Αρχική Απόψεις Επιστολές Αναγνωστών Οκτώ παιδιά, του Κ. Τσόλα

Οκτώ παιδιά, του Κ. Τσόλα

385

Χθες, αξημέρωτα, την ώρα που εσύ κοιμόσουν,

κάποιοι φούσκωναν μια βάρκα με της αυγής,

αέρινες ελπίδες.

 

Ενώ εσύ, έπινες τον καφέ σου, τρώγοντας πρωινό ζεστό,

κάποιοι φόρεσαν σωσίβια και πήραν σε χέρια αμάθητα, κουπιά,

για να αναδέψουν το μαβί άγνωστο.

 

Όταν εσύ χάιδεψες τα μαλλιά των αγουροξυπνημένων παιδιών σου,

κάποιους, τους χάιδεψε φρικτά,

η ανάσα του θανάτου.

 

Χθες, την ώρα που αποφάσιζες για το μεσημεριανό τραπέζι,

κάποιοι άλλοι, γεμίσαν τα στόματα

με νερό και πίκρα αλμυρή.

 

Την ώρα που άκουγες μουσική στο αυτοκίνητο,

κάποιοι  της απώλειας άκουσαν τα ουρλιαχτά,  λίγο πριν η θάλασσα

για πάντα τα σκεπάσει.

 

Παρηγορήσου, έτσι θα πεις είναι ο κόσμος, αυτή είναι η ζωή.

 

Αν έχεις δίκιο θα φανεί, όταν θα ‘ρθεί και η δική σου η ώρα.

 

 

Κοσμάς Τσόλας

 

Διαφήμιση