ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ ΓΙΑ ΤΟ 2004 Συναδέλφισσες, συνάδελφοι 2004 2003 Ποσοστό 2004 Ποσοστό 2003
Από τα στοιχεία του Προϋπολογισμού για το 2004 αποκαλύπτεται ότι η υποχρηματοδότηση της εκπαίδευσης θα συνεχιστεί, καταρρίπτοντας τις εξαγγελίες για δήθεν ουσιαστική αύξηση των δαπανών για τη δημόσια παιδεία. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι προβλεπόμενες δαπάνες του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων (ΠΔΕ) για εκπαίδευση και κατάρτιση βρίσκονται στα επίπεδα του 2002, όπως σταθερή παραμένει και η χρηματοδότηση του ΥΠΕΠΘ από το ΠΔΕ, ενώ το συνολικό ποσοστό των δαπανών του ΓΚΠ του 2004 για την Παιδεία, προβλέπεται να φτάσει στο ιδιαίτερα χαμηλό 7,6%, μόλις 0,2% περισσότερο από πέρυσι και πολύ μακριά από τις διεκδικήσεις του κινήματος για 15%, αλλά και τις συνεχώς διευρυνόμενες ανάγκες και απαιτήσεις.
ΠΙΝΑΚΑΣ δαπανών (εκ. ευρώ) του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων
Σύνολο δαπανών: 5573,35 5192,45 7,6% 7,4%
Τα κονδύλια μάλιστα που διατίθενται για την Παιδεία, είναι στην πραγματικότητα ακόμη λιγότερα από αυτά που εμφανίζει το γενικό ποσοστό του Κ.Π., δεδομένου ότι ένα σημαντικό ποσό, της τάξης 31.000.000 ευρώ, προβλέπεται να διατεθεί για τις ανάγκες των ολυμπιακών αγώνων.
Συνεχίζεται δηλαδή η ίδια αντιλαϊκή πολιτική υποχρηματοδότησης με στόχο την ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης και την ολοσχερή παράδοσή της στους νόμους και τις αξίες της αγοράς, που αποτελεί το στρατηγικό στόχο των αναδιαρθρώσεων που η Ε.Ε. υπαγορεύει για την Παιδεία, με τις εντολές του μεγάλου, μονοπωλιακού, κεφαλαίου, το οποίο επιδιώκει σήμερα να εισχωρήσει δυναμικά σε τομείς (όπως η Παιδεία και η Υγεία) που μέχρι χτες του ήταν σχετικά αδιάφοροι. Μία ιδιωτικοποίηση που επέρχεται σταδιακά και σταθερά, μέσα από μεθοδικά και προσεκτικά βήματα, ώστε να μη γίνει έγκαιρα αντιληπτή από το λαό.
Έτσι,
* Ακόμη πιο ακριβά, πανάκριβα πληρώνουν οι γονείς σήμερα τα χάλια της παιδείας μας. Ένας μισθός δεν φτάνει για να καλύψει τα έξοδα των φροντιστηρίων, των βιβλίων και σχολικών ειδών ή τις δαπάνες φοίτησης σε ΑΕΙ ή ΤΕΙ εκτός τόπου διαμονής της οικογένειας. Το μεγαλύτερο ωστόσο πρόβλημα είναι ότι, όσο ακριβαίνει η εκπαίδευση, τόσο “φτηνότερο” γίνεται το περιεχόμενο και το επίπεδό της, τόσο μεγαλώνει η αμάθεια και αυξάνονται οι δείκτες του λειτουργικού αναλφαβητισμού στη σημερινή νεολαία. Σαν να μην έφταναν αυτά, τα νέα μέτρα που εξαγγέλλονται και υλοποιούνται, έρχονται να γενικεύσουν σε όλες τις βαθμίδες και στην πορεία να ολοκληρώσουν τον πλήρη εκφυλισμό της εκπαίδευσης από λειτουργία κοινωνική σε υπηρεσία ανταποδοτική, τη μετάβαση προς μία εκπαίδευση ολοένα και πιο υποβαθμισμένη, κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της αγοράς.
* Το ολοήμερο σχολείο, που προαλείφεται να αντικαταστήσει ολοσχερώς τον κλασσικό τύπο του Δημοτικού και του Γυμνάσιου, δεν είναι σχολείο μόρφωσης αλλά ψυχοσωματικής εξουθένωσης των μαθητών, που το κόστος της μετατίθεται σταδιακά στους ίδιους τους γονείς. Από τον ιδρυτικό του νόμο 2525/97 αποτελεί σχολείο – πρόπλασμα μιας εκπαίδευσης που, χωρίς χρηματοδότηση και υποδομές, καλείται να επιβιώνει ανταγωνιστικά, ανάλογα με την ικανότητά της να προσελκύει “ιδιωτικούς” πόρους από τις επιχειρήσεις, την τοπική κοινωνία και τους γονείς. Η “δωρεάν” περίοδος χάριτος θα λήξει μόλις εξαντληθεί η κοινοτική χρηματοδότηση και καθιερωθεί ο θεσμός. Δεν είναι τυχαίο ότι τα ποσά που διατίθενται για την πρόσληψη των ωρομισθίων συναδέλφων στα “ολοήμερα σχολεία” δεν αναγράφονται πουθενά στον Κρατικό Προϋπολογισμό. Καλύπτονται από το ΕΠΕΑΕΚ και μόλις αυτό τελειώσει, τότε θα κληθούν οι γονείς ή οι Δήμοι να αναλάβουν εξ ολοκλήρου το κόστος. Και έτσι πολλά σχολεία θα κλείσουν, ενώ όλα θα κατηγοριοποιηθούν, μέσα από τη διαμόρφωση του προγράμματός τους ανάλογα με τη χρηματοδοτική ικανότητα γονέων και Δήμων ή τη δυνατότητα ανεύρεσης “χορηγών”.
* Απόδειξη για τις επιδιώξεις αυτές αποτελεί το “νέο” περιεχόμενο διδασκαλίας που προσδίδεται σ’ αυτόν τον τύπο του σχολείου. Η νεοεισαγόμενη ευέλικτη ζώνη μαθημάτων στο δημοτικό και η εφαρμογή διαθεματικών προγραμμάτων διδασκαλίας στο Γυμνάσιο, έρχονται να υποκαταστήσουν τη διδασκαλία μαθημάτων γενικής παιδείας και να γενικεύσουν τη σύγχυση και την αμορφωσιά μέσα από ασύνταχτες γνώσεις, εμπορευματοποιημένες πληροφορίες και “δεξιότητες” απαιτούμενες από την αγορά, όπως η μηχανιστική αποδοχή των κυρίαρχων αντιλαϊκών δογμάτων: ευρωπαϊκή ιδέα, επιχειρηματικό πνεύμα, ανταγωνιστικότητα και άλλες διδαχές υποταγής για τη διαμόρφωση του αυριανού ευπροσάρμοστου και πειθήνιου εργαζόμενου. Ταυτόχρονα όμως, τα προγράμματα αυτά, χωρίς πρόβλεψη του κρατικού προϋπολογισμού, ανοίγουν το δρόμο στη διείσδυση ιδιωτών και επιχειρήσεων ως χορηγών στους σχολικούς χώρους, με τη συμμετοχή τους στη διαμόρφωση του περιεχομένου τους και την άμεση επίδρασή τους στη συνείδηση των μαθητών.
* Η βίαιη σύμπτυξη και συγχώνευση των σχολικών μονάδων και τάξεων με πρόσχημα την πρωινή βάρδια λειτουργίας των σχολείων και συνέπεια την αντιπαιδαγωγική συγκρότηση πληθωριστικών τμημάτων των 30 – 35 μαθητών, συντελεί και αυτή με τη σειρά της στην αγοραία μετεξέλιξη του σχολείου. Στοχεύει σε νέες περικοπές του κρατικού προϋπολογισμού για μια ακόμη πιο υποβαθμισμένη μαζική εκπαίδευση προς δόξαν των φροντιστηρίων και των “ανταποδοτικών” σχολικών μονάδων. Παράλληλα συνδέεται με την κατεύθυνση για κατάργηση των χωροταξικών κριτηρίων εγγραφής και την κατ’ επίφαση “ελεύθερη” επιλογή σχολείων “καλών” ή “κακών”, σε αντιστοιχία με την ταξική σύσταση και την οικονομική δύναμη των οικογενειών.
* Η ατμομηχανή ωστόσο για την ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης είναι η αξιολόγηση των σχολικών μονάδων, καθώς αποτελεί το βασικό εργαλείο για τον έλεγχο πιστής προώθησης της αντιδραστικής αναδιάρθρωσης στην εκπαίδευση και μοχλό εξώθησής τους στον ανταγωνισμό.
Ο νέος Κρατικός Προϋπολογισμός έρχεται και με τη γλώσσα των αριθμών να επιβεβαιώσει τις παραπάνω διαπιστώσεις και εκτιμήσεις για την πορεία ιδιωτικοποίησης της εκπαίδευσης.
Έτσι, χαρακτηριστικό του νέου προϋπολογισμού είναι η σοβαρή μείωση των επιχορηγήσεων σε νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, όπως π.χ. οι ΟΤΑ, οι οποίοι, μέσω των προσκείμενων στην ίδια πολιτική δημοτικών και νομαρχιακών αρχών, αποτελούν το δεξί χέρι της κυβέρνησης στην προσπάθειά της να διαφοροποιήσει ταξικά τα σχολεία και να ιδιωτικοποιήσει την εκπαίδευση. Είναι φανερό ότι στόχος αυτής της περικοπής είναι η εξώθηση των Δήμων στην αναζήτηση χορηγιών ή στην κάλυψη των εξόδων μέσω επιχειρηματικών δραστηριοτήτων, όπως η δημιουργία σχολικών συγκροτημάτων στα οποία η εκπαιδευτική λειτουργία θα συγκατοικεί με κάθε είδους επιχειρηματικές δραστηριότητες όπως γκαράζ, Ίντερνετ καφέ, κινηματοθέατρα, γυμναστήρια κ.α. ανοιχτά στο κοινό.
ΠΙΝΑΚΑΣ ΕΠΙΧΟΡΗΓΗΣΕΩΝ σε Ν.Π.Δ.Δ. 2003 2004 ΜΕΤΑΒΟΛΗ %
7.566.418 5.100.000 -2.466.418 -32,5%
Στο πλαίσιο της ελαχιστοποίησης του κόστους της δημόσιας εκπαίδευσης και ιδιωτικοποίησής της, προωθείται ραγδαία η ανατροπή των εργασιακών σχέσεων των εκπαιδευτικών με τη γιγάντωση της υπερωριακής απασχόλησης των μονίμων, κατόπιν συγχωνεύσεων και συμπτύξεων τμημάτων και σχολείων και την αντικατάσταση του θεσμού των αναπληρωτών με έναν ακόμη χειρότερο θεσμό, αυτόν των ωρομισθίων, με τραγικές συνέπειες όχι μόνον για τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς, που μετατρέπονται σε εποχιακό και περιπλανώμενο προσωπικό, αλλά κυρίως για την εκπαίδευση, όπως αποδεικνύεται στους παρακάτω πίνακες:
ΠΙΝΑΚΑΣ ΔΑΠΑΝΩΝ Π.Ε. 2003 2004 ΜΕΤΑΒΟΛΗ %
ΑΜΟΙΒΕΣ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΩΝ 49.000.000 48.000.000 1.000.000 -2
ΥΠΕΡΩΡΙΑΚΗ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ 306.300 5.000.000 4.693.700 +1532,3
ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ
ΕΠΙΧΟΡΗΓΗΣΗ ΣΤΙΣ 1.876.593 1.900.000 23.407 +1,2
ΣΧΟΛΙΚΕΣ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ
Αντίστοιχη, αλλά πολύ πιο εμφανής είναι η πρόθεση της κυβέρνησης για τη Δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
ΠΙΝΑΚΑΣ ΔΑΠΑΝΩΝ Δ.Ε. 2003 2004 ΜΕΤΑΒΟΛΗ %
ΑΜΟΙΒΕΣ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΩΝ 89.000.000 54.000.000 -35.000.000 -39,3
ΥΠΕΡΩΡΙΑΚΗ 100.000 5.000.000 4.900.000 +4.900
ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ
ΑΜΟΙΒΕΣ ΩΡΟΜΙΣΘΙΩΝ 100.000 9.900.000 9.800.000 +9.800
ΕΠΙΧΟΡΗΓΗΣΗ ΣΤΙΣ 5.534.025 3.000.000 -2.534.025 -45,7
ΣΧΟΛΙΚΕΣ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ
Από τους πίνακες αυτούς προκύπτει ακόμη, ότι οι επιχορηγήσεις προς τις σχολικές επιτροπές παραμένουν καθηλωμένες (πρωτοβάθμια) ή μειώνονται δραστικά (δευτεροβάθμια) με σαφή στόχο η ΤΑ και οι γονείς να υποχρεωθούν να καλύψουν με “ιδιωτικά” μέσα, όπως αυτά που προαναφέρθηκαν ή βάζοντας το χέρι ακόμη βαθύτερα στην τσέπη, ακόμη και τις τρέχουσες ανάγκες της σχολικής λειτουργίας.
Προς δόξαν μάλιστα των διακηρύξεων περί καλλιέργειας γενικής και συνολικής αντίληψης της πραγματικότητας με χρήση περισσότερων πηγών μάθησης και διερεύνησης των σύγχρονων προβλημάτων , οι δαπάνες για τις σχολικές βιβλιοθήκες μειώνονται και αυτές.
ΠΙΝΑΚΑΣ ΕΠΙΧΟΡΗΓΗΣΕΩΝ 2003 2004 ΜΕΤΑΒΟΛΗ %
ΣΕ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΕΣ 968.000 950.000 18.000 -1,8
Οι δαπάνες ωστόσο για την Κεντρική Υπηρεσία του ΥΠΕΠΘ παραδόξως είναι αυξημένες κατά 26,1%. Μια πιο προσεκτική ανάγνωση όμως δείχνει ότι η αύξηση αυτή αφορά τα έξοδα της αγοραίας εξαθλίωσης της εκπαίδευσης, μέσα από διάφορα “καινοτόμα” προγράμματα “ευρωπαϊκών” προδιαγραφών, που έρχονται να αφανίσουν ότι καλό είχε σε αυτήν απομείνει. Για την εκτέλεση μάλιστα αυτών των προγραμμάτων το Υπουργείο Παιδείας προβαίνει σε μαζικές προσλήψεις έκτακτου και μερικώς απασχολούμενου προσωπικού, που, σε καθεστώς ομηρίας και εξάρτησης, θα τα επεξεργαστεί και θα τα προωθήσει πιο πιστά.
ΠΙΝΑΚΑΣ ΔΑΠΑΝΩΝ 2003 2004 ΜΕΤΑΒΟΛΗ %
ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΥΠΕΠΘ
ΣΥΝΟΛΟ: 178.345.011 224.910.800 46.565.789 +26,1
ΑΜΟΙΒΕΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ 74.344 250.000 175.656 +236,2
ΜΕ ΣΧΕΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ Ι.Δ. ΟΡΙΣΜΕΝΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
ΔΑΠΑΝΕΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ 1.029.166 2.000.000 970.834 +94,3
ΝΕΩΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ
Από τα παραπάνω, γίνεται φανερό ότι οι δαπάνες του κρατικού προϋπολογισμού για την παιδεία, βρίσκονται σε κραυγαλέα αντίθεση με τις διακηρύξεις της Κυβέρνησης για απλόχερη χρηματοδότησή της με σκοπό τη διασφάλιση και βελτίωση της ποιότητας. Οι όποιες αυξήσεις του Κ.Π. αποσκοπούν στην ενίσχυση της συντηρητικής αναδιάρθρωσης του εκπαιδευτικού συστήματος και όχι στην κάλυψη των σύγχρονων αναγκών και δικαιωμάτων της νεολαίας για ολόπλευρη μόρφωση όλων των παιδιών, χωρίς φραγμούς και διακρίσεις. Πολύ περισσότερο που η χρόνια υποχρηματοδότηση της παιδείας στη χώρα μας, έχει συσσωρεύσει σωρεία άλυτων προβλημάτων που διαρκώς μεγαλώνουν.
Η αντιμετώπιση των προβλημάτων της εκπαίδευσης απαιτεί μια ριζικά διαφορετική αντίληψη για την κοινωνικοοικονομική και πολιτιστική ανάπτυξη. Μια αντίληψη που να έχει σαν στόχο της την πρόοδο και την ευημερία όλων και όχι την κερδοφορία των λίγων σε βάρος των πολλών.
Σε αντίθεση με την πολιτική των πολλαπλών ταξικών φραγμών προκειμένου να ανακοπεί η πρόσβαση στη γνώση και να μαζικοποιηθεί η φτηνή και εφήμερη κατάρτιση, σήμερα προβάλλει επίμονα η ανάγκη της ποσοτικής και ποιοτικής ενίσχυσης της γενικής Παιδείας μέσα από Ενιαίο σχολείο, για όλους ως τα 18 χρόνια. Της Παιδείας που θα βοηθήσει τον άνθρωπο να αποκτήσει γενική και πραγματική εικόνα της πραγματικότητας και όχι αποσπασματική και στρεβλή όπως γίνεται σήμερα.
Γι’ αυτό υποστηρίζουμε τη θεσμοθέτηση
Ενιαίου Δωδεκάχρονου Βασικού Υποχρεωτικού Σχολείου, που με άλλες αξίες κοινωνικές και μορφωτικές θα εμπνέει και θα συνεπαίρνει μαθητές και εκπαιδευτικούς, θα διαπλάθει ελεύθερες προσωπικότητες με ολόπλευρη γενική μόρφωση και συνείδηση των συμφερόντων τους στην κοινωνία, ώστε να μπορούν να την αλλάξουν. Αντικατάσταση του “ολοήμερου” παιδοφυλακτήριου από το σχολείο που θα ολοκληρώνει την διαπαιδαγωγητική του εργασία, χωρίς ανάγκη φροντιστηρίων και πρόσθετων μαθημάτων επί πληρωμή, με αναδιάρθρωση του σχολικού προγράμματος και με σκοπό να οργανώνει μαζί με τον διανοητικό, τον συναισθηματικό κόσμο των μαθητών και την κοινωνική τους ζωή.
Καθιέρωση συστήματος δημόσιων και δωρεάν “μεταλυκειακών” επαγγελματικών σχολών για την εξασφάλιση ουσιαστικής τεχνικής επαγγελματικής μόρφωσης, βασισμένης στα θεμέλια της δωδεκάχρονης εκπαίδευσης.
Συγκρότηση δίχρονης υποχρεωτικής δημόσιας και δωρεάν προσχολικής αγωγής που θα σέβεται και δεν θα βιάζει τον παιδικό ψυχισμό με την πρόωρη σχολειοποίηση που καλλιεργεί το σημερινό σύστημα.
Παράλληλα αγωνιζόμαστε για :
* Μείωση των μαθητών ανά τμήμα στους 15 στο Δημοτικό και στους 20 στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο και με αυτούς τους όρους καθιέρωση πρωινής λειτουργίας των σχολείων
* Κάλυψη του συνόλου των εκπαιδευτικών αναγκών από τον κρατικό προϋπολογισμό, στην κατεύθυνση της κατάργησης κάθε μορφής ιδιωτικοποίησης, άμεσης ή έμμεσης. Διπλασιασμό των κρατικών δαπανών για την εκπαίδευση, μισθολογική στήριξη των εκπαιδευτικών, με αυξήσεις 35%, ενσωμάτωση των επιδομάτων στο βασικό μισθό και υπογραφή γνήσιων και ουσιαστικών Σ.Σ.Ε σε όλα τα επίπεδα. Θεμελίωση και απόδοση της σύνταξης στα 25 χρόνια εργασίας και πλήρεις συντάξιμες αποδοχές και δικαιώματα στα 30 χρόνια δουλειάς, με την παράλληλη κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων. Καθιέρωση ενιαίας δημόσιας και δωρεάν κοινωνικής ασφάλισης και περίθαλψης που να καλύπτει τις σημερινές ανάγκες των εργαζομένων.
* Ακύρωση κάθε μέτρου που οδηγεί σε ανταποδοτική – επιχειρηματική λειτουργία των σχολείων. Λέμε όχι στα κοινοτικά και επιχειρηματικά προγράμματα, στην αναζήτηση εκ μέρους των εκπαιδευτικών χορηγών παραεκπαιδευτικών δραστηριοτήτων. Κανένα πρόσθετο χαράτσι στους γονείς, κανένας σπόνσορας στην εκπαίδευση.
* Αντί για αξιολόγηση – χειραγώγηση ζητάμε επίμονα την επιστημονική στήριξη των εκπαιδευτικών με παιδαγωγική μόρφωση των αποφοίτων των “καθηγητικών” σχολών σε Πανεπιστημιακές Παιδαγωγικές Σχολές και τακτική, ετήσια, επιμόρφωση του συνόλου των εκπαιδευτικών με ευθύνη των ΑΕΙ και απαλλαγή από τα διδακτικά τους καθήκοντα.
* Άμεση κατάργηση του διπλού δικτύου Ενιαίο Λύκειο – ΤΕΕ και αποσύνδεσή του από τις εξεταστικές διαδικασίες πρόσβασης στα ΑΕΙ – ΤΕΙ
* Κατοχύρωση και διεύρυνση της δημοκρατίας στο σχολείο με την κατάργηση όλων των αυταρχικών – κατασταλτικών μέτρων και ρυθμίσεων που στις μέρες μας πυκνώνουν (Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, Κανονισμοί Λειτουργίας σχολείων, Καθηκοντολόγιο, αυταρχικός Δ.Υ.Κ. κλπ.) μαζί με τα συνεχή κρούσματα απαγορεύσεων των ελευθεριών και της συνδικαλιστικής δράσης.
* Αναλυτικά προγράμματα και βιβλία επικεντρωμένα στα θεμελιακά και καταξιωμένα στη διάρκεια του χρόνου στοιχεία της γνώσης, ώστε να δίνουν μια σφαιρική και συγκροτημένη εικόνα για τη ζωή. Απαλλαγή των προγραμμάτων από ανούσιες και δευτερεύουσας σημασίας λεπτομέρειες, από την προσπάθεια να στριμωχθούν μέσα σ’ αυτά, όλα τα επιστημονικά αντικείμενα των πανεπιστημίων. Βιβλία επιστημονικά και παιδαγωγικά επεξεργασμένα, ώστε να προσαρμόζονται στις ανάγκες και τις δυνατότητες της κάθε ηλικίας, αντί να αποτελούν δυσνόητες συντμήσεις των πανεπιστημιακών συγγραμμάτων. Που να μην αποκρύπτουν, ούτε να διαστρεβλώνουν τις διαφορετικές απόψεις και προσεγγίσεις, ως προϋπόθεση για την καλλιέργεια της κριτικής, δημιουργικής σκέψης.
* Ενίσχυση, βελτίωση και αναδιοργάνωση της νυχτερινής εκπαίδευσης, ώστε να αποτελεί ουσιαστική διέξοδο για τους εργαζόμενους νέους που εμποδίστηκαν να ολοκληρώσουν την εκπαίδευσή τους. Όχι στον εμπαιγμό των “σχολείων β΄ ευκαιρίας”.
Η Ν.Δ. υποκρίνεται ότι διαφωνεί με την κυβέρνηση. Υπερασπίζεται φλογερά την ίδια πολιτική που στοχεύει στην ανατροπή των εργασιακών και μορφωτικών δικαιωμάτων, στην ιδιωτικοποίηση και τη λειτουργία του εκπαιδευτικού συστήματος σε “ανταποδοτική” βάση.
Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα της ΝΔ αποτελεί μια προσπάθεια κατευνασμού και εκτόνωσης της λαϊκής αγανάκτησης, μέσα από μέτρα εξωραϊσμού της ίδιας αντιεκπαιδευτικής και αντιλαϊκής πολιτικής.
Οι προτάσεις της παγιώνουν την κατηγοριοποίηση και την πολυτυπία του εκπαιδευτικού συστήματος και διευρύνουν την υποκατάσταση της εκπαίδευσης από ληξιπρόθεσμες “καταρτίσεις”. Ακόμη, ενισχύουν την ιδιωτικοποίηση και την εμπορευματοποίηση της παιδείας, όπως απροκάλυπτα υπογραμμίζει στις θέσεις της για την ανώτατη βαθμίδα, με την κατάργηση των δωρεάν συγγραμμάτων και την ίδρυση ιδιωτικών ΑΕΙ.
Η κατάργηση των εξετάσεων της Β’ Λυκείου και η μείωση των πανελλαδικά εξεταζόμενων μαθημάτων της Γ΄ Λυκείου από 9 σε 6, δεν αλλάζουν ουσιαστικά το χαρακτήρα του Γενικού Λυκείου, που παραμένει σχολείο – εξεταστήριο, προορισμένο αποκλειστικά για όσους μπορούν να συνεχίσουν στα ΑΕΙ – ΤΕΙ. Είναι ολοφάνερο, ότι οι προαγωγικές και απολυτήριες εξετάσεις συνεχίζουν να ταυτίζονται, αφού πανελλαδικά θα εξετάζονται τα βασικά μαθήματα της Γ΄ Λυκείου. Δίπλα στα ΤΕΕ που, παρά την ονομαστική “αναβάθμισή” τους σε Επαγγελματικά Λύκεια, παραμένουν ταπεινά, θα προστεθούν και θα πολλαπλασιαστούν τα διάφορα υποκατάστατα της εκπαίδευσης, όπως τα μεταγυμνασιακά ΙΕΚ, τα ΚΕΚ, τα σχολεία β΄ ευκαιρίας κλπ. Έτσι, η Ν.Δ. παραχαράζοντας το αίτημα για ενιαίο δωδεκάχρονο σχολείο, ουσιαστικά προτείνει μια κοινωνικά διαχωρισμένη και βαθιά ανισότιμη δωδεκάχρονη εκπαίδευση, η οποία απλόχερα θα χαρίζει τον τίτλο της στις διάφορες παραλλαγές ψευτοκατάρτισης, στην αμάθεια και στην αμορφωσιά.
Η ΕΣΑΚ – ΔΕΕ στους στόχους της και τα αιτήματά της εγγράφει την απαίτηση της εποχής: να αποκτήσουν οι νέοι άνθρωποι περισσότερη και καλύτερη μόρφωση από τις προηγούμενες γενιές.
Ο αγώνας για τη μόρφωση είναι αναπόσπαστο κομμάτι του αγώνα για το μεροκάματο, τη δουλειά, την υγεία και τα άλλα λαϊκά δικαιώματα που σήμερα θυσιάζονται στο βωμό του ανταγωνισμού των πολυεθνικών συμφερόντων.
Η αναγέννηση της παιδείας δεν είναι θέμα μόνο εκπαιδευτικών, αλλά ριζικών κοινωνικών και πολιτικών αλλαγών.
ΕΣΑΚ – ΔΕΕ
ΕΣΑΚ-ΔΕΕ για τον προϋπολογισμό 2004
Διαφήμιση
