών, που όταν έφταναν μέχρι το δάσκαλο, διευθετούνταν ανώδυνα. Μην ξεχνάμε όμως πως εδώ η κοινωνία είναι κλειστή και η εποχή ήταν διαφορετική.
Η Τζένη Συρρή- Χαννάκη γεννήθηκε στην Χίο, είναι κόρη του Κώστα Συρρή που με την ιδιότητα του Διευθυντή του ΟΤΕ και τις μεταθέσεις του υπήρξε η αιτία η μικρή Τζένη να τελειώσει τις εγκύκλιες σπουδές της όχι …στην Χίο αλλά στα Τρίκαλα.
Αμέσως μετά συναντάμε την Τζένη φοιτήτρια στο …Μαθηματικό Αθηνών.
Κυρία Τζένη ένα ευαίσθητο κορίτσι “ψαγμένο” που γράφει ποίηση από την εφηβεία του μάλλον στην Φιλοσοφική Σχολή θα περιμέναμε να το συναντήσουμε.
Γιατί επιλέξατε τον κλάδο την Μαθηματικής Επιστήμης ;
-Τέλειωσα στα Τρίκαλα κλασσικό. Δεν πήγα πρακτικό, γιατί πάντα κυρία Τασσώ, πίστευα ότι ο άνθρωπος πρέπει να αποκτά γενικές γνώσεις και ύστερα να εξειδικεύεται σε κάτι.
Αυτό ήταν παράτολμο γιατί τότε δεν ήταν εύκολο να μπούμε στο Πανεπιστήμιο και μάλιστα από άλλη κατεύθυνση.
Μου άρεσαν τόσο τα φιλολογικά μαθήματα, μα με μαγνήτιζε και η μαγεία των αριθμών.
Τελειώνετε λοιπόν, τις σπουδές σας κι αρχίζετε την διδασκαλική σας διαδρομή.
Πρώτη στάση : Χίος, Καλαμωτή.
Σε ποια τάξη Γυμνασίου διδάξατε για πρώτη φορά και το συναίσθημα σας της “πρωτάρας” καθηγήτριας;
-Δίδαξα και στις τρεις τάξεις όλων των γυμνασίων που υπηρέτησα.
Υπήρχε δυνατότητα να γίνει κάθετη επιλογή τμημάτων στο πρόγραμμα, έτσι ώστε να έχω επαφή με όλη την διδακτέα ύλη των Μαθηματικών του Γυμνασίου.
Συναισθήματα; Τι συναισθήματα μπορεί να έχει κυρία Τασσώ, ένας δάσκαλος με τα παιδιά, τα παιδιά του;
Ως πρωτοδιόριστη είχα το άγχος που δημιουργεί κάθε καινούργια αρχή, την αγωνία της τάξης, που χανόταν όμως μέσα στα παιδικά βλέμματα και χαμόγελα.
Αυτά τα συναισθήματα δεν αλλάζουν ποτέ, όταν έχεις να κάνεις με παιδιά.
Ίσως αμβλύνεται κάπως το άγχος, λόγω της αποκτώμενης πείρας.
Μας δίνετε το σύνολο της επαγγελματικής σας καριέρας;
-Δίδαξα 30 χρόνια σε γυμνάσια του νησιού μου.
Στο γυμνάσιο ης Καλαμωτής, στο Γυμνάσιο Κάμπου, πήρα οργανική στο 3ο Γυμνάσιο Χίου και τα δυο τελευταία χρόνια υπηρέτησα στο Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας Χίου.
Από εκεί συνταξιοδοτήθηκα εφ’ όσον είχα κατοχυρώσει δικαίωμα σύνταξης.
Όλη λοιπόν, η καριέρα σας στη Χίο.
Το επίπεδο της παρεχόμενης Παιδείας στην Μέση Εκπαίδευση στο νησί ποιο ήταν τα δικά σας χρόνια;
-Εδώ η παιδεία είναι σε πολύ καλά επίπεδα. Ενδιαφέρονται τόσο οι καθηγητές για τη δουλειά τους, όσο και οι γονείς για τα παιδιά. Αυτό φαίνεται και στα αποτελέσματα των πανελλαδικών εξετάσεων, όπου πολλά Χιωτάκια σημειώνουν κάθε χρόνο πρωτιές.
Eλλείψεις ασφαλώς υπάρχουν και είναι φυσικό, γιατί αλλάζουν οι ανάγκες και τα δεδομένα της εκπαίδευσης με ταχύτατους ρυθμούς, αλλά γίνονται προσπάθειες να ικανοποιηθούν.
<Παιδεία είναι το να προστατεύουν τα χέρια μας τον αδύναμο, να τα βάζουνε με το θηρίο>, σημειώνει ο André Breton κυρία Τζένη.
Στην Ελλάδα σε γενικές γραμμές δεν συμβαίνει τίποτα από αυτά. Τι φταίει; Η κουλτούρα του λαού μας, η έλλειψη κλασικής παιδείας;
–Παιδεία δεν είναι τα διπλώματα χωρίς αντίκρυσμα. Παιδεία κυρία Τασσώ, είναι η ουσιαστική μόρφωση, η καλλιέργεια, ο πνευματικός και συναισθηματικός προβληματισμός, η ένταξη στην κοινωνία του υποψήφιου Ανθρώπου.
Παιδεία είναι να μάθει ο δάσκαλος το μαθητή να σκέφτεται μόνος του, να αυτενεργεί, να δημιουργεί.
Στα 30 χρόνια παρουσίας σας στον σχολικό πίνακα, κάνατε κάποιο λάθος σαν εκπαιδευτικός, υπήρξε εκ μέρους σας λανθασμένη κρίση για κάποιο μαθητή;
-Φυσικά και έκανα λάθη. Αλλοίμονο αν ένας άνθρωπος πει πως δεν έκανε λάθη, φτάνει να τα παραδέχεται και να προσπαθεί για το καλύτερο.
Είστε παντρεμένη με τον συνάδελφο σας Μιχάλη Χαννάκη. Φιλόλογος ο σύζυγος σας, μαζί αποκτήσατε και 3 παιδιά.
Στο χώρο εργασίας έγινε η γνωριμία σας;
-Στο Γυμνάσιο της Καλαμωτής πρωτοδιόριστοι και οι δυο! Γνωριστήκαμε με το φιλόλογο σύζυγο μου, Μιχάλη Χαννάκη και έχομε τρία παιδιά. Το Βαγγέλη, την Ελένη και τον Κώστα!
Υπήρξε κυρία Τζένη κάποιο από τα παιδιά σας μαθητής δικός σας ή του συζύγου σας;
Αυτό είναι θετικό ή αρνητικό και για τον εκπαιδευτικό-γονέα και για τον μαθητή-παιδί εκπαιδευτικού;
-Όχι, αυτό δεν το θελήσαμε. Θεωρώ ότι είναι αρνητικό για πολλούς και διάφορους λόγους.
Βέβαια υπάρχουν περιοχές χωριά, μικρά νησιά, που αυτό είναι αναπόφευκτο.
Σε ποιόν από τους δυο “λείπει” ο μαυροπίνακας, τώρα που είστε συνταξιούχοι;
– Δεν μας “λείπει ο μαυροπίνακας. Συνταξιοδοτηθήκαμε και οι δυο οικειοθελώς νωρίτερα. Όταν τελειώνει ένα κομμάτι της ζωής, κάτι άλλο αρχίζει.
Πρέπει να δίνεις την ψυχή σου σ’ αυτό που κάνεις, αλλά να μην την ξεχνάς εκεί.
Μας χαροποιεί αφάνταστα, που βλέπομε τους μαθητές μας στο δρόμο, μας φωνάζουν, για να μας χαιρετήσουν από μακριά, είναι σήμερα σημαντικοί επιστήμονες πολύ καλύτεροι από τους δασκάλους τους, γιατροί, δικηγόροι, δάσκαλοι, καθηγητές, αλλά και επιτυχημένοι επαγγελματίες σε κάθε κλάδο.
Έχομε έμψυχο υλικό, που μας δίνει ζωή. Δε θα ξεχάσω την παρουσίαση της δουλειάς μου στο Φιλολογικό Σύλλογο Παρνασσό, όπου με έκπληξη και συγκίνηση είδα πως είχαν έρθει και αρκετοί μαθητές και μαθήτριες μου που ζουν και εργάζονται στην Αθήνα.
-Τα ενδιαφέροντα σας μετά την συνταξιοδότηση;
-Όσο για τα ενδιαφέροντα δυστυχώς το 24ωρο δε φτάνει. Για μένα υπάρχουν οι ζωντανές μου ποιητικές συλλογές τα εγγονάκια μου. Προσπαθώ να δημιουργήσω λίγο χρόνο, για να βάλω κάτι στο χαρτί η μάλλον στον υπολογιστή. Οι εποχές άλλαξαν.
Το ίδιο και για το σύζυγο. Ασχολείται με το διάβασμα, με τη μουσική (παίζει μπουζούκι, κιθάρα, έγχορδα γενικώς), με τις καλλιέργειες του, τα λουλούδια, τους κήπους και τα χωράφια του. Οι αγροτικές εργασίες δεν τελειώνουν ποτέ.
Τα Μαθηματικά που ήταν και το αντικείμενο διδασκαλίας σας τι ρόλο παίζουν στην ζωή ενός ατόμου;
–Το πρακτικό στοιχείο των μαθηματικών κ. Τασσώ, ευνοεί την ανάπτυξη της φιλοσοφίας, ώστε να μετατραπεί σε πρακτική εφαρμογή.
Κάθε φιλοσοφική ρήση είναι πηγή ιδεών για τους θετικούς επιστήμονες.
Είναι απορίας άξιον πώς Μαθηματικά και Φιλοσοφία θεωρούνται εκ διαμέτρου αντίθετα γνωστικά αντικείμενα.
Έχουν τους ίδιους νοηματικούς κανόνες. Τα ενώνει η έννοια της λογικής, με μια ιδιαίτερη ερωτική σχέση.
“Μηδείς αγεωμέτρητος εισίτω μοι τη θύρα”
(Στην υπέρθυρο της Ακαδημίας που ίδρυσε ο Πλάτων).
Η μαθηματικός- ποιήτρια
Έτσι ξαφνικά και μόλις το 2003 η Τζένη Συρρή-Χαννάκη συμμετείχε και κέρδισε βραβείο σε διαγωνισμό ποίησης της ΠΕΛ. Την ίδια χρονιά κυκλοφόρησε και την πρώτη της ποιητική συλλογή: ‘Διατσίντα’.
Τα διατσίντα είναι λουλούδι της Χίου και η ομώνυμη ποιητική συλλογή της Τζένης -που παλιότερα είχα την τιμή να ασκήσω κριτική -, είναι συλλογή ποιημάτων λυρικών που αμέσως κατέταξαν την ποιήτρια στις αξιόλογες σύγχρονες γυναικείες φωνές της ποίησης.
Κατόπιν η ποιήτρια προσέθεσε ακόμη 5 ποιητικές συλλογές στην εργογραφία της.
“Το φεγγάρι τραγουδάει” ο τίτλος του ποιήματος σας από την συλλογή ‘Διατσίντα’ που πρόσφατα με την άδεια σας δημοσίευσα σε Χιώτικη εφημερίδα με μεγάλη μάλιστα επιτυχία.
Αυτό που με προβληματίζει κ. Τζένη είναι ότι παρά την ύπαρξη πλέον του ηλεκτρονικού τύπου όπου η πρόσβαση είναι πανελλήνια, οι λόγιοι των επαρχιών δυσκολεύονται στην επικοινωνία-γνωριμία τους με το πλατύ κοινό. Γιατί;
-Με την άδεια σας κυρία Τασσώ, θεωρώ υποχρέωση κάθε ανθρώπου, που ασχολείται με τη λογοτεχνία, την τέχνη, τη φιλοσοφία και τα άλλα συναφή να ασχολείται και με κάποια είδη του πεζού λόγου, όπως το δοκίμιο.
Εμπνευσμένα από το μέγα ποιητή των αιώνων τον Όμηρο, καθώς πιθανότατα ζήσαμε στα ίδια μέρη, είναι τα δοκίμια μου “Ομηρικές Περιπλανήσεις” και “Με πυξίδα τον Όμηρο”.
Και η απάντηση μου στην ερώτηση σας είναι ότι εδώ δεν υπάρχουν τόσα λογοτεχνικά στέκια, όπως στις μεγάλες πόλεις. Κλειστή κοινωνία, ανταγωνισμοί, ίσως αντιζηλίες.
Λείπει ο δημιουργικός συναγωνισμός.
Μόνο που σε καιρούς οικονομικής και πνευματικής κρίσης, μετέωρους, λόγω του φόβου της πανδημίας καιρούς, σαν τους σημερινούς, μοναδικό σωσίβιο είναι η επαφή με το ήθος και το κάλλος του λόγου για τη στήριξη του ψυχισμού μας.
“Το ήθος είναι το άλλο όνομα της μοίρας του Ανθρώπου” (Ηράκλειτος).
Απαντήσεις με μια λέξη
Εάν ξεκινούσατε τώρα την καριέρα σας της εκπαιδευτικού τι θα κάνατε που δεν το κάνατε όσο είσασταν εν ενεργεία;
-Τίποτα περισσότερο.
Ένας επιστήμων μαθηματικός που θαυμάζετε και ένας …ποιητής;
-Κωνσταντίνος Καραθεοδωρής, Οδυσσέας Ελύτης.
Ναι στην ηλεκτρονική ή στην δια ζώσης διδασκαλία για την Μέση Εκπαίδευση;
-Δεν υπάρχει σύγκριση, την ηλεκτρονική διδασκαλία την επέβαλε η ανάγκη.
Το σχολείο όμως συνεπάγεται και άλλα πράγματα, συναναστροφή, παιχνίδι, αυθορμητισμό, γέλιο, ακόμα και διαπληκτισμό με άλλα παιδιά.
Δεν είναι μια εικονική πραγματικότητα.
Το μήνυμα σας στους μαθητές για την δύσκολη τρέχουσα σχολική χρονιά;
-Καλή Δύναμη.
Ευχαριστώ θερμά την εκλεκτή εκπαιδευτικό και λόγια κ. Τζένη Συρρή-Χαννάκη για την συνομιλία μας .
Τασσώ Γαΐλα.
Αρθρογράφος-Ερευνήτρια.
