Πολύς λόγος γίνεται για γιορτές… Συγκεκριμένα για τη “γιορτή”, τώρα τελευταία, του πατέρα… Κάπου ίσως, να στοχεύει αυτό… Ποιος να ξέρει;
Σημασία έχει όμως, ότι η γιορτή στην προκειμένη περίπτωση, ήταν είναι και θα είναι μία και Μοναδική! Η Γιορτή της Μάνας! Από πάντα η Ιερώτερη! Αξιοσέβαστη! Ύπαρξη! Αφού Μάνα είναι και η ίδια η Παναγία!
ΑΠΟΨΗ
Κώστας Λιάκος
Μέλος της Εθνικής Εταιρίας των Ελλήνων Λογοτεχνών, της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών και της Εταιρίας Κορινθίων Συγγραφέων.
Ο πατέρας είναι αυτός που από τη Φύση, θα νιώθει ευτυχής, αναμένοντας την έλευση του παιδιού του και στοργικός απέναντι στην γυναίκα του. Την μελλοντική Μάνα!
Όταν γεννηθεί το παιδί και το αντικρύσει, τότε θα αρχίσουν τα πατρικά συναισθήματα απέραντης στοργής να ξεχειλίζουν• το θηριώδες ακόμα ενδιαφέρον, καθώς η Αγάπη και ευγνωμοσύνη για την Μάνα! Αυτή που το κυοφόρησε τόσον καιρό μέσα στα σπλάχνα της και με αληθινό πόνο!, το έφερε, έστω και σ’ αυτή τη “σύγχρονη” ζωή.
Ο πατέρας από εκεί και μετά, μαζί με την αγάπη, την στοργή του, με υπομονή, επιμονή και συνέπεια θα του δώσει – όσο μπορεί – τα κατάλληλα εφόδια, την εμπειρία του και τις συμβουλές του, ώστε να το κάνει χρήσιμο, γερό, ευτυχισμένο.
Το Ιερό όμως εκείνο χωράφι, από το οποίο ξεπετάγεται κάθε φορά ο καρπός της λεγόμενης “διαιώνισης του είδους”, είναι η Μάνα! Που δέχεται το σπόρο του μελλοντικού πατέρα και με υπομονή, αγώνα, αγωνία και αγάπη το φέρνει στην επιφάνεια, ενώ ο πατέρας περιμένει…
Συμπερασματικά, η Πραγματική και Μοναδική Γιορτή θα είναι πάντα, αυτή, της Μάνας! Μαζί με την στοργή και το σεβασμό του πατέρα. Αυτά!…