Στις 7 Οκτώβρη 1924 η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως αποφάσισε την ίδρυση της «Ιεράς Μητρόπολης Καρδαμύλων, Βολισσού, Ψαρών και Οινουσσών» -μετά από πρόταση του τότε Πατριάρχη Γρηγορίου Ζ’ – με έδρα τα Καρδάμυλα.
Η παρουσία του Ιωακείμ Στρουμπή στη νεοσύστατη Μητρόπολη στις πολιτικοοικονομικές συνθήκες μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, που ο αριθμός των προσφύγων έφτανε σε αρκετές δεκάδες χιλιάδες στη Χίο και που στην απογραφή του 1928, οι 1719 πρόσφυγες ήτοι το 13,4%, εγκαθίσταται στις Βορειανατολικές κοινότητες (Καρδάμυλα, Λαγκάδα και Οινούσσες, στις οποίες συγκροτούν το 45% του πληθυσμού) που έχουν ως οικονομική δραστηριότητα τη ναυτιλία ήταν σημαντική.
Τα χωριά της Αμανής, του Πελιναίου, αλλά και τα νησιά Ψαρά και Οινούσσες βρέθηκαν στη δίνη μιας οικονομικής και κοινωνικής κρίσης (1929-32), που επέτεινε η έλλειψη ουσιαστικής κρατικής λειτουργίας και κρατικών πολιτικών και κοινωνικών υποδομών.
Ο Ιωακείμ Στρουμπής, άνθρωπος της δράσης και των έργων και με σαφή πολιτική διορατικότητα κατανόησε την ευθύνη του απέναντι στο λαό της περιοχής του.
Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΡΑΣΗ
ΤΟΥ ΙΩΑΚΕΙΜ ΣΤΡΟΥΜΠΗ
ΣΤΗ ΝΕΟΣΥΣΤΑΤΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ
ΚΑΡΔΑΜΥΛΩΝ –ΒΟΛΙΣΣΟΥ
ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ
Ο προσανατολισμός των ενεργειών του ήταν διττός, από τη μια να ενεργοποιήσει τις ίδιες τις λαϊκές δυνάμεις και από την άλλη να απαιτήσει από την κεντρική εξουσία να συνδράμει το έργο του.
Και βέβαια αιχμή της προσπάθειάς του η Παιδεία, η κατάκτηση της γνώσης από τη νεολαία της περιοχής, στηρίζοντας τα σχολεία των χωριών και ενεργοποιώντας τους πρόσφυγες δασκάλους, που σε κείνα τα δύσκολα χρόνια έκαναν κατάθεση ψυχής για τα παιδιά, όπως τους Κλειδά Ν. Δημήτριο στα Ψαρά, Κοντόζογλου Κ. Στέλιο και Πασχαλίδη Σάββα στην Αιγνούσα, τη Λασκαρίδου Μαριάνθη στα Καρδάμυλα και τις Αμάδες και τόσους άλλους/ 1.
Ο ίδιος έγραφε: « …πόσα σχολεία δεν στερούνται θρανίων; Πόσα σχολεία δεν στερούνται επιπλέον χαρτών, πινάκων, βιβλίων εικόνων κ.ά.; σε πόσα σχολεία πουντιάζουν τον χειμώνα οι μαθητές και οι δάσκαλοι;» /2.
Δε διστάζει… Εκποιεί περιουσιακά στοιχεία και αφιερώματα και σκεύη των εκκλησιών και με τις συνδρομές ομογενών των Καρδαμύλων, δικές του και του Κράτους συγκεντρώνει το ποσόν των 200.000 δρχ.
Έτσι και με την προσωπική συμβολή των κατοίκων το 1927 κτίστηκε και λειτούργησε το Αρρένων Άνω Καρδαμύλων/3.
Το ίδιο έπραξε και για άλλα σχολεία της Μητρόπολης του, αξιόλογα στοιχεία δίνουν τα δημοσιεύματα των εφημερίδων της εποχής.
Η υγεία των χωρικών δεν μπορούσε να μην τον απασχολήσει και ιδιαίτερα η μάστιγα της εποχής τα τραχώματα, που η κατάσταση ήταν πολύ δύσκολη ιδιαίτερα στα Καρδάμυλα/ 4.
Η έγνοια του ήταν μόνιμη γι’ αυτό γράφει στον τοπικό τύπο, στέλνει επιστολές στους ομογενείς, ενημερώνει τον πληθυσμό με εγκυκλίους για να ενισχύσει τον αντιτραχωματικό αγώνα.
Αργότερα στα 1937 με δική του μέριμνα και δαπάνες της Επιτροπής Κοινωφελών Σκοπών στέλνονται στην Αθήνα για ειδική εκπαίδευση τρεις νοσοκόμες με τις οποίες στελεχώθηκαν τα Αντιτραχωματικά ιατρεία στο Πυργί, Καρδάμυλα και Κουρούνια.
Η εκπαίδευση των νοσοκόμων διήρκησε ένα εξάμηνο και για το σκοπό αυτό δαπανήθηκαν 30.000 δρχ./ 5.
Η ανάγκη για συνέχιση της λειτουργίας των αντιτραχωματικών ιατρείων τον οδήγησε σε επίσκεψη στην Αθήνα και στην απαίτηση από τον υπουργό υγείας Αλέξανδρο Κορυζή να χρηματοδοτήσει τη λειτουργία τους/ 6.
Ανάλογες πρωτοβουλίες ανέλαβε για την αξιοποίηση των πηγών της Παγούσαινας στην Παρπαριά και τη δημιουργία δεξαμενών για την υδροδότηση των χωριών, χαρακτηριστική είναι η υδροδότηση του χωριού Σιδηρούντα, όπου καταβάλλει 2.500 δρχ. από το μισθό του/ 7.
ή η κατασκευή δικτύου υδροδότησης Καρδαμύλων, με δαπάνες ομογενή/ 8.
Η κατανόηση των αναγκών των κατοίκων ήταν απόρροια της μόνιμης παρουσίας του στην περιοχή και της έγνοιας του να βελτιώνεται η ποιότητα ζωής τους.
Η συμβολή του ήταν πολύπλευρη και σημαντική και σε άλλους τομείς όπως το οδικό δίκτυο, η ανεργία, οι ασθενέστερες οικογένειες κ.α..
Το κοινωνικό έργο του απετέλεσε παρακαταθήκη για τα δύσκολα χρόνια που ακολούθησαν ιδιαίτερα της Γερμανικής κατοχής στο νησί.
Το κοινωνικό έργο και η συμβολή του στην τοπική κοινωνία της Βόρειας Χίου, των Ψαρών και της Αιγνούσας, αλλά και της Χίου που έγινε ποιμενάρχης μέχρι ότου οι αστικές δυνάμεις της οικονομικής και πολιτικής ζωής του νησιού απαίτησαν την εκδίωξή του, «γιατί είχε ταχθεί με το λαό» είναι σημαντικό.
Παραπομπές:
1. «Άρθρα και Λόγοι», Σπύρου Ν. Ψαλτάκη, Δασκάλου, έκδ. Έντυπο, Χίος 2017,σελ. 24-31.
2. -3.-4.-5.-6.-7.-8. Ανδρέας Μιχαηλίδης: «Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΧΙΟΥ ΙΩΑΚΕΙΜ ΣΤΡΟΥΜΠΗΣ, Η κοινωνική του δράση στη Χίο και η δίωξή του», έκδ. αλφαπι, Χίος 2009.
Χίος 11 Οκτώβρη 2024
Γιώργης Η. Αμπαζής
Δάσκαλος
Μέλος του Γενικού Συμβουλίου της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ
