Τελικά ποιές είναι οι καλύτερες κληρονομιές; Εγώ θα απαντούσα: «Οι όμορφες αναμνήσεις!» Όπως ο μπακλαβάς της αγαπημένης μου θείας Μαριώς.
Τον μπακλαβά αυτόν τον λαχταρούσαμε και περιμέναμε πότε θα τον έφτιαχνε τέτοιες μέρες. Αν το παστίτσιο ήταν η σπεσιαλιτέ της μητέρας μου, ο αξεπέραστος μπακλαβάς στην οικογένεια ήταν της θείας Μαριώς. Παλιά συνταγή της γιαγιάς Ασπασίας με μπόλικο αμύγδαλο για γέμιση και σιρόπι από ζάχαρη, με πολλαπλές στρώσεις φύλλου, ήταν ένας μπακλαβάς αριστούργημα.
Ίσως η θεία Μαριώ να είχε το τέλειο στρογγυλό ταψί ή μπορεί ο φούρνος της να ήταν καλύτερος. Γεγονός ήταν πως ποτέ ο μπακλαβάς της μητέρας μου δεν πετύχαινε έτσι. Πότε λάσπιαζε, πότε έμενε μισερός… ποτέ δεν έφτανε την τελειότητα εκείνου της θείας.
Ίσως η θεία Μαριώ να είχε το τέλειο στρογγυλό ταψί ή μπορεί ο φούρνος της να ήταν καλύτερος. Γεγονός ήταν πως ποτέ ο μπακλαβάς της μητέρας μου δεν πετύχαινε έτσι. Πότε λάσπιαζε, πότε έμενε μισερός… ποτέ δεν έφτανε την τελειότητα εκείνου της θείας.
Το 2006 που βρέθηκα στη Χίο για Χριστουγεννόσκολα ανέβηκε πάνω η θεία Μαριώ και τον φτιάξαμε όλες μαζί τον μπακλαβά της Πρωτοχρονιάς.
Εκείνη τη χρονιά, μού έγραψε επιτέλους την συνταγή της σ’ ένα απόκομμα εφημερίδας. Μερικά χρόνια αργότερα την δακτυλογράφησα και σας την χαρίζω, γιορτινό μπουναμά!!
Σ.σ.: Μοσχοκάρφια λέμε στη Χίο τα γαρύφαλλα.
Εκείνη τη χρονιά, μού έγραψε επιτέλους την συνταγή της σ’ ένα απόκομμα εφημερίδας. Μερικά χρόνια αργότερα την δακτυλογράφησα και σας την χαρίζω, γιορτινό μπουναμά!!
Σ.σ.: Μοσχοκάρφια λέμε στη Χίο τα γαρύφαλλα.
Διαφήμιση
