Τούτη τη νηστεία του Αγιού Γιαννιού την κάμνουνε ακόμα κι οι Τούρκοι, συνήθιζε να λέει η γιαγιά η Ελένη, σε κάθε νηστεία τα ίδια έλεγε, για να μας πείσει για την σοβαρότητα του θέματος, άμα φάτε λάδι θα σας πέσουν τα μαλλιά, θα σας πιάσει θέρμη, μας τρόμαζε κι ευτυχώς που υπήρχε το παστέλι κι η μουσταλευριά από κουντουρούδια να ξεχάσουμε την αγωνία του τι θα φάμε σήμερα.
Ένα τακ τακ ακουγόταν σ’ όλο το χωριό και θυμάμαι τον πατέρα, τα κοπανούσε στο γουδί, τα σκέπαζε από βραδύς με νερό, την άλλη μέρα τα στράγγιζε, έβραζε το ζουμί, μέτραγε το κουντουρουδόνερο με ποτήρι και σε κάθε ποτήρι έβαζε μια κουταλιά αλεύρι και ελάχιστο μέλι, όταν έπηζε ο χυλός τον μοίραζε σε μπολάκια κι έριχνε απάνω κοπανισμένο μυγδαλάκι και σουσάμι.
Κάθε τέτοια μέρα, παραμονή του Αη Γιαννιού του νηστευτή, της εκκλησιάς της Λαγκάδας, που ευτυχώς δεν έχει ηλεκτρικές καμπάνες. Χρόνια πολλά απανταχού Λαγκαδούσοι.
