{fnc titlos}
Προϊόν αγάπης για την ιατρική, την ιστορία της, τη Χιο και τους ανθρώπους της μα πάνω απο όλα σαν αντίσταση στην λησμονιά που φέρνει η ακατάσχετη ροή του χρόνου, χαρακτήρισε το βιβλίο CUM DEO (ΣΥΝ ΘΕΩ) του γιατρού Ανδρέα Μιχαηλίδη, η γιατρός Σεβαστή Χαβιάρα-Καραχάλιου παρουσιάζοντάς το στο εντευκτήριο του βιβλιοπωλείου ΠΑΠΥΡΟΣ.
Το θεώρησε ανάλογο «με μια σωστική ανασκαφή των αρχαιολόγων αφού στο χώρο της ιατρικής ειναι μια σωστική καταγραφή γεγονότων, προσώπων, εποχής που θα χάνονταν».
Προλογίζοντας το βιβλίο των εκδόσεων ΠΑΠΥΡΟΣ η υφυπουργός Υγείας Ελπίδα Τσουρή επεσήμανε ότι τα τελευταία χρόνια καταγράφονται όλο και περισσότερες προσπάθειες για την ανασύνθεση της ιστορικής ταυτότητας και φυσιογνωμίας της Χίου και χαρακτήρισε ξεχωριστή τη θέση που κατέχει σε αυτές τις προσπάθειες η ερευνητική εργασία του Ανδρέα Μιχαηλίδη.
Εργασία που ασχολείται με μια σημαντική πτυχή της καθημερινής ιστορίας του νησιού μας, α
υτήν της ιατρικής κίνησης και της προσφοράς υπηρεσιών υγείας.
«Το “CUM DEO”, όπως είπε η κα Τσουρή, δεν αρκείται στη κοπιώδη ερευνητική δουλειά, στη συλλογή στοιχείων, στην ανακάλυψη δεδομένων που ίσως κάποιοι θα θεωρούσαν χαμένα. Δεν αρκείται μόνο στη συγκέντρωση, την ταξινόμηση και την καταγραφή αλλά ανασυνθέτει την ατμόσφαιρα της εποχής, δίνει με τρόπο γλαφυρό την ταυτότητα της, την πραγματικότητα του νησιού μας και μας βοηθά να αντιληφθούμε σε όλο τους το εύρος τις συνθήκες μιάς άλλης εποχής. Της προπολεμικής περιόδου, όταν οι ιατρικές υπηρεσίες προσφέρονταν σε απομονωμένα χωριά της Β.Χίου χωρις υποστήριξη και χωρίς μεταφορικά μέσα.
«Η αναλυτική αναφορά που επιχειρεί ο Ανδρέας ειναι εκτός των άλλων η απόδοση της οφειλόμενης τιμής σε εκείνους που στάθηκαν οι φρουροί της υγείας στα δύσκολα χρόνια που με ζήλο και αυτάπαρνηση συνέχισαν μια πλούσια παράδοση. Το αγαθό της υγείας ήταν για όλους κεφαλαιώδες αλλά για τους Χιώτες περισσότερο αγαθό», τόνισε η κα υ
φυπουργός.
Η κα Χαβιάρα -Καραχάλιου θέλοντας να τονίσει την ανάγκη της ηθικής στο χώρο της ιατρικής, σημείωσε πως «η επικράτηση σε μερικούς της ιδέας οτι ολα πουλιούνται κι όλα αγοράζονται ήταν τα εναύσματα πιστεύω που ώθησαν το συγγράφεα να αντισταθεί στην παρακμή, στο ηθικό τέλμα, στην πνευματική πενία, καταγράφοντας την ιατρική μιας εποχής όπου υπήρχαν ζωντανές οι έννοιες καθήκον, φιλότιμο, ευθιξία, ανθρωπιά.
«Ο συγγραφέας αποδόθηκε σε ένα αγώνα ανεύρεσης, συλλογής, αξιολόγησης και καταγραφής της ιατρικής στο νησί μας, σαν χρέος τιμής στους παλιότερους συναδέλφους που σε καιρούς χαλεπούς στάθηκαν όρθιοι, πάντα δίπλα στον άρρωστο, βοηθώντας τον με τα πενιχρά μέσα και τα πλούσια αισθήματα που διέθεταν σαν αληθινοί ιερουργοί της τεχνης του Ιπποκράτη» κατέληξε η χιώτισσα γιατρός ενώπιον πλήθους ακροατών, γιατρών, των προέδρων του ιατρικού και φαρμακευτικού συλλόγου, νομαρχιακών και δημοτικών συμβούλων.
Η διαπίστωση απο τη Σεβαστή Χαβιάρα- Καραχάλιου ήταν ότι «το πρωτογενές υλικό συγκεντρώθηκε με σεβασμό κι αγάπη και ότι τα πρόσωπα προσεγγίστηκαν με ευαισθησία, ευθικρισία, ευσυνειδησία» ενώ… δυνατό ήταν το κλείσιμό της στην παρουσίαση του βιβλίου του Ανδρέα Μιχαηλίδη: « Ο μόνος λογαριασμός του ανθρώπου που δεν κλείινει ποτέ σε όλη τη διάρκεια της ζωής του είναι ο δεσμός του με τη γενέθλια γή, τις μνήμες και τους ανθρώπους της».
Με τη σκέψη στο Μικέ Παιδούση
Φανερά συγκινημένος ο Ανδρέας Μιχαηλίδης, εξομολογήθηκε ότι γράφοντας το σύγγραμμα αυτό είχε στο μυαλό του έναν άνθρωπο, που τον σκιαγράφησε ως λαμπρό επιστήμονα, πρωτοπόρο στον τομέα του, θεμελιωτή της ειδικότητας της αιματολογίας αλλά και της εθελοντικής αιμοδοσίας, σπουδαίο ιδεολόγο που κυνηγήθηκε για τις ιδέες του αλλά που δεν τις εξαργύρωσε, έναν εργάτη του πνευματος. Το Μικέ Παϊδούση (1906-1974). Ομως ο συγγραφέας επεσήμανε ότι θα ήταν αδύνατο να ολοκληρωθει η έκδοση αν δεν υπήρχαν άνθρωποι να του εμπιστευτούν το υλικό του βιβλίου του, το οποίο όπως είπε προσέγγισε με ιδιαίτερο σεβασμό και αγάπη.
Πρόταση για ιατρικό μουσείο
Ιδιαίτ
ερα ενδιαφέρουσα ήταν η πρόταση του προέδρου του Ιατρικού συλλόγου, Γιώργου Αμύγδαλου, για τη δημιουργία ενός ιστορικού ιατρικου μουσείου στο νησί μας. Ένα μουσείο που θα μπορούσε να εμπλουτιστεί με διάφορα όργανα -στηθοσκόπια, πιεσόμετρα, ακτινολογικά μηχανήματα, αλλά και πρωτόγονα μέσα άσκησης της ιατρικής εκείνης της περιόδου. Ετσι απηύθυνε έκκληση στην υφυπουργό υγείας για να εξασφαλιστεί μια γενναία οικονομική υποστήριξη, ώστε να δημιουργηθεί το μουσείο σε χώρο που παραχωρήθηκε στον ιατρικό συλλογο, στο Νοσοκομείο.
Σύχρονες υπηρεσίες υγείας
Η Ελπίδα Τσουρή, ορμώμενη απο τις πληροφορίες του συγγράμματος που δίνουν το 1939 σαν έτος της τελευταίας ανακαίνισης του Νοσοκομείου- πέρα απο κάποιες παρεμβάσεις που εν τω μεταξύ έγιναν- πέρασε στα σημερινά σχέδια της αναβάθμισης των δυνατοτήτων παροχής υπηρεσιών από το Νοσοκομείο της Χίου, λέγοντας «Το μεγάλο έργο της κατασκευής της νέας πτέρυγας του Νοσοκομείου και η ανακαίνιση των υφισταμένων κτιρίων θα προσφέρουν τις απαιτούμενες σύγχρονες υπηρεσίες υγείας στους συντοπίτες μας. Με την ολοκλήρωση αυτού του έργου θα έχουμε όχι μόνο ένα νοσοκομείο που θα βρίσκεται στην πρωτοπορία των υπηρεσιών υγείας στο νησιωτικό χώρο αλλά και ένα έργο που θα είναι αντάξιο της ιστορίας και της παράδοσης του νησιού μας. Πρόκειται για την εκπλήρωση της υποχρέωσης προσφοράς της δικής μας γενιάς, απέναντι στον τόπο μας τουλάχιστον όσο αφορά τον τομέα της υγείας».
