Επιπτώσεις από τη συνταγματική αναθεώρηση στο νησί μας
Οι πρόσφατες θριαμβολογίες αναπτυξιολάγνων κύκλων του τόπου μας- συμπεριλαμβανομένων αρκετών πολιτικών ταγών με προεξάρχοντα τον κύριο Νομάρχη- για την απόφαση του πέμπτου τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας σχετικά με την υπόθεση της επέκτασης του αεροδρομίου Χίου, ανέδειξαν εκτός των άλλων την υποκριτική προσέγγιση θεμάτων που άπτονται της προστασίας του περιβάλλοντος και κατ’ επέκταση της ποιότητας ζωής όλων μας.
Υποκριτική προσέγγιση που εγγίζει τα όρια της ύβρεως όταν τέσσερις προηγούμενες αποφάσεις του συγκεκριμένου τμήματος, του εκ παραδόσεως πιο ανεξάρτητου δικαστηρίου, δικαίωναν πανηγυρικά προσφεύγοντες κατοίκους και οικολογικούς φορείς, προκαλούσαν οχετό παραληρηματικών λοιδοριών από τους ίδιους ανθρώπους, ενάντια σε ένα θεσμικό όργανο μιας εξουσίας που από τη Γαλλική Επανάσταση έχει κατοχυρώσει τη διάκρισή της στα πλαίσια του ευνομούμενου κράτους.
Από τους ίδιους ανθρώπους- που φευ- η λαϊκή εντολή επιτάσσει όσον αφορά τους πολιτικούς ταγούς να διαφυλάττουν το δημόσιο συμφέρον από τις αδηφάγες ορέξεις ιδιωτικών επιχειρηματικών συμφερόντων. Είναι ο ίδιος Νομάρχης που για το σκάνδαλο Κορακάρη εποίησε κατά το κοινώς λεγόμενο τη νήσσα. Είναι ο κυβερνητικός βουλευτής που μέχρι στιγμής δεν άρθρωσε λέξη ενάντια στην αναθεώρηση των άρθρων 24,117 και 100 του Συντάγματος που για τη χιώτικη πραγματικότητα σημαίνει πολύ απλά- και με συνταγματική βούλα -την οικοπεδοποίηση του περιαστικού δάσους του Κορακάρη μοναδικού πνεύμονα για την Πόλη και βασικής υδατολεκάνης ύδρευσης άρδευσης του Νομού.
Ο χιώτης βουλευτής που ομνύει στο όνομα των αποφάσεων του ΣτΕ όταν προφανώς τον ευνοούν, προτίθεται να ψηφίσει την αναθεώρηση του άρθρου 100 για τη δημιουργία Ειδικού Συνταγματικού Δικαστηρίου, εξαρτημένου από την πολιτική εξουσία, με προφανή στόχο την αφαίρεση του ελέγχου συνταγματικότητας από το Συμβούλιο Επικρατείας. Δικαστήριο που μέχρι τώρα απέτρεπε τα περιβαλλοντικά εγκλήματα των εκάστοτε κυβερνώντων στο όνομα πάντα αμφιλεγόμενων σχεδίων ανάπτυξης.
Ανάπτυξης στην οποία προφανέστατα για το Νομό μας και για τα μυαλά των αναπτυξιολάγνων και των συνοδοιπόρων αιρετών αρχόντων μας δεν έχει θέση το Πανεπιστήμιο. Γιατί πως αλλιώς εξηγείται η σιωπή τους στην επαπειλούμενη αναθεώρηση του άρθρου 16. Αναθεώρηση που πρώτα και κύρια θα αποτελέσει ταφόπλακα για τα περιφερειακά πανεπιστήμια όπως το δικό μας. Λεπτομέρεια ίσως. Εξάλλου γι΄ αυτούς προέχουν οι νόμοι της αγοράς και του εμπορίου. Γιατί και την παιδεία εμπόρευμα τη θέλουν.
Αλέκος Γαϊτάνος