Αυτό τον καιρό αναδείχθηκε το ζήτημα που υπάρχει εδώ και χρόνια στην πόλη μας με την λειτουργία του αστικού ΚΤΕΛ, η οποία κατά τη γνώμη μου είναι προβληματική και ζημιογόνα για την κοινωνία και για την εταιρία.
Το πρόβλημα βασικά είναι ότι υφίστανται ακόμη τα δρομολόγια όπως ακριβώς δημιουργήθηκαν τις παλαιότερες δεκαετίες του περασμένου αιώνα, τότε που οι ανάγκες ήταν διαφορετικές.
Έτσι, τα δρομολόγια παραμένουν ακόμη ακτινωτά, από το κέντρο της πόλης προς διάφορους προορισμούς βόρεια και νότια σε συγκεκριμένες ώρες, ενώ στις περισσότερες σύγχρονες πόλεις το μοντέλο αυτό έχει εγκαταληφθεί εδώ και χρόνια.
Η σύγχρονη αντίληψη θέλει την αστική συγκοινωνία να μην έχει αφετηρία και τέρμα το κέντρο της πόλης και να μην γίνεται ακτινωτά από και προς τους προορισμούς αλλά να συνδέει προορισμούς που βρίσκονται αντιδιαμετρικά περνώντας από το κέντρο της πόλης.
Για παράδειγμα ένα δρομολόγιο σύγχρονο θα μπορούσε να είναι το εξής:
Θυμιανά- Καρφάς- Αεροδρόμιο- Φάρκαινα- Βαρβάσι- Ευαγγελίστρια- Λιμάνι- Πλατεία Βουνακίου- Ράμνη- ΙΚΑ- Λέτσαινα- Φόρος- Λειβάδια- Φοιτητικές Εστίες- Μύλοι- Μούτσαινα- Παντελάκη- Δασκαλόπετρα και επιστροφή.
Αναλόγως μπορούν να δημιουργηθούν τέτοιας φιλοσοφίας δρομολόγια που να συνδέουν μεταξύ τους όλους τους βόρειους και τους νότιους της πόλης προορισμούς, περνώντας με μικρά λεωφορεία και μέσα από γειτονιές όπως Κοφινά, Φραγκομαχαλά, Μέσα Λατόμι, Ευρετή κλπ..
Με όσο το δυνατόν περισσότερα οχήματα και δρομολόγια ώστε να ξέρουν οι κάτοικοι ότι μπορούν εύκολα να εξυπηρετηθούν.
Και έτσι να εμπιστευθούν τις αστικές συγκοινωνίες και να ξαναγίνει η χρήση τους κυρίαρχη νοοτροπία στην κοινωνία και την πόλη μας.
του Γιάννη Μακριδάκη
