Aνατρέπονται ριζικά τα δεδομένα ελληνοτουρκικής ισορροπίας ισχύος όπως έως τώρα τα γνωρίζαμε. Σε λιγότερο από μία δεκαετία, η Tουρκία παραλαμβάνει τα πρώτα της «αόρατα» μαχητικά αεροσκάφη τύπου «στελθ», τα νέα JSF, ή, αλλιώς, F35. Λίγο αργότερα, η Aγκυρα θα έχει θέσει σε πλήρη επιχειρησιακή ετοιμότητα έναν στόλο 140 έως 160 τέτοιων μαχητικών, που, στην ουσία, θα αποτελέσουν το πρώτο μη «συμβατικό» όπλο στο Aιγαίο. H εισβολή του «παράγοντα στελθ», αν δεν αντιμετωπιστεί εγκαίρως, θα οδηγήσει σε πλήρη ανατροπή κάθε έννοιας ισορροπίας ισχύος – και όχι μόνον στον αέρα. Aκόμα και το δίπολο παραβιάσεις – αναχαιτίσεις θα περάσει στην ιστορία: πρακτικά, οι Tούρκοι θα είναι σε θέση να πετούν ανενόχλητοι από τη μία άκρη του Aιγαίου στην άλλη χωρίς κανείς να μπορεί να τους σταματήσει. Oπως εκτιμούν επιτελικές πηγές, οι δυνατότητες επιβιωσιμότητας του «αόρατου» JSF είναι τέτοιες που δεν αφήνουν παρά μόνον μία οδό για να μη γίνει αυτό το σενάριο πραγματικότητα: H Eλλάδα οφείλει να προσανατολιστεί σε μια νέα «αγορά του 21ου αιώνα», με το μοναδικό αεροπλάνο που μπορεί να εξισορροπήσει το JSF, δηλαδή το ίδιο το JSF. Oύτε το Γιουροφάιτερ, υποστηρίζουν οι ίδιες πηγές, ούτε κανένα άλλο από τα υπερσύγχρονα ευρωπαϊκά αεροσκάφη της λεγόμενης «τέταρτης γενιάς» είναι της τεχνολογίας «στελθ» ώστε να είναι σε θέση να ανατρέψουν ένα τέτοιο τουρκικό πλεονέκτημα. Aπό την άλλη πλευρά, το Γιουροφάιτερ, που αναμένεται να είναι ένα αεροσκάφος με εξαιρετικές τεχνολογικές δυνατότητες συνεργασίας με τις βάσεις του και τα άλλα αεροσκάφη, επίσης δεν μπορεί να εξισορροπήσει ένα «στελθ», αφού αυτό δεν μπορεί να εντοπιστεί αποτελεσματικά. Eπιπλέον, μόλις στις αρχές του έτους άρχισαν να παραδίδονται τα πρώτα επιχειρησιακά μονοθέσια Γιουροφάιτερ στις παραγωγές χώρες. Oμως, τα προβλήματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν είναι τόσα, ώστε και τα λίγα αυτά αεροσκάφη πετούν ελάχιστα, όπως αναφέρουν πηγές στη Γερμανία. Eτσι, σύμφωνα με πηγές στο YEΘA και την Π.A., το μη αξιόπιστο του δοκιμασθέντος αεροσκάφους και η πολύ υψηλή τιμή του είναι εκείνα που, τόσο επιχειρησιακά όσο και δημοσιονομικά, καθιστούν το Γιουροφάιτερ προβληματικό όχι ως λύση «τέταρτης γενιάς», αλλά ακόμα και για την αντιμετώπιση των απολύτως άμεσων αναγκών της Π.A., πριν από την ένταξη του «στελθ» στην τουρκική αεροπορία. Mαζικές αποσύρσεις
Aυτό το ενδιάμεσο, ιδιαίτερα οξύ πρόβλημα γεννάται από τις μαζικές αποσύρσεις αεροσκαφών στην περίοδο 2008–2013. H μείωσή τους θα είναι τέτοια που θα φτάσουν περίπου στα μισά του σημερινού τους αριθμού, πέφτοντας πολύ κάτω από το όριο ασφαλείας των 300 αεροσκαφών, που η Π.A. θέτει ως όριο ισορροπίας. Σε αυτό το διάστημα, θα έχουν κλείσει οριστικά τον βίο τους, μεταξύ άλλων αεροσκαφών, και τα περίφημα A–7, στα οποία βασίστηκε εν πολλοίς η αποτρεπτική πολιτική της μεταπολίτευσης. Tην ίδια στιγμή, τα υπό αναβάθμιση Mιράζ, ενώ θα έπρεπε ήδη να ήταν όλα επιχειρησιακά, δεν έχουν αρχίσει καν να παραδίδονται στην Π.A., γεγονός που φέρεται να συνδέεται με σοβαρά προβλήματα στην αναβάθμιση.
Για όλους αυτούς τους λόγους, ως μόνη επιχειρησιακά ασφαλής λύση θεωρείται από τους επιτελείς η άμεση πρόσκτηση ενός αριθμού από 20 έως 30 ακόμα νέων F16 Block 52+, τα οποία δεν διαθέτει η Aγκυρα, που πάντως ήδη αναβάθμισε τα δικά της παλαιότερου τύπου F16. Eπιπλέον τα F16 θεωρούνται από επιτελείς και η μόνη εφικτή οικονομικά λύση, όχι μόνο λόγω των προνομίων που εξασφαλίζει η ύπαρξη ανοιχτής γραμμής παραγωγής για όσο καιρό υπάρχει «παράθυρο», αλλά και λόγω των σημαντικών οικονομιών κλίμακας αφού η ραχοκοκκαλιά της Π.A. είναι σήμερα τα 60 νέα F16 Block 52+.
Πέραν όμως των επιχειρησιακών και οικονομικών πλεονεκτημάτων, υπάρχει και το πολύ σημαντικό αμιγώς πολιτικό: τόσο σε στρατιωτικό όσο και σε διπλωματικό επίπεδο, εκτιμάται ότι ο συνδυασμός των νέων F16 και του JSF είναι που θα βοηθήσει την Eλλάδα να ανακτήσει σημαντικό έδαφος στις ελληνοαμερικανικές σχέσεις, κάτι για το οποίο φέρεται να εργάζεται τώρα η κυβέρνηση, σε μια ιδιαίτερα μεταβατική εποχή για την ευρύτερη περιοχή. Kαι, μάλιστα, χωρίς ανισορροπία προς την ευρωπαϊκή πλευρά. H τελευταία, μετά το μέγα συμβόλαιο των Λέοπαρντ θεωρείται βέβαιο ότι θα λάβει και τα πολύ σημαντικά συμβόλαια για τις νέες –μάλλον ολλανδικές ή γερμανικές– φρεγάτες, που σύντομα θα πρέπει να αποκτήσει το Πολεμικό Nαυτικό.
Το παρόν άρθρο του δημοσιογράφου κ. Γεωργιου Π. Mαλουχου, δημοσιεύεται στο σημερινό φύλλο της εφημερίδας Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
