Μετά από 72 χρόνια (1891 – 1963) προσφοράς στην παιδεία, την κοινωνία και τη δημοκρατία και αφού το επίσημο κράτος τον τιμώρησε με συνεχείς διώξεις, απολύσεις, φυλακίσεις και εξορίες αρνούμενο να αποδεχτεί τον αγώνα που έκανε για να αφυπνίσει τις συνειδήσεις των ανθρώπων, ο Μιχάλης Παπαμαύρος άφησε την τελευταία του πνοή, στις 5 το απόγευμα, στο Δημοτικό Νοσοκομείο της Αθήνας.
«Τόσα και τόσα δεσμωτήρια, στα Γιούρα, στην Αίγινα, στου Αβέρωφ, στο Αγρίνιο, έκλεισαν μέσα τους το σώμα σου, μα όχι και την ψυχή σου. Αλυσοδεμένος καρτερούσες, γιατί είχες τη συναίσθηση πως έπραξες το χρέος σου»
Από την πλευρά του ο παιδαγωγός Κ.Δ. Σωτηρίου επεσήμανε στη συνέχεια ότι «ο Παπαμαύρος οραματίστηκε μια Ελλάδα λεύτερη, με ευτυχισμένο τον Ελληνικό Λαό και πρωτοπόρα τη νέα γενιά στο χτίσιμο του νεοελληνικού πολιτισμού και αγωνίστηκε με ενθουσιασμό και αυτοθυσία κάτω από τη σημαία του ευγενικού και γνήσια ανθρωπιστικού τούτου ιδανικού».
Το Γυμνάσιο με Λυκειακές Τάξεις Βολισσού που έχει την τιμή να φέρει το όνομά του, πολύ σύντομα θα βρίσκεται στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσει μια δραστηριότητα του, με αφορμή τη συμπλήρωση 60 χρόνων από το θάνατό του Μιχάλη Παπαμαύρου.