Μπορεί όλοι κάποια στιγμή στο παρελθόν να έχουμε δει να βρέχει “καρεκλοπόδαρα”, αλλά πόσοι από εμάς έχουμε γίνει μάρτυρες βροχής ψαριών ή βατράχων;
Οσο κι αν εκπλήσσει, οι βροχοπτώσεις που συνοδεύονται από ρίψεις χιλιάδων ψαριών ή βατράχων από τον ουρανό μπορεί να αποτελούν σπάνιο φαινόμενο, αλλά έχουν συμβεί ακόμη και στην χώρα μας. Εντούτοις, αυτό το παράδοξο φαινόμενο, παρόλο που έχει την επιστημονική του εξήγηση, εξακολουθεί να περιστοιχίζεται από άλυτα ερωτηματικά.
Στις 24 Οκτωβρίου 1989 οι βρετανικές εφημερίδες Daily Mirror και Daily Star ανέφεραν ότι μια ηλικιωμένη γυναίκα είχε ενημερώσει την οργάνωση Gloucester Wildlife Trust ότι ενώ βρισκόταν στην πόλη Στράουντ, κατά τη διάρκεια μιας θύελλας, έπεσε βροχή με ροζ βατράχους. Όπως ανέφερε, χιλιάδες ροζ βάτραχοι έπεφταν πάνω στις ομπρέλες των περαστικών και στα πεζοδρόμια, οι οποίοι στη συνέχεια πηδούσαν προς τα ρυάκια και τους κήπους προς αναζήτηση καταφύγιου.
Στο ρεπορτάζ των δύο εφημερίδων αναφερόταν ότι και άλλοι πολίτες είχαν παρατηρήσει την ύπαρξη των ροζ βατράχων σε γειτονική περιοχή δυο εβδομάδες νωρίτερα, αλλά κανείς από αυτούς δεν ανέφερε ότι οι βάτραχοι έπεφταν από τον ουρανό. Οι εφημερίδες δημοσίευσαν την άποψη του φυσιοδίφη Ιαν Ντάρλινγκ, που εξέτασε πολλούς από τους ροζ βατράχους ο οποίος αποφάνθηκε ότι ανήκαν σε ένα είδος που έπασχε από λευκοδερμία. Εκείνη την περίοδο στην Βρετανία είχε μεταφερθεί κόκκινη άμμος από τη Σαχάρα και ο φυσιοδίφης υποστήριξε ότι οι βάτραχοι είχαν μεταφερθεί με κάποιον ανεμοστρόβιλο από χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά.
Στα βιβλία του ο καταξιωμένος αμερικανός συγγραφέας και ερευνητής παράξενων φαινομένων Τσαρλς Φορτ περιγράφει δεκάδες βροχές βατράχων για τις οποίες υπάρχουν αναφορές στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ου αιώνα. Βροχή βατράχων καταγράφηκε στο Μπέρμιγχαν της Αγγλίας στις 30 Ιουνίου του 1892. Η Μινεάπολη στην Μινεσότα δέχτηκε ισχυρή βροχόπτωση από βατράχους και φρύνους τον Ιούλιο του 1901. Σύμφωνα με μία αναφορά, “κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης μιας θύελλας εμφανίστηκε σαν να κατέβαινε από τον ουρανό μια τεράστια πράσινη μάζα. Κατόπιν ακούστηκαν ελαφροί αλλεπάλληλοι ήχοι, όχι σαν αυτούς της βροχής ή του χαλαζιού. Όταν η θύελλα κόπασε, οι κάτοικοι διαπίστωσαν ότι οι δρόμοι ήταν γεμάτοι από αναρίθμητους βατράχους που δυσκόλευαν ακόμη και την κυκλοφορία.
Στις 12 Ιουλίου 1954 η βρετανίδα Σύλβια Μούντει ήταν ένας από τους αυτόπτες μάρτυρες μιας βροχής βατράχων, χρώματος χακί, που έπεφταν πάνω στις ομπρέλες των επισκεπτών μιας έκθεσης στο Μπέρμιγχαμ σε μια έκταση 50 τετραγωνικών μέτρων. Το 1969 η γνωστή αγγλίδα δημοσιογράφος Βερόνικα Πεπγουορθ έγινε μάρτυρας μιας βροχής βατράχων στο Πεν, στο Μπάνκινγκχαμσάιρ. Δέκα χρόνια αργότερα, στις 27 Ιουλίου 1979 η Γουίντα Μακ Ουίλιαμ είδε τον κήπο της να καλύπτεται από μικρούς πράσινους και μαύρους βατράχους μετά από μια θυελλώδη βροχή.
Τον Μάιο του 1956 ένα αγρόκτημα στην Αλαμπάμα σφυροκοπήθηκε από μια βροχή ψαριών που διήρκεσε 15 λεπτά. Οι μάρτυρες ανέφεραν ότι τα ψάρια έπεσαν από ένα και μοναδικό σύννεφο που προήλθε από έναν μικρό ανεμοστρόβιλο που εμφανίστηκε από το πουθενά. Από το σύννεφο έπεσαν 3 είδη ψαριών – γατόψαρα, πέρκες και σπάροι. Τα ψάρια ήταν ζωντανά, κάτι που υποδήλωνε ότι δεν έμειναν για πολύ στον ουρανό. Όπως διαπιστώθηκε, τα είδη αυτά διαβιούσαν σε ένα ποταμό που βρισκόταν σε απόσταση 3,5 χιλιομέτρων.
Στα 19 Δεκεμβρίου 1984 μια βροχή ψαριών σφυροκόπησε αυτοκινητόδρομο στο Λος Άντζελες, προκαλώντας κατάσταση πανικού. Τον Μάιο του 1985 μια μεγάλη ποσότητα ψαριών έπεσε μαζί με βροχή κοντά στο σπίτι του Λιούις Καστορίνο στο Τέξας. Ο ίδιος ομολόγησε ότι θεώρησε τη βροχή ως ένα υπερφυσικό φαινόμενο. Η πιο πρόσφατη αναφορά για βροχή χιλιάδων βατράχων έρχεται από τη Σερβία στις 8 Ιουνίου του 2005, κατά τη διάρκεια της οποίας οι κάτοικοι του χωριού Οντζάκι νόμιζαν ότι ήρθε το τέλος του κόσμου.
Αν και τα φαινόμενα των βροχών ψαριών και βατράχων αποδίδονται σε δυναμικούς τυφώνες που σηκώνουν τα άτυχα πλάσματα από το νερό και τα εναποθέτουν μαζί με τη βροχή όταν κοπάσουν, κάποια αναπάντητα ερωτηματικά τα κατατάσσουν στη σφαίρα του μυστηρίου. Γιατί, για παράδειγμα, οι ανεμοστρόβιλοι δεν σηκώνουν μαζί φύκια ή άμμο που θα έπρεπε να πέφτουν και αυτά κατά την βροχόπτωση; Γιατί έχει παρατηρηθεί ότι τα υδρόβια πέφτουν με τη βροχή πάνω σε μικρές εκτάσεις, ενώ ένας τυφώνας θα έπρεπε λογικά να τα διασκορπίσει; Τέλος, πως είναι δυνατό μετά από μια τέτοια περιπέτεια τα υδρόβια να πέφτουν στο έδαφος συνήθως ζωντανά;
Σε Φλώρινα, Κιλκίς και Ναύπλιο
Σύμφωνα με έρευνα για τους ανεμοστρόβιλους του μετεωρολόγου Μιχάλη Σιούτα, από το Κέντρο Μετεωρολογικών Εφαρμογών – ΕΛΓΑ στη Θεσσαλονίκη, που δημοσιεύθηκε στο διεθνές επιστημονικό περιοδικό Research το 2003, σε ανεμοστρόβιλους οφείλονται οι βροχές ψαριών που σημειώθηκαν στην Αλώνα της Φλώρινας στις 13 έως 15 Οκτωβρίου του 1951 και στην Κορώνα Κιλκίς στις 7 Δεκεμβρίου 2002. Στην περίπτωση της Κορώνας ένας ισχυρός ανεμοστρόβιλος σήκωσε τα ψάρια από τη λίμνη της Δοϊράνης.
Οι κάτοικοι του Ναυπλίου έμειναν έκπληκτοι όταν ένα πρωινό, τον Μάιο του 1981, διαπίστωσαν ότι έβρεχε μικρούς πράσινους βατράχους. Το ελληνικό Ινστιτούτο Μετεωρολογίας υπέθεσε ότι παρασύρθηκαν από κάποιο ισχυρό ρεύμα αέρα. Σίγουρα, θα πρέπει να ήταν πολύ δυνατός άνεμος αφού αποδείχθηκε ότι το συγκεκριμένο είδος βατράχων διαβιούσε στην βόρεια Αφρική!
Πάντως, οι βροχές ψαριών θεωρούνται συνηθισμένο φαινόμενο σε κάποιες χώρες όπως την Ινδία και την Αυστραλία λόγος για τον οποίο προβάλλονται ως είδηση σπάνια. Ο αυστραλός φυσιοδίφης Γκίλμπερτ Ουίτλεϊ συνέταξε έναν κατάλογο με 50 περιστατικά βροχών ψαριών που σημειώθηκαν στην Αυστραλία από το 1972 και μετά.
του Τάσου Σαραντή, ΗΜΕΡΗΣΙΑ 18/2/2006
