Άστραψε και βρόντηξε ο κυρ Γιάννης. Μπήκε στο δωμάτιο την ώρα που ακούγαμε μουσική από το κασετόφωνο, έβγαλε την κασέτα με μανία, τραβώντας την ταινία και πετώντας την στο πάτωμα.
Θα βάλετε μυαλό διαολόπαιδα, πέταξε κάτι σαν ερώτηση και διαταγή μαζί, κοφτά και έφυγε με φούρια για το μεγάλο καφενείο της πλατείας.
Του χε προλάβει τα μαντάτα για το τι συνέβη νωρίς το απόγευμα, την ώρα που αυτός παιδευόταν στα κτήματα, ο χασάπης στο έμπα του χωριού που θαρρείς περισσότερο είχε το νου του στο τι συνέβαινε στο χωριό, παρά στο πόσο κρέας του παρήγγειλαν για το μεθαυριανό πανηγύρι.
του Θοδωρή Πυλιώτη
Τέλη καλοκαιριού και όλο ψιθυριζόταν πως οι εκλογές ειδικά μετά το θάνατο του Μακάριου θα γίνονταν πρόωρα. Ηταν και οι βουλευτές του νομού που όλο και έκαναν περαντζάδες στα χωριά και τώρα που είχαν τελειώσει τον τρύγο και μαζεύονταν νωρίτερα στα σπίτια τους· πλήθαιναν.
Μαζί με τον Κώστα, γίναμε αχώριστοι αυτό το καλοκαίρι. Φοιτητής στην Αθήνα, μετά την εξεταστική ήρθε στο χωριό με ένα ασημένιο JVC, κασετόφωνο, ραδιόφωνο, μεσαία και βραχέα και πικάπ μαζί. Δώρο του αδερφού του πατέρα του, που είχε μπαρκάρει εδώ και 3 χρόνια και ένα μήνα πριν έπιασε για λίγες μέρες στον Πειραιά· κάνοντας του δώρο για την επιτυχία του να περάσει στο Πολυτεχνείο.
Συχνάζαμε στο κουρείο του Νέστορα, που μας άρεσε η κουβέντα του για τα πολιτικά δρώμενα και οι εικόνες από έναν άλλο κόσμο που οι άνθρωποι μεταξύ τους είχαν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις. Οι μεγαλύτεροι τον απέφευγαν, στη χούντα είχε βρεθεί εξόριστος λόγω των ιδεών του.
Όταν το απόγευμα μας έδωσε την 90άρα κασέτα BASF, μας συμβούλευσε να την ακούσουμε μόνοι μας και χαμηλά. Να μην βρούμε τον μπελά μας με τους γονείς μας.
Γυρίσαμε 2 και 3 φορές μπρος πίσω για να ακούσουμε τα τραγούδια με μια φωνή που μας είχε συνεπάρει. Αλλά εκεί που φοβόμουν μην ακούσω τα συνήθη δημοτικά, ένιωσα να τα σιγοτραγουδώ με στίχους που κύλαγαν σαν νεράκι στα χείλη και χτύπαγαν ίσα στην καρδιά μου.
Δεν πήραμε είδηση πότε πήρε να σουρουπώνει. Στο γειτονικό μαγαζί είχε πέσει η δουλειά του σαν παντοπωλείο και αντί για γυναίκες και παιδιά άρχισαν να έρχονται οι άντρες, να στήνονται παρέες και να παραγγέλνονται καφέδες, όταν έφτασαν δύο κούρσες, η μια μαύρη, από την οποία ξεπρόβαλε ο κυβερνητικός βουλευτής. Κοντός με φαλάκρα και τσιτωμένο γιλέκο, έδειχνε να κάνει από ανάγκη την επίσκεψη στο χαρακτηρισμένο σαν αριστερό μικρό καφενείο.
Την ώρα που τον είδαμε να αρχίζει να χαιρετά έναν- έναν τους αγρότες, κοιταχτήκαμε και σαν αστραπή το αποφασίσαμε. Βρήκαμε γρήγορα το τραγούδι, βάλαμε στη διαπασών και ακούστηκε η στεντόρεια φωνή του αγαπημένου μας.
Ήρθε ο βουλευτής στο χωριό, μοιράζει υποσχέσεις στους αγρότες.
Αναψοκοκκίνισε ο κοντός. Μέχρι και η φαλάκρα του πήρε το χρώμα της ντομάτας που βρέθηκε στο χώμα, όταν γύρισε απότομα πέφτοντας πάνω στο καφετζή που είχε λάβει εντολή για κέρασμα και ξεκίνησε με τα ούζα.
Μπήκε φουριόζος στη μαύρη κούρσα με τους κολαούζους του να τον ακολουθούν. Μόνο που το δεύτερο αυτοκίνητο καθυστέρησε λιγάκι, μέχρι ο τοπάρχης του ένας ξερακιανός βλογιοκομμένος φωνάξει δυνατά το όνομα του πατέρα του Αλέκου και μια βρισιά για τον Μαύρο* του.
Σκασμένοι φτάσαμε στο σπίτι του Νέστορα. Πιο πολύ από όλα στενοχωριόμαστε για την κασέτα που διαλύθηκε.
Μας χτύπησε την πλάτη φιλικά και γέλασε με τα γεγονότα που του περιγράψαμε. Την άλλη μέρα που θα πήγαινε στην πόλη, θα φρόντιζε να είχε ένα δώρο για μας.
Πως και πως περιμέναμε το μεσημεριανό λεωφορείο που θα έφερνε και το φίλο μας κουρέα. Ήρθε χαμογελαστός, όπως πάντα, την ώρα που ο κυρ Γιάννης μας είχε βάλει να του εξιστορήσουμε αναλυτικά το συμβάν και σαν να ευχαριστιόταν το κάζο του βουλευτή όταν του είπαμε για τη βρισιά που ξεστόμισε ο βλογιοκομμένος.
Ο Νέστορας ξετύλιξε προσεκτικά αυτό που κρατούσε στα χέρια του· δίσκος μας είπε για το πικάπ! «τα αγροτικά» με κόκκινα γράμματα και από κάτω Β. Παπακωνσταντίνου. Η βελόνα του ασημένιου JVC ακολουθούσε τους χαραγμένους δρόμους του βινυλίου· γεια και χαρά σας βρε πατριώτες.
*Γιώργος Μαύρος, (15 Μαρτίου 1909 – 6 Μαΐου 1995) ήταν Έλληνας πολιτικός του 20ού αιώνα, πολλές φορές υπουργός, πρόεδρος του κόμματος Ένωσις Κέντρου – Νέες Δυνάμεις – μετέπειτα Ένωση Δημοκρατικού Κέντρου.
Τα κείμενα είναι γραμμένα στα πλαίσια του Λογοτεχνικού Εργαστηρίου του Ομήρειου Πνευματικού Κέντρου Δήμου Χίου, με εμψυχωτή τον Γιάννη Μακριδάκη και δημοσιεύονται με τη σύμφωνη γνώμη των δημιουργών τους.).
